Τ’ αφεντικά ενός πλανήτη

Είναι κείνου του πλανήτη τ’ αφεντικά
Μα στα στήθια τους δεν έχουνε καρδιά
Τα μάτια τους ψυχρά και δολοφονικά
Σπέρνουνε μονάχα τρόμο και φωτιά.

Καίγονται εξόχως για εξουσία και λεφτά
Βλέπουν τα ευφυή όντα σαν μοσχάρια
Τα πρόσωπά τους πολύ άγρια και σκληρά
Θυμίζουνε τα πιο αιμοδιψή λιοντάρια.

Απαιτούν συμμόρφωση και υποταγή
Γιατί θεωρούν τσιφλίκι τους τον πλανήτη
Θέλουν να ελέγχουν πλήρως κάθε ζωή
Και να παρακολουθούνε κάθε σπίτι.

Δεν νιώθουν του κόσμου τη ματαιότητα
Πόσο τιποτένια είναι χρυσάφια και παλάτια
Ένας τάφος για κάθε «σπουδαιότητα»
Και τριγύρω του Χάρου τα μαύρα άτια.

Ισίδωρος Καρδερίνης