Πηγή – Ελευθερία: Επηρεαζόμενος από την δημοτική παράδοση

ΠΗΓΗ

– Πού είσαι κόρη μου καλή
Ποιος αγέρας σ’ έχει πάρει.
Η κρυσταλλένια η πηγή
τη λυγερή κόρη αναζητεί
του χωριού στολίδι και καμάρι.

– Αχ, κρυσταλλένια μου πηγή
χωράφια αδούλευτα, πονεμένη γη
γειτονιές παλιές, χαλάσματα
Μες τη πολιτεία ζω
Χρόνους είκοσι δυο

Βουνά μοιάζουνε τα σπίτια τα ψηλά
δεντρά τα φτωχικά και νεροπεύκα.
Ποτάμια οι δρόμοι, καινούριοι και παλιοί
ρυάκια τα σοκάκια τα στενά
κι οι άνθρωποι μικρά πουλάκια.

Αχ, πλάτανοί μου γέρικοι
κι έμορφη έρμη πλατεία
των τραγουδιών κάποτε λημέρια
μες τη πόλη είναι το χωριό
να το ξεχάσω δεν μπορώ

– Να ’σαι κόρη μου καλά
και το καλό να κάνεις
και με το δροσερό μου το νερό
τη μοναξιά μας θα ξεδιψώ
ως το δικό σου γυρισμό.

*

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ανέβα στο φτερό του γερακιού
εσύ οδήγησέ το, με το μάτια του
σαν να ’ναι δικά σου και μ’ ανθρώπου νου.

Όταν γυρίσεις να θυμηθείς
για τις ελευθερίες που βρήκες
ψηλά, στην άκρια, να μας πεις

Είδα την περηφάνια στα βουνά
ξεγνοιασιά κι απεραντοσύνη
την ομορφιά μέσα μου να ξυπνά.

Κάτω όμως είδα, εκεί στη γη
τα μάτια του νου και στ’ άρματα
την Ελευθερία την πραγματική.

Στρατής Γαλιάτσος