Πρωταπριλιά

Ανάποδα αρχίσαμε, δεν ξέρουμε που πάμε,
κι είναι τεράστιο το κενό που πρέπει να γεμίσει.
Δε μάθαμε που είμαστε, ούτε για πού τραβάμε,
η ιστορία τέλειωσε και δε θα ξαναρχίσει.

Κι όπως τα βλέπεις, δύσκολο κι εσύ να καταλάβεις,
αν όλα είναι αφύσικα ή έτσι το σωστό μας.
Αν έχει πράγματι γκρεμό ή απέναντι περνάμε,
αν το Θεό δε βρήκαμε, αλλά το διάολό μας.

Ποτέ δε μεγαλώσαμε, νήπια πάντα μένουμε,
γι’ αυτό πάντα μας συγκινεί ν’ ακούμε παραμύθια.
Ασχήμια καθημερινά, μακριά από κοντά μας,
ποιος αγαπάει μιά πικρή, σιχαμερή αλήθεια;

Και είναι τόσο εύκολο ψέματα για να φτιάξεις,
έτοιμα τα καλούπια σου, φτηνή η πρώτη ύλη,
Ωραίο αμπαλάζ και έτοιμα να πας να τα πουλήσεις,
και πάντα είναι πιο εύκολο να βγουν από τα χείλη.

Και κάθε τέτοια μέρα, είναι έθιμο και πρέπει,
να βρεις ποια είναι η ψεύτικη απ’ όλες τις ειδήσεις.
Τις άλλες μέρες όμως ίσως μάταια γυρέψεις,
Αν είναι μιά αληθινή, να την ανακαλύψεις.

Άρης Κωνσταντίνου