Τ’ όραμα

Εδώ είναι τα βιβλία, πάνω στα ράφια
δίπλα στο τζάκι με τα ξύλα της ελιάς
τα διαβασμένα δυο και τρεις φορές
και δε σε κούραζαν, ούτε στο μυαλό άφηναν ρυτίδες,
αν και τη διαδρομή της πράξης και του πόνου
από νωρίς τη γνώριζες.

Εδώ και το χιόνι, με τις ελαφριές πατημασιές
όπου το διάβαινες παιδάκι φοβισμένο.
Εδώ είναι τα μποστάνια και τα κρυστάλλινα νερά
που τα λόγια σου ακόμα αντανακλούν.

Όραμα οι καλύτερες μέρες τα λόγια λένε
χωρίς να καλπάζει η εποχή καταπάνω σου
χωρίς να κατασπαράζει των ανθρώπων την κάθε άνοιξη.

Τον κόσμο ξάφνου άφησες
όμως δε λησμόνησες το πέρασμά σου
και τον ίσκιο των βουνών
ή μήπως αυτόν το μαύρο ίσκιο των αρχόντων;

Κάθεσαι τώρα μόνος, έξω απ’ τον κόσμο
αλλά οι στίχοι σου, πουλιά πολλά, τον γυροφέρνουν.

Στον Μιχάλη Γκανά

13 Νοεμβρίου 2024

   Στρατής Γαλιάτσος