Θωμάς Κοροβίνης: Τέσσερα τραγούδια για την Κατερίνα Γώγου

Τέσσερα τραγούδια του καλού τραγουδοποιού, ερμηνευτή και μελετητή του λαϊκού μας τραγουδιού, Θωμά Κοροβίνη, «από τον κύκλο τραγουδιών “Περιπλάνηση”», που «έχουν μελοποιηθεί από τον συνθέτη και πρόκειται να ηχογραφηθούν», όπως διαβάζουμε στο όμορφο αφιέρωμα του περιοδικού Οδός Πανός (τεύχος 145, 2009), στην Κατερίνα Γώγου. Ένα τεύχος «που σαν χορός αρχαίας τραγωδίας, γράφουν για αυτήν φίλοι, είναι ένα σημάδι στη μνήμη της. Ένα κερί μέσα στην ομίχλη της πατρίδας μας», σημειώνει  προλογίζοντας ο ποιητής Γιώργος Χρονάς, «ψυχή» του περιοδικού και των εκδόσεων Οδός Πανός.

Άγνωστο αν κυκλοφόρησε ο δίσκος – η διαδικτυακή μας αναζήτηση δεν έφερε αποτέλεσμα – αυτό όμως δεν μειώνει την ομορφιά των στίχων που επιλέξαμε να μοιραστούμε με τους αναγνώστες μας, σήμερα που συμπληρώνονται 80 χρόνια από τη γέννηση της Κατερίνας Γώγου.

Ποιήτρια και ηθοποιός, μα πάνω απ’ όλα άνθρωπος με βαθύ αποτύπωμα, η Κατερίνα Γώγου δεν συμπαθούσε τους δήθεν. Ακόμα και αν διαφωνείς με κάποιες επιλογές της, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις την αυθεντικότητα του χαρακτήρα της και την τιμιότητα με την οποία πορεύτηκε στη ζωή της, στην οποία η ίδια έδωσε τέλος στις 3 του Οκτώβρη 1993.

Αλήθεια, μπορεί κανείς να φανταστεί εκείνο το μουτράκι να κουβαλάει το βάρος 80 χρόνων;…

ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ

Με κομμένα φτερά
στου ονείρου την άσφαλτο βγαίνω
και το γκάζι πατώ,
σε ατέρμονες σήραγγες μπαίνω.

Δε χωράει το μυαλό
η αδικία να μην ξαποσταίνει
κι η ψυχή μου ορφανή
να σαϊτεύται και να πεθαίνει.

Με κομμένα φτερά,
παιδική μου χαρά και παιχνίδι,
ακροβάτης να στέκομαι
πάνω σε σάπιο σανίδι.

Θα το πω καθαρά,
δεν το στρέω να μένω μπουκάλα,
να με ρίχνετε εσείς
και να μου ’χετε στήσει κρεμάλα.

Γι’ αυτό φεύγω νωρίς,
τις πηγές της ζωής μου στερεύω,
λέω γεια χαραντάν,
για πιο δίκαιο ουρανό ταξιδεύω.

Με κομμένα φτερά,
παιδική μου χαρά και παιχνίδι,
ακροβάτης να στέκομαι
πάνω σε σάπιο σανίδι.

*

ΑΓΡΙΟ ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

Άγριο ρόδο της αγάπης
και φεγγάρια του καημού,
ποιες σειρήνες μας πλανέψαν
στα νησιά του παιδεμού;

Είμαστε σαν τα φεγγάρια
που τα κόψανε μισά,
σαν καράβια αρματωμένα
που βουλιάξαν στα ρηχά.

Είμαστε σαν τα ποτάμια
που στέρεψαν στα μισά,
σαν τα δάση που φυτέψαν
και τα σάρωσε η φωτιά.

Άγριο ρόδο της ερήμου
και πουλί της λησμονιάς,
ποιοι αέρηδες μας στείλαν
στην καρδιά της παγωνιάς;

Είμαστε σαν τα φεγγάρια
που τα κόψανε μισά,
σαν καράβια αρματωμένα
που βουλιάξαν στα ρηχά.

Είμαστε σαν τα ποτάμια
που στερέψαν στα μισά,
σαν τα δάση που φυτέψαν
και τα σάρωσε η φωτιά.

*

ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΧΡΙΣΤΟ

Στα χρόνια μου τα αθώα,
χωρίς να φυλαχτώ,
περπάτησα στο κύμα
σαν τον παλιό Χριστό.

Περπάτησα στην άμμο
με τη φυρονεριά,
φυλούσα καραούλι,
να κάνει ξαστεριά.

Ας είναι ο κόσμος ψέμα,
το σώμα φυλακή,
στον ύπνο και στο στόμα
θα σ’ έχω προσευχή.

Μας χώρισαν οι εχθροί μας
κι η μοίρα μας χτυπά
μα στα όνειρα σε βλέπω
γεράκι να πετά.

Περπάτησα μαζί σου
σαν τον παλιό Χριστό,
στα ωραία μου τα χρόνια
και σ’ είχα φυλαχτό.

Ας είναι ο κόσμος ψέμα,
το σώμα φυλακή,
στον ύπνο και στο στόμα
θα σ’ έχω προσευχή.

*

ΑΡΧΑΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Ιχνηλάτες στρατηλάτες
και νυχτερινοί πελάτες
καπηλειά, χαμαιτυπεία
ρουφιανιά και μαστροπεία
ρουφιανιά και μαστροπεία

Μισεμός μετοικεσία
και λαθραία αποδημία
ξενιτιά και εξορία
και αρχαία νοσταλγία
και αρχαία νοσταλγία

Καραβάνια και βαπόρια
παιδεμός και ανημπόρια
ταξιδιώτες στρατοκόποι
τσακισμένοι νυχτοκόποι
τσακισμένοι νυχτοκόποι

Μισεμός μετοικεσία
και λαθραία αποδημία
ξενιτιά και εξορία
και αρχαία νοσταλγία
και αρχαία νοσταλγία

Γδικιωμός και πειρατεία
και βεντέτες σαν σφαγεία
με θυσίες με ναυάγια
για τα πάθη τους τα λάβρα
για τα πάθη τους τα λάβρα

Μισεμός μετοικεσία
και λαθραία αποδημία
ξενιτιά και εξορία
και αρχαία νοσταλγία
και αρχαία νοσταλγία

Θωμάς Κοροβίνης
Θεσσαλονίκη

(Η φωτογραφία της Κατερίνας από το ίδιο αφιέρωμα)