Κώστας Καρυωτάκης – «Βλέπει καθαρά…πως οι προκατασκευασμένες «αξίες», ηρωισμός, παρθενικοί έρωτες, καταχτητικοί πόλεμοι, πολεμική δόξα ως κι ο Θεός, δεν αποτελεί πια καμιά εγγύηση για το νέο άνθρωπο»

Σαν σήμερα, στις 30 του Οκτώβρη 1896, γεννήθηκε ο ποιητής και πεζογράφος Κώστας Καρυωτάκης.

«Αν ήταν λίγο ψηλότερος και από ομορφιά πιο ικανοποιημένος, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Κ. Καρυωτάκης ήταν ένα σπάνιο φαινόμενο εύνοιας της μοίρας.  Μιας εύνοιας όμως που ο ποιητής μας δεν είχε συλλάβει όχι μόνο τη σπανιότητα των ευτυχών συμπτώσεων που τη συγκροτούσαν, αλλά ούτε καν την ύπαρξή της. Οι μέρες του κυλούσαν μέσα σε αλλεπάλληλες αναζητήσεις. Που και ικανοποιούμενες δεν γαλήνευαν την ανήσυχη του συνείδηση…» γράφει η Έλλη Αλεξίου.

Ο Κώστας Καρυωτάκης γεννήθηκε στην Τρίπολη. Από νωρίς άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά του σε περιοδικά με παιδικό και σατιρικό περιεχόμενο, ενώ διακρίθηκε και σε ποιητικούς διαγωνισμούς.

Το 1917 αποφοιτά από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διορίζεται υπάλληλος αρχικά στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια μετατιθέμενος υπηρετεί σε διάφορες Νομαρχίες και υπηρεσίες, όπου έρχεται αντιμέτωπος με την κρατική γραφειοκρατία, την οποία καυτηριάζει στα ποιήματά του.

Το 1919 κυκλοφορεί η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων». Δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορεί η δεύτερη, τα «Νηπενθή». Την ίδια εποχή συνδέεται στενά με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αθηνών.

Το 1927 κυκλοφορεί η τρίτη και τελευταία ποιητική του συλλογή με τίτλο «Ελεγεία και Σάτιρες».

«Καθόλου ρομαντικός, όπως βόλεψε να τον χαρακτηρίσουν, και περισσότερο προφητικός βλέπει καθαρά πως τον φόρτωσαν άχρηστο υλικό και πως οι προκατασκευασμένες «αξίες», ηρωισμός, παρθενικοί έρωτες, καταχτητικοί πόλεμοι, πολεμική δόξα ως κι ο Θεός, δεν αποτελεί πια καμιά εγγύηση για το νέο άνθρωπο» θα γράψει η Λιλή Ζωγράφου γαι τον Καρυωτάκη.

Το 1928 αποσπάται από την υπηρεσία του στην Πάτρα και τον Ιούνη του ίδιου χρόνου στην Πρέβεζα.

Στις 21 του Ιούλη 1928, ο Κώστας Καρυωτάκης αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του και αυτοπυροβολείται με περίστροφο.

Η σατιρική διάθεσή του, στοιχείο που το κουβάλησε στη ζωή του από μικρός μέχρι τη μέρα που αυτοκτόνησε, γίνεται σαρκασμός στο ποίημά του που αναφέρεται στο κολοσσιαίο άγαλμα – σύμβολο του «αμερικανικού ονείρου», που βρίσκεται απέναντι από το Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Θα περιγράψει με στίχους τη διάσταση που αντιστοιχεί στις πράξεις αυτών που στο όνομα της ελευθερίας διαπράττουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα…

Πατώντας εδώ μπορείτε να περιηγηθείτε στις δεκάδες πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις του περιοδικού για τον  Κώστα Καρυωτάκη.