Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Το τραγούδι του εργάτη» του Γιώργου Δ. Μπίμη

Ο Γιώργος Δ. Μπίμης γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Βοιωτίας και ζει στη Λιβαδειά. Είναι Τεχνολόγος Μηχανολόγος Μηχανικός κι έχει φοιτήσει στην Παιδαγωγική Σχολή της ΣΕΛΕΤΕ. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός. Διαβάζει, μελετάει και γράφει ποίηση από την εφηβική του ηλικία.

Εκτός από την ποίηση ασχολείται με τη στιχουργική, το θεατρικό λόγο, το διήγημα, το δοκίμιο  και το μυθιστόρημα. Δημοσιεύει ποίηση και στίχους στον τοπικό τύπο “ΒΟΙΩΤΙΚΗ ΩΡΑ” και σε φιλολογικά περιοδικά όπως: “Βρυσούλες της Γνώσης” στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, “homo universalis”, “αιολικά γράμματα”, “ατέχνως”, “βιβλιοnet”, “fractal”, “Αποστακτήριο”, “Κατιούσα” κ.ά.

Έχει διακριθεί σε πολλούς Πανελλαδικούς και Παγκόσμιους Ποιητικούς Διαγωνισμούς.

Στίχους του έχουν  μελοποιήσει:  Ο συνθέτης και τραγουδιστής Παντελής Θαλασσινός,  η σολίστ κλασσικής κιθάρας Εύα Φάμπα, ο συνθέτης και τραγουδιστής  Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης και ο συνθέτης  Στέφανος Ψαραδάκος.

Ο Γιώργος Δ. Μπίμης έχει εκδώσει τέσσερις  ποιητικές συλλογές: “Μνήμες της πέτρας και της Σιωπής”, “Τα Λυρικά”, “Ο Χρόνος κι οι Πληγές” και “Το χώμα και το αίμα”.

Το θεατρικό του έργο με τίτλο “Σωκράτης, η ιδέα που νικά το θάνατο” βραβεύτηκε σε Πανελλαδικό Διαγωνισμό και εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Εντύποις.

Από τις Εκδόσεις Εντύποις εκδόθηκε και το 6ο βιβλίο του, ένα μυθιστόρημα που έχει τίτλο “Στα μονοπάτια της Μνήμη”.

Αυτή τη στιγμή τυπώνονται δύο ακόμα έργα του. Μια ποιητική συλλογή με τίτλο: “Πρωινό άστρο και άλλα ποιήματα” κι ένα βιβλίο με έξι δοκίμια που έχει τίτλο: “Έξι τύψεις της Γης”.

Ο Γιώργος Δ. Μπίμης

Ο Σύλλογος Συνταξιούχων του Δημοσίου Ν. Βοιωτίας έχει απονείμει τιμητική πλακέτα στον ποιητή για την προσφορά του στα Γράμματα και στην Τέχνη. 

Ο Γιώργος Δ. Μπίμης είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

Είναι τακτικός συνεργάτης στην ιστοσελίδα “Κατιούσα”.

Το τραγούδι του εργάτη

Εργάτης απ’ τη γέννα σου και πώς ν’ αντέξεις τώρα
που με λυγμούς η θλίψη σου θρηνεί στην άγρια μπόρα.
Το αίμα σου πορφύρισε τα σύννεφα και τ’ άστρα,
τους γαλανούς ορίζοντες και τ’ ουρανού τα κάστρα.

Κι όλοι σου τάζουνε ζωή, μα εσύ ζωή δεν έχεις,
για μεροκάματο λειψό μέρα και νύχτα τρέχεις.
Μη καρτεράς και μη λυγάς, το δίκιο σου προστάζει,
το αίμα της αλήθεια σου, κοίτα, στο χώμα στάζει!

Κι αυτά τα χέρια τ’ ακριβά, που γνέφουν ματωμένα,
είναι των δουλευτών της γης που σε καλούν και σένα.
Ψυχή μου αταξίδευτη ψάξε να βρεις λημέρι,
κει που θεριεύει τ’ όνειρο, που λάμπει τ’ άγιο αστέρι.

Από το φως τ’ αδούλωτο μια νύχτα σε χωρίζει
κι ότι κι αν  πουν οι σταυρωτές, μια λευτεριά σ’ αξίζει.
Με ικεσίες και μ’ ευχές η πλάση δεν αλλάζει.
Μ’ αίμα κι αγώνες η ζωή τα πλούτη της μοιράζει…

Γιώργος Δ. Μπίμης

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.