“Πέλαγο μικρό να ‘ταν η στεριά…”

Τρία ποιήματα του Στρατή Γαλιάτσου

Πελαγίσια φωνή

Μέσα απ’ τον πικρό σου πόνο
το γλυκοανάβλεμμά μου νιώσε
έλα να βρούμε άλλο δρόμο
ντάλια στην ψυχή σου δώσε

Για τις χαμένες ελπίδες τις στερνές
την Κλυμένη τη θεά πάλι ρωτάς
των ερώτων σε κουράσαν’ οι σκιές
λιμάνι στην καρδιά σου αναζητάς

Απ’ τον βυθό η πνοή σου βγαίνει
ανάρμενα καράβια συναντά
το δελφίνι για σένα ανασαίνει
και με φωνή πελαγίσια απαντά

Στο σοκάκι που σε πνίγει το στενό
ξέχνα τ’ όνειρο που σε ξεχνά
τον μαύρο καημό τον σκοτεινό
κάποια χαρά στο διάβα σου περνά.

Πελαγιώ

Πέλαγό σου η αγκαλιά
πέλαγο τα φιλιά σου
τη θάλασσα αγναντεύουν
τα κοχύλια στα μαλλιά σου

Στα χέρια μου τα παίρνω
ένα ένα κι άλλα θα σου φέρνω
Αγάπης όνομα Πελαγιώ
τ’ όνομά σου Πελαγιώ

Θαλασσοδαρμένος νέος
νέα κόρη που καρτεράει
στην άκρη των κυμάτων
ο έρωτας σιγοτραγουδάει

Απ’ την Κρήτη ως τη Χιλή
ίδια της αγάπης μουσική
Τραγουδάω Πελαγιώ
τ’ όνομά σου Πελαγιώ

Πέλαγο μικρό να ‘ταν η στεριά

Πάρε με μαζί σου
πέλαγό μου μικρό
Πάρτε με μαζί σας
και του Αυγούστου μελτέμια
να παλέψω με τα κύματα
να τα μάθω
χωρίς να θέλω να τα γαληνέψω
φίλος τους μονάχα να γίνω

Πάρε με κι εσύ αγαπημένη
στην αγκαλιά σου
να αντέξουμε
της στεριάς τα κύματα

να τα γαληνέψουμε

Στρατής Γαλιάτσος