«Our Idea of Nothing at All» (Η άποψή μας για το απολύτως τίποτα)

«Our Idea of Nothing at All» (Η άποψή μας για το απολύτως τίποτα)

(«Είμαι αντίθετος με το δικαίωμα ψήφου των γυναικών, αλλά δεν είμαι αντίθετος με τη γυναίκα.» – Ομιλία του κ. Webb από τη Βόρεια Καρολίνα κατά του δικαιώματος ψήφου των γυναικών).

Ω γυναίκες, ακούσατε τα νέα

της φιλευσπλαχνίας και της χάρης;

Κοιτάξτε, κοιτάξτε, τι χαρά και ευγνωμοσύνη

λάμπουν στο πρόσωπό μου!

Γιατί ο κ. Webb δεν είναι αντίθετος

με τη γυναίκα στη θέση της!

Ω κ. Webb, πόσο ευγενικός είστε

που μας αφήνετε να επιζήσουμε,

Που μας αφήνετε να ανάψουμε την κουζίνα

και να τακτοποιήσουμε το χωλ,

Που ανέχεστε το γυναικείο φύλο

παρά την πτώση του Αδάμ.

Ω κορίτσια, ας υποθέσουμε ότι ο κ. Webb

Άλλαζε το διάγγελμά του!

Ας υποθέσουμε ότι ήταν αντίθετος μαζί μας…

Αντίθετος σε εσάς και σε μένα.

Τι θα μας έμενε να κάνουμε…

Εκτός από το να πάψουμε να υπάρχουμε;

(Από το βιβλίο ARE WOMEN PEOPLE? A BOOK OF RHYMES FOR SUFFRAGE TIMES BY ALICE DUER MILLER. Μετάφραση από τα Αγγλικά: Νάγια Νομικού)

Το ποίημα της Alice Duer Miller «Our Idea of Nothing at All» (Η άποψή μας για το απολύτως τίποτα) αποτυπώνει την ουσία του αγώνα των αρχών του 20ού αιώνα για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών μέσα από ένα αριστοτεχνικό μείγμα σάτιρας, ειρωνείας και χιούμορ. Γραμμένο ως μέρος του βιβλίου της «Are Women People?» (Είναι οι γυναίκες άνθρωποι;), το έργο της Miller αντανακλά τις κοινωνικές συμπεριφορές και τις αντιδράσεις που αντιμετώπισαν οι γυναίκες κατά τη διάρκεια του αγώνα τους για ίσα δικαιώματα. Υιοθετώντας έναν τόνο που αντιπαραβάλλει την περιπαικτική ευγνωμοσύνη με την υποβόσκουσα κριτική, η Μίλερ καλεί τους αναγνώστες να προβληματιστούν σχετικά με τον παραλογισμό των επιχειρημάτων κατά του δικαιώματος ψήφου που επικρατούσαν στην εποχή της.

Ο τόνος της Miller σε όλο το ποίημα είναι αιχμηρός και ειρωνικά εύθυμος. Οι υπέρ του δέοντος ευχαριστίες της ομιλήτριας προς τον κ. Γουέμπ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι «δεν είναι αντίθετος με τη γυναίκα», αναδεικνύουν τον παραλογισμό της θέσης του. Η φράση «στη θέση της» συμπυκνώνει μια συγκαταβατική στάση που υποδηλώνει ότι οι γυναίκες πρέπει να παραμείνουν περιορισμένες στους παραδοσιακούς οικιακούς ρόλους τους. Η έξυπνη χρήση από την Miller επιφωνημάτων όπως «Ω, κύριε Webb, πόσο ευγενικός είστε» υπογραμμίζει την περιπαικτική διάθεση της ομιλούσας, με αποτέλεσμα αυτό που ενδεχομένως θα μπορούσε να εκληφθεί ως ειλικρινής θαυμασμός να μετατρέπεται σε μομφή κατά της πατριαρχίας. Αυτός ο ειρωνικός τόνος βοηθά στη σκιαγράφηση των στενών ορίων μέσα στα οποία η κοινωνία ανάγκαζε τις γυναίκες να λειτουργούν – ένα θέμα που βρίσκει έντονη απήχηση ακόμη και σήμερα.

Τα σατιρικά στοιχεία του ποιήματος εκθέτουν την παράλογη επιχειρηματολογία πίσω από τα επιχειρήματα κατά του δικαιώματος ψήφου των γυναικών. Παρουσιάζοντας την άποψη του κ. Γουέμπ σαν να έχει σημαντική βαρύτητα, η Μίλερ ασκεί αποτελεσματική κριτική στην αντίληψη ότι οι γυναίκες πρέπει να αισθάνονται ευγνώμονες απλώς και μόνο επειδή αναγνωρίζονται έστω και λίγο. Η ομιλήτρια θέτει ένα υποθετικό ερώτημα σχετικά με το ενδεχόμενο ο κ. Webb να ήταν «εναντίον μας», το οποίο οδηγεί σε ένα τρομερό συμπέρασμα: «Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε τότε, εκτός από το να πάψουμε να υπάρχουμε».

Εν κατακλείδι, το έργο της Alice Duer Miller «Our Idea of Nothing at All» χρησιμεύει ως ένα σχόλιο για τις αντιφάσεις και τους παραλογισμούς που περιβάλλουν το κίνημα κατά του δικαιώματος ψήφου της εποχής της. Καθώς αναλογιζόμαστε τα λόγια της Μίλερ στο πλαίσιο των σύγχρονων θεμάτων, συνειδητοποιούμε ότι ενώ πολλά έχουν αλλάξει, ο αγώνας για πραγματική ισότητα και αναγνώριση της συνεισφοράς των γυναικών παραμένει επίκαιρος. Ακριβώς όπως η Μίλερ αντιμετωπίζει τη συγκαταβατική μεγαλοψυχία του κ. Γουέμπ, οι γυναίκες σήμερα συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τα όρια των κοινωνικών προσδοκιών, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους να ζουν πλήρως, ελεύθερα και αληθινά – έξω από τις πατριαρχικές συμπεριφορές και την «ανοχή» των αντρών.

Νάγια Νομικού

 

Εικόνα: Έργο του χαράκτη Τάσσου