Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Θα ζήσουμε όπως εμείς ξέρουμε» του Πρόδρομου Μάρκογλου

“κι ας φτάσουμε στην τέλεια απόγνωση
κι ας καρπωθούνε ακόμα και την απελπισία μας οι άλλοι,
μέσα στη μέθη του κέρδους
δεν θα υποψιαστούν την αγάπη μας,
την απέραντη χώρα που εδραιώνουμε
σταγόνα – σταγόνα χύνοντας,
το αίμα μας.”