Στρατής Γαλιάτσος: “Με την ομορφιά του Έρωτα ευγενικοί”

Ι

Το ήξερα ότι θα ‘ρθεις
με την αντάρα και τον χιονιά
με το πρώτο πέταγμα
του μικρού πελαργού
Δεν ήξερα ότι θα φύγεις
με την πρώτη ηλιαχτίδα
πάνω
στο πρόσωπό σου
στο πρόσωπό μου

ΙI

Ανοίγω το παράθυρο
στη μυρωδιά των δέντρων
και βλέπω τα πουλιά
να χτίζουν τις φωλιές τους
με κλαδάκια και αγάπη
Χαίρομαι τη ζεστασιά τους
Θα σε περιμένω.

ΙlI

Έρωτας σαν άνεμος
στο πλάι σου με γυροφέρνει
Αβάσταχτη η ομορφιά σου
με του έρωτα τη λάμψη
κι η καλοσύνη σου αναλλοίωτη
στη χαρά και στη λύπη
Δική μας η ομορφιά
δική μας η χαρά
δική μας και η λύπη
Είναι η ζωή μας.

IV

Θα συναντηθούμε στο ρεπό
Την όγδοη μέρα διάλειμμα
“Όπερ και εγένετο”;
Θα βρεθούμε στο ρεπό
μέρα όγδοη
μπορεί και δέκατη Πέμπτη
μ’ εκείνην τη λαχτάρα
που της δουλειάς την κούραση
σβήνει.

V

Δεν θ’ αλλάξω
την πορεία μου τη δύσκολη
ούτε λουλούδια θα σου κόψω
απ’ τους κήπους τ’ ουρανού
Γλυκά φιλιά θα σου δίνω
κι απ’ την πηγή του έρωτα νερό
Την ανεξάντλητη.

Vl

Αντιστάσου στην κοινωνία
που σαν ξένη σε κοιτά
Αντιστάσου και σε μένα
κι ας σ’ αγαπώ
για αιώνων κατάλοιπα
και για συνήθειες – ίσως –
που με βολεύουν να τις κρατάω
κάποιες φορές κι εγώ.

Vll

Ήμασταν ευγενικοί με τον βοριά
και μας πέταξε ίσα σε μιαν άκρη
Ήμασταν ευγενικοί με τον νοτιά
και γέμισαν σκόνες τα μάτια μας
Ας υποσχεθούμε όμως, άκουσε
θα είμαστε ευγενικοί καλή μου
πάντα, με την ομορφιά του Έρωτα.

Στρατής Γαλιάτσος