Να θυμάσαι το Γράμμο, του λαού μας το λημέρι
Να θυμάσαι πως σφύριζε μεσ’ τα αυτιά σου η σφαίρατην πατρίδα π’ ανάσταινες με ίδρωτα και αίμαΝα θυμάσαι τον σύντροφο που κοιμάται κει πέρανα θυμάσαι τι σου λεγε το στερνό του το βλέμμα
Με τους παρακάτω στίχους εγκατέλειπαν τον Γράμμο (29 Αυγούστου 1949) οι μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος.
Να θυμάσαι τον Γράμμο μας του λαού το λημέρι
που κρατάει στον κόρφο του την ψυχή σου ακέραιη
και προσμένει τον άνεμο που ξανά θε να φέρει
μια φλόγα στα μάτια κι ένα όπλο στο χέρι
Να θυμάσαι πως σφύριζε μεσ’ τα αυτιά σου η σφαίρα
την πατρίδα π’ ανάσταινες με ίδρωτα και αίμα
Να θυμάσαι τον σύντροφο που κοιμάται κει πέρα
να θυμάσαι τι σου λεγε το στερνό του το βλέμμα
Να θυμάσαι τη μάνα σου, που την ώρα προσμένει
ν’ αναπάψει το βλέμμα της ξανά στην μορφή σου
κι’ απ’ το άγριο κάτεργο που την είχαν ριγμένη
σου απλώνει τα χέρια και φωνάζει: Θυμήσου!!
Να θυμάσαι το χτες που ολούθε σε ζώνει
και θα νοιώσεις το σήμερα τι ζητά από σένα
που ετοιμάζει το πάλεμα του σφυριού με τ’ αμόνι
την καινούργια σου δύναμη, την γοργόφταστη γέννα
Την καινούργια σου δύναμη η πατρίδα προσμένει
Μαχητή του στρατού μας που ξανά θα γυρίσει
Σαν τον ήλιο που άξαφνα απ’ τα σύννεφα βγαίνει
του λαού μας τη στράτα την πλατιά να φωτίσει
Πηγή: Prolet Connect
