Παλαιστίνη

Ι

Έρπει η νύχτα στη σχισμή
Τη σφαίρα στην αντίπερα όχθη να στείλει
Να σκορπίσει στάχτες και τέφρα ως το θάνατο
Γιατί η χώρα του θανάτου ονομάζεται Παλαιστίνη
Κι οι δολοφόνοι έχουν όνομα, ταυτότητα…
Περιούσιος λαός.
Χωρίς την παραμικρή υπόνοια του πόνου
Κοιμάται η Ανθρωπότητα…

ΙΙ

Πώς να ξέρεις απ’ τους ίσκιους να κρύβεσαι
Πώς να αβγαταίνεις το λίγο φως
Το πολύ να μετριάζεις να μην καίγεσαι
Πώς να ξέρεις τα βράδια
Στους εφιάλτες να μην παραδίνεις τα όνειρά σου
Πού να βρεις λόγια παρηγοριάς
Για τα παιδιά τα ραγισμένα γιασεμιά
Στης λύπης τη μεγάλη αγκαλιά να μπαίνεις
Να κρύβεις εκεί παιδιά και όνειρα
Αφού δε χορταίνεις ψωμί ούτε και νερό σου βρίσκεται
Κι η ορφάνια το μεγαλύτερο χάδι του τρόμου!

                                                                                           Ευαγγελία Κούρτη