Το αμερόληπτο

«Χίλιες φορές κι αν αδικούν, εσύ, μην αδικείς,»
μας δίδαξαν οι λόγιοι κι οι στοχαστές της πλάσης.

Τ’ άγονα λόγια δεν αρκούν, μιας στέρφας λογικής
κι είναι καιρός να μυηθείς στη λογική της δράσης…

…..

Όποιος εντίμως προσπαθεί, στ’ άδικο δε συμβάλλει
κι είναι ικανός, να στερηθεί, για να κερδίσουν άλλοι.

Τιμά, αυτό που αποχτά, μ’ ιδρώτα και με κόπους
και δε γυρεύει περιττά, λάφυρα σ’ άλλους τόπους.

…..

Μην τον τηράς τον αδερφό, μ’ ύφος κι αλαζονεία,
νιώσε τον πόνο τον κρυφό, της γης την τυραννία.

Ένας στον ήλιο περπατά κι άλλος στη σκιά διαβαίνει,
μα, κάτι τι μας απατά, σ’ αυτό που μας συμβαίνει.

Η μάχη θέλει τακτική κι εξαγνισμένες λέξεις,
στο έλασσον που σ’ αδικεί, το μείζον να διαλέξεις…

Άλλοι ματώνουν στη δουλειά κι άλλοι τη δόξα παίρνουν
κι άλλοι, στ’ ανήλιαγα κελιά, τις αλυσίδες σέρνουν.

…..

Δώστε ψωμί στο ορφανό, στον πρόσφυγα πατρίδα,
στ’ αδιέξοδο το σκοτεινό, να ‘χουν κι αυτοί ελπίδα…

Οι πλούσιοι στην ξαστεριά κι η φτώχεια στο χειμώνα!
μα όλοι, βρίθουν στην σκουριά, του φονικού αιώνα…