Ονειροπόλημα

Τις νύχτες ονειροπολώ,
όλη μέρα διαβάζω την εποχή μας,
κουράζονται τα μάτια μου,
έχω ανάγκη το σινεμά του ονείρου…
Εκεί ένα παιδί μαζεύει φύλλα στους δρόμους,
η τρελή της γειτονιάς ανεβαίνει
στις στέγες των σπιτιών,
μιλάει στο φεγγάρι,
μέχρι να πέσει αιμόφυρτο στη θάλασσα.

Τις νύχτες άλλοι αναχωρούν
και άλλοι φτάνουν
ακούγεται το σφύριγμα του τρένου δυνατά,
ψάχνω να βγω από τον εαυτό μου,
να ζήσω πιο κοντά μου.
Ποιο νόμισμα απομένει τελικά
στα χέρια του ανθρώπου;
Αυτό το στερνό για να πίνει
πιο γλυκά την πίκρα του πληρώνοντας.

Ξεθωριασμένα ονόματα στους δρόμους,
βουλιάζουν όλες οι φωνές,
το πρωινό μπλεγμένο σε υγρά φύκια,
οι έρωτες της ψυχής φοράνε
πουκάμισο με δηλητήριο
και του κορμιού κόβουν τις φλέβες τους
με κομματάκια από γυαλί!
Στο βάθος η θάλασσα απέραντη,
γαλάζια, ανεξάντλητη…

1/2/2023
Aπό τη συλλογή “Η επιστροφή”

Οπτικοποίηση: Σάκης Πάνου