Στάθμιση

Σκέψη πάνω στην ίδια σκέψη,
μια αξεπέραστη αξία,
τομή! το πνεύμα να θεριέψει,
να πάψει η πλεονεξία.

Με ερωτήσεις κι απαντήσεις,
ότι κι αν ζεις ανάλυσέ το,
το χρήσιμο, να το κρατήσεις
το βλαβερό, αγνόησέ το.

Στο χάρισμα να επενδύσεις,
στις φλόγες να δοθείς της γνώσης,
γιομάτες να ‘χεις τις αισθήσεις,
σωστά τον κόσμο ν’ αναγνώσεις.

Μέτρο, η ηδονή κι ο πόνος,
γι’ αυτό που θέλεις ή δε θέλεις,
όλα στη γη γίνονται χρόνος,
μα ‘συ, σαν ήλιος ν’ ανατέλλεις.

Δόμησε κύρος, χαρακτήρα!
Στάσου πιο πάνω απ’ την ύλη.
Κι όσο μπορείς μακριά σου τήρα,
στων οριζόντων την καμπύλη.

Βαθιά φιλοσοφώντας ζήσε,
με λάβρο πάθος κι αγωνία,
με έμπνευση! τ’ όραμά σου χτίσε,
να ‘χεις κι εσύ κι η κοινωνία.

…..

Ότι κακό δεν μάς σκοτώνει,
φόρτιση δίνει στη στιγμή μας.
Κι εκεί, που στις καρδιές νυχτώνει,
στήνουν χορό οι στεναγμοί μας…