Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Τρύπιοι» (Στους «νοικοκυραίους») του Δημήτρη Αθανασίου

Ο Δημήτρης Αθανασίου γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τη Γλυκή Θεσπρωτίας, τις πηγές του Αχέροντα. Σπούδασε ημιτελώς Θεολογία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Από τις εκδόσεις «Δρόμων» κυκλοφορούν οι ποιητικές συλλογές του «Αναχρονισμοί και ψίθυροι» (2016) και «Προσοχή στο κενό» (2020).

Το ποίημα εμπεριέχεται στη συλλογή «Προσοχή στο κενό».

Τρύπιοι

Στους «νοικοκυραίους»

Τρυπώ τις φλέβες μου
για να χαθώ
απ’ τα χαρτόκουτα,
απ’ τη δουλειά που μ’ έπνιξε
κι έπειτα μου στέρησε
η ρουφιανιά
πλησίον της χριστιανικής σου
δουλοπρέπειας.

Τρυπώ το στομάχι μου
για να ξεκαρδιστώ με δάκρυα
που ρυτιδιάζουν
τη νιότη μου.
Που άφησες ανονείρευτη
και γι’ αυτό σακατεμένη.

Τρυπώ τον κώλο και τη μήτρα μου
γιατί η αγάπη σου
προϋποθέτει πλαστικό
και χειροπέδες
σε πτώματα,
Νεκρόφιλε.

Τρυπώ το κεφάλι μου
να προσεγγίσω το κενό σου.
Μήπως και καταλάβω.
Απέτυχα.
Γιατί η σαπίλα σου
Ανασταίνεται.

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.