Το θάμα της πατρίδας

Μυρωδάτες διακυμάνσεις στα τρυφερά σου χείλη,
στα όψιμα τρισεύγενα πελάγη των ματιών σου
μία θαλασσινή μυρτιά να πλέκει ακρογιάλια,
μονάχος να αναζητάς το θείο μες στο βιός σου..

Σύγνεφα στα πόδια σου για να πατείς στα βράχια
κι αλκυονίδες στα μαλλιά για να πετάς στην σκόνη
και μύριες λέξεις να ηχούν στα χείλη σου επάνω
στα άλαλα μηνύματα που σου ‘στειλε ο λαός σου..

Και βράδιασε τόσο νωρίς στα κάρβουνα σου χέρια
κι έκαψες για να ζεσταθείς και λάμψη και αστέρια,
τα χρόνια σου που τριγυρνούν, τον κάματο, το κλάμα,
την όψη την ανήλιαγη, το θάμα της πατρίδας..

Αγγελική Ραυτοπούλου