«Στον πόλεμο…» και «Ορφέας και Ευρυδίκη»

Δύο ποιήματα του Γιώργου Δ. Μπίμη, από τη Συλλογή: «Μνήμες της Πέτρας και της Σιωπής»

Στον πόλεμο…      

Μέσα στη μάχη, στον καπνό και στη φωτιά
μεταξωτό μου χάρισες μαντίλι

κι εγώ σ’ ένα χαράκωμα μ’ ένα σουγιά,
στην πέτρα χάραξα τα κόκκινά σου χείλη.

Ξανθό φεγγάρι που ξυπνάς την ξαστεριά
φέξε στη στράτα μου τον πόνο να νικήσω,

να πολεμήσω με της νύχτας τα θεριά,
μια λευτεριά στον κόσμο να χαρίσω.

Τρύπιες σημαίες χαμηλώνουνε στη γη
όταν νυχτώνει στ’ άδεια σπίτια, τα καμένα,

κι ένα μαχαίρι που ματώνει την πληγή
κείνο το γράμμα που ‘γραψες για μένα.

Χορεύει ο θάνατος ζεϊμπέκικο βαρύ
ματώνει τ’ όνειρο στης γης τη βλεφαρίδα,

κύμα ο κόσμος σε μια θάλασσα πικρή,
κι ο έρωτάς σου μία λεύτερη πατρίδα…

 

«Ορφέας και Ευρυδίκη»

Στου κάτω κόσμου θα κατέβω τα παλάτια
να φέρω δάκρυ της ψυχής να δροσιστείς,

να φέρω φως για τα γαλάζια σου τα μάτια,
μια χούφτα θάλασσα τη γη να ονειρευτείς.

Ένα καράβι θ’ αρματώσω να σαλπάρω
με καλοκαίρια και μ’ ανέμου λευτεριά,

στον κάτω κόσμο να κατέβω να σε πάρω
να βρεις λιμάνι στη ζεστή μου αγκαλιά.

Στα μύρια χρώματα που καιν την οικουμένη
θα κόψω κόκκινο βαθύ της χαραυγής,

και μ’ ένα αστέρι που ματώνει και προσμένει
θα στείλω μήνυμα στα πέρατα της γης.

Κρυφό φανέρωμα, η γη σε περιμένει,
κάστρο να χτίσεις  μ’ ουρανό και ξαστεριά,

να ‘χω ελπίδα στο κατάρτι σου δεμένη
να κυματίζει στη δική σου λευτεριά…

Στα βλέφαρά σου ανασκίρτησαν οι ώρες,
σκόρπα τη λήθη, τις φωτιές να θυμηθείς,

γαλάζια άνοιξη που σ’ έκλεψαν οι μπόρες
γύρε στο πλάι μου, στο φως να  κοιμηθείς…

 

*Τα ποιήματα έχουν μελοποιηθεί από τη σολίστ κλασσικής κιθάρας Εύα Φάμπα

Πίνακας: Seascape near Les Saintes-Maries-de-la-Mer, Vincent van Gogh (1888). Λάδι σε καμβά 50,5 cm x 64,3 cm – Van Gogh Museum
Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: