Θεοδόσης Πιερίδης: «Το μεγάλο ταξίδι» (Αφιερωμένο στο ΚΚΕ για τα σαραντάχρονά του)

Ο Κύπριος κομμουνιστής ποιητής και συγγραφέας Θεοδόσης (Θοδόσης) Πιερίδης γεννήθηκε το 1908 στο χωριό Τσέρι, στα περίχωρα της Λευκωσίας, και έφυγε από τη ζωή στις 23 του Γενάρη 1968.

Έζησε πολλά χρόνια στην Αίγυπτο, στη Γαλλία και τη ΣΔ Ρουμανίας ως πολιτικός πρόσφυγας. Στην Κύπρο επέστρεψε το 1962, μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της. Το έργο του, που άρχισε το 1928, περιλαμβάνει πλήθος άρθρων, μελετών και ποιητικών συλλογών, μεταξύ των οποίων η “Κυπριακή Συμφωνία”.

Οράματα δεμένα με τη ζωή του Θ. Πιερίδη ήταν αδιαχώριστα και αλληλένδετα η ειρήνη κι ο σοσιαλισμός. Το ποιητικό έργο του είναι εμπνευσμένο από τους αγώνες του λαού για λευτεριά, ειρήνη, κοινωνική πρόοδο. Ύμνησε το αντάρτικο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της Ελλάδας και τους αγώνες των Ελλήνων κομμουνιστών. Συμμετείχε ενεργά στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης.

Θεοδόσης Πιερίδης (1908-1968)

Οι παρακάτω στίχοι αποτελούν μέρος του ποιήματος του Θ. Πιερίδη «Το μεγάλο ταξίδι», που ο Κύπριος ποιητής αφιέρωσε στο ΚΚΕ για τα σαραντάχρονά του. Οι στίχοι αυτοί μεταδόθηκαν από τον ραδιοφωνικό σταθμό “Η Φωνή της Αλήθειας”* στις 13 του Νοέμβρη 1963.

Το μεγάλο ταξίδι ποιος μπορούσε να ψάλλει;
Πάνε χρόνια σαράντα και δεν έχει τελειώσει.
Από τ’ άγριον ετούτο το σκληρόν ακρογιάλι
ως να φτάσουμε στ’ άλλο, χρόνοι μέλλονται πόσοι;
Πόσον δρόμο ακόμα το σκαρί θα παλεύει;
Πάνε χρόνια σαράντα που γοργό ταξιδεύει

Μα όσες άγριες κι αν ήρθαν τρικυμίες – δεν επνίγη!
μήτε οχτροί το νικήσαν, μήτε ψεύτικοι φίλοι.
Πιο πλατιά τα πανιά του κάθε μέρα τ’ ανοίγει.
Όποια νύχτα κι αν έρθει, μια αυγή θ’ ανατείλει.
Το καράβι τη νύχτα, το καράβι τη μέρα,
καλοτάξιδο φεύγει στις φτερούγες του αέρα.

Πάνε χρόνια σαράντα που μοχτά το καράβι.
Ώρες-ώρες θα φύγουν τα πανιά του σκισμένα
μα ’ναι η πίστη μας όρθια κι ολοένα τα ράβει
τα φαριά του πελάγου τα δαμάζει ένα-ένα.
Το ταξίδι μεγάλο και μακριά το λιμάνι
μα σοφό το καράβι και τη ρότα δε χάνει

Ας το δέρνουν οι ανέμοι, τα νερά ας το χτυπάνε
δυνατά είν’ τ’ άρμενά του και τα ξύλα του στέρια.
Αλαφρό καθώς γλάρο στον αφρό τον κρατάνε
του λαού οι μύριοι πόθοι κι οι μυριάδες τα χέρια.
Τρία γράμματα αστράφτουν στην ορθή του την πλώρη
καθώς φλάμπουρο νίκης – κι ας φυσά τ’ αγριοβόρι!

* Το 1947 ιδρύεται από το ΚΚΕ, σε συνθήκες εμφύλιας αναμέτρησης, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός “Ελεύθερη Ελλάδα”. Με αυτή την ονομασία ο σταθμός θα λειτουργήσει μέχρι το 1956. Θα επανέλθει το 1958 με την ονομασία “Η Φωνή της Αλήθειας” και θα συνεχίσει να εκπέμπει μέχρι το 1974. Ο σταθμός λειτουργεί όλα τα χρόνια εκτός συνόρων της χώρας μετακινούμενος από το Βελιγράδι στο Βουκουρέστι και τέλος στο Χάλε της Λειψίας (Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία). Την περίοδο που εκφωνήθηκε το ποίημα ο σταθμός εκπέμπει από το Βουκουρέστι (Σοσιαλιστική Δημοκρατία Ρουμανίας). Το μεγαλύτερο μέρος του Αρχείου του Ραδιοφωνικού Σταθμού “Ελεύθερη Ελλάδα” / “Η Φωνή της Αλήθειας” απόκειται στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ).