Στις πυρκαγιές που θα ‘ρθουν

Οι λέξεις κρύφτηκαν μέσα στο πληκτρολόγιο,
γιατί να βγουν, αφού τα ίδια θα σου πούνε
και πλήθος νότες από λάθος αναλόγιο,
να τις ακούν όσοι ποτέ τους δεν ακούνε.

Και δεν θυμάσαι τι απ’ όλα έχεις ξαναζήσει,
δεν το θυμάσαι, δεν το άκουσες, δεν είδες
και ότι άναψε, είναι σίγουρο, θα σβήσει,
αποκαΐδια μένουν μόνο απ’ τις ελπίδες.

Ό,τι απεύχεσαι, αυτό θα έρθει πάλι,
αφού ξορκίζεις το κακό με ευχολόγια
και ό,τι έδιωξες γυρίζει στο κεφάλι,
άλλαξε ο χρόνος, σταματήσαν τα ρολόγια.

Για κάτσε δες, ο κύκλωπας είναι τυφλός
κι ο Ιπποκράτης τώρα ανέστιος γυρίζει,
πια η Κασσάνδρα δε σου έφερε το φως
και η γνώση πάλι αποκαΐδια σου μυρίζει.

Τώρα που πλήθυναν στον ουρανό τ’ αστέρια,
που όλοι γνωρίζουν μα κανένας δε μιλάει,
ξέρουν μονάχα πώς να βγάζουν τα μαχαίρια
κι ύστερα κρύβονται, κανείς δεν τα φυλάει.

Άρης Κωνσταντίνου