Το χριστουγεννιάτικο όνειρο ενός άστεγου

Είναι τρεις, προς τη φάτνη οδεύοντας
Είναι τρεις
Αιώνες ακούγοντας γι’ αυτήν
Τη φάτνη θέλουν να ‘βρουν
Τέτοιαν εποχή
Δεν φέρνουν δώρα
Μόνον την ψυχή τους
Μόνον τον λυγμό τους
Και σκόνη απ’ τον δρόμο
Μοιάζουν σαν τον πόνο
Όλων των φτωχών
Όλων των κατατρεγμένων
Όλης της γης
Να κουβαλάνε
Τη φάτνη δεν τη βρίσκουν
Τέτοιαν εποχή
Ούτε άστρο
Σκοτάδι τους κυκλώνει
Σκοτάδι παντού
Πιάνονται χέρι χέρι μη χαθούνε
Ώσπου μια λάμψη βλέπουν
Με απαλά χρώματα
Μια γυναίκα
Σαν όλες τις γυναίκες όμορφη
Με ακάλυπτο το πρόσωπο
Με λυμένα τα μαλλιά
Με άνθη στο χέρι
Δίχως να σκεφτούνε πολύ
Ελευθερία τη βαπτίζουν
Ελευθερία τη φωνάζουν
Κι αυτή χαμογελάει
Με χαμόγελο πλατύ
Και οι τρεις
Της φιλάνε το χέρι
Και γονατίζουν μπροστά της
Σαν να είναι στη φάτνη.

Ξύπνησε
Έρημος δίπλα του
Έρημος παντού

Δεκέμβρης 2022    

Στρατής Γαλιάτσος