Σαν σήμερα σκοτώσανε το Νίκο

Έξω απ’ τα πολύβουα των πόλεων κοιμητήρια,
σε ταπεινά ξωκλήσια και σε μάντρες,
εγκλήματα που ουρλιάζουν και μαρτύρια,
με αίμα τα στολίσαν κάποιοι άντρες.

Με ύστατη προσπάθεια να μείνουνε θαμμένα,
οι θύτες προτιμούσαν τα σκοτάδια.
Δικές τους ήταν οι φωτιές, δικά τους τα καμένα,
πρωί δεν έφεραν αυτά τα βράδια.

Της Ιστορίας τα απόνερα που όταν μαζευτούν,
δε θα βρεθεί κανένας να ξεπλύνουν.
Τα φανερά και τα κρυφά, όλα θα μαθευτούν,
τα θύματα, τους θύτες θα τους κρίνουν.

Έτσι αγιάζουν κάποιοι άνθρωποι.

Άρης Κωνσταντίνου