Το όνειρο

Τ’ όνειρο, μια μαύρη μέρα,
πρόσωπα χλωμά,
στο χαμό και στη φοβέρα,
ποια καρδιά τολμά;

…..

Θεέ μου, ο καιρός ας τάξει,
μια ψιλή βροχή,
μάννα τ’ ουρανού να στάξει,
για το δυστυχή.

Γεγονότα κι ιστορίες,
τραγικές στιγμές,
μαστροποί, για φασαρίες,
ψάχνουν αφορμές…

Κι ότι φεύγει δε γυρνάει,
χρόνοι πειρατές,
στη στιγμή που προσπερνάει
κι έχει γίνει χτες…

Της μετάνοιας το κλάμα,
λάδι στην πληγή,
νέκταρ των θεών και νάμα,
στην πενθούσα γη.

…..

Ποιος μάς έχει ονειδίσει,
ποιος μάς πυρπολεί,
ποιος εκτόπισε στη δύση
την ανατολή;

…..

Των ερώτων μας το κύμα,
σβήνει στη στεριά…
Κίνηση, ρυθμός και ρίμα,
στον τρελό βοριά!