«Μπροστά στο νέο ταξίδι μη δειλιάσεις, στις προκυμαίες τις ίδιες μη σταθείς» – Μελοποιημένο το ποίημα «Ποτέ σου!…» του Λέοντα Κουκούλα

Από τις πιο σημαντικές μορφές των γραμμάτων μας, βαθύς μελετητής  και γνώστης του παγκόσμιου θεατρικού δραματολογίου, αριστοτέχνης μεταφραστής των έργων του Ίψεν, θεατρικός παράγοντας και κριτικός, σημαντικός ποιητής, ο Λέων Κουκούλας στάθηκε δίπλα στο λαό και συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες.

Ο Λέων Κουκούλας γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου  το 1894 και έφυγε από τη ζωή στις 17 του Οκτώβρη 1967, μερικούς μήνες μετά την κήρυξη της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας των συνταγματαρχών.

Πραγματοποίησε θεατρικές, φιλοσοφικές σπουδές, και σπουδές καλών τεχνών στα Πανεπιστήμια του Βερολίνου, της Λειψίας, του Μονάχου και του Παρισιού. Ασχολήθηκε κυρίως με το θέατρο και μετέφρασε σημαντικούς ξένους συγγραφείς (Ίψεν, Μολιέρος, Σίλερ, κ.α.). Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου και πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ήταν συνεκδότης στο περιοδικό “Δρόμοι της Ειρήνης” και συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά (Μούσα, Νουμάς, Νέα Εστία κ.α.).

Λέων Κουκούλας (1894-1967)

Ο Λέων Κουκούλας, στα χρόνια της χιτλεροφασιστικής κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ. «Η Εθνική Αντίσταση, έλεγε, είναι μια από τις πιο λαμπρές και δοξασμένες σελίδες της ιστορίας μας. Και οι πνευματικοί άνθρωποι της Ελλάδας έχουν διπλό χρέος να διατηρήσουν αμείωτο το αδάμαστο αγωνιστικό πνεύμα που μας κληροδότησε η Εθνική Αντίσταση. Να το κρατήσουν σαν ασπίδα ενάντια σε κάθε απόπειρα στραγγαλισμού του δικαιώματος ζωής των ατόμων και των λαών, και σαν ομολογία πίστης για την ανάγκη της κατοχύρωσης της ανεξαρτησίας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου».

Ποίημα που αντανακλά τις θέσεις του και τη στάση ζωής του Λέοντα Κουκούλα αποτελεί το «Ποτέ σου!…»:

Ποτέ σου, όσο γελούμενη κι αν είναι
κι απάνεμη η στεριά που σε καλεί,
μην πεις στο πλοίο σου: «εδώ για πάντα μείνε
κι ανήμεροι πιο πέρα είν’ οι γιαλοί».

Ποτέ σου, κι αν σε πρόλαβε το βράδυ
προτού χαρείς μια δόξα ημερινή,
μην κατεβάσεις μέσα στο σκοτάδι
της αυγινής σου ελπίδας το πανί.

Ποτέ σου, κι αν τη δίψα σου χορτάσεις
κι απ’ τον καρπό του μόχθου σου ευφρανθείς,
μπροστά στο νέο ταξίδι μη δειλιάσεις,
στις προκυμαίες τις ίδιες μη σταθείς.

Πεθαίνοντας της νίκης το στεφάνι
αν θες στο μέτωπό σου, όταν λυγά
το θάρρος σου, μην πεις: «Αυτό μου φτάνει»
κι ούτε ποτέ σου: «Τώρα πια είναι αργά».

Πρόσφατα ξεκίνησε το ταξίδι του μέσω διαδικτύου το ομότιτλο τραγούδι. Πρόκειται για τη μελοποίηση του ποιήματος του Λ. Κουκούλα από τους Χωρίς Ρεφρέν. Το όμορφο τραγούδι ερμηνεύει επίσης όμορφα η Ζέτα Κολιού: