Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο» του Γιάννη Μαλτέζου

Στις 27 του Μάη 1963, μετά από πέντε μέρες σκληρής και άνισης μάχης με το θάνατο, ο ήρωας Γρηγόρης Λαμπράκης αφήνει την τελευταία του πνοή στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν παλιός βαλκανιονίκης, υφηγητής της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, συνεργαζόμενος βουλευτής με την ΕΔΑ και ηγετική μορφή του κινήματος της Ειρήνης (αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Βαλκανική Συνεννόηση).

Στις 22 του ίδιου μήνα, στη διάρκεια συγκέντρωσης για την ειρήνη, στη Θεσσαλονίκη, είχε δεχτεί δολοφονική επίθεση και χτυπήθηκε με λοστό στο κεφάλι από τον Μανώλη Εμμανουηλίδη, που επενέβαινε σε τρίκυκλο το οποίο οδηγούσε ο Σπύρος Γκοτζαμάνης, δυο αποβράσματα του υποκόσμου, μέλη της αντικομμουνιστικής οργάνωσης Καρφίτσα, την οποία καθοδηγούσε η χωροφυλακή και η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης…

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης χαροπαλεύει στην εντατική…

Το ποίημα του Γιάννη Μαλτέζου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δημοκράτης» των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων που ζούσαν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας» (αρ. φ. 21, Τετάρτη 20 Μάη 1964), στα πλαίσια αφιερώματος στον Γρηγόρη Λαμπράκη, με αφορμή της επέτειο ενός χρόνου από την άγρια  δολοφονία του και παραχωρήθηκε από τα ΑΣΚΙ (Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας) στο ιστολόγιο στηθάγχη, απ’ όπου και το αντιγράφουμε.

Παρά το ότι ψάξαμε, δεν μπορέσαμε να βρούμε στοιχεία για τον ποιητή. Είναι πιθανό να γράφτηκε από κάποιον πολιτικό πρόσφυγα. Ίσως να πρόκειται και για ψευδώνυμο…

Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο

Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο δε μένει ένα κουφάρι,
ένας σωρός ανθρώπινος, ένα ρεφραίν που σβύνει.
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο η αγάπη κι η ειρήνη
σου έβαλε, Γρηγόρη μου, τη Δόξα μαξιλάρι.

Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο δεν κρύβεται η ύλη,
ούτ’ η φθορά που θέλησε το μίσος να σου φέρει.
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο της εργατιάς το χέρι
υψώνεται χαιρετισμό αγάπης να σου στείλει.

Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο δεν κρύβεται ο πόνος,
κλάματα δεν ακούγονται και οδυρμοί και θρήνοι.
Αυτό εδώ το φέρετρο Σύμβολο έχει γίνει
που θα φωτίζει πιο πολύ όσο περνάει ο χρόνος.

Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο του αθλητισμού η δάδα
θα καίει καντήλι άσβυστο κι ας είν’ βαρύς χειμώνας.
Και τ’ όνομά σου αθάνατο θα μείνει στους Αιώνας.
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο ακούμπησε η Ελλάδα!

Γιάννης Μαλτέζος

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.