Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ για τον Κόκκινο Στρατό

Από τους σημαντικότερους και πιο διάσημους Αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ με τη ζωή, αλλά και τον τραγικό θάνατό του – αυτοκτόνησε σαν σήμερα, στις 2 του Ιούλη 1961 – δημιούργησε ένα θρύλο. Από τα πιο σημαντικά έργα του είναι: «Αποχαιρετισμός στα όπλα», «Ο γέρος και η θάλασσα», «Για ποιον χτυπά η καμπάνα», «Άνδρες χωρίς γυναίκες». Το 1954 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Γεννήθηκε στις 21 του Ιούλη 1899 στο Όακ Παρκ του Ιλλινόις, κοντά στην πόλη του Σικάγου. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1918, πολεμά εθελοντικά στο ιταλικό μέτωπο και τραυματίζεται βαριά. Επιστρέφοντας στην Αμερική, τον επόμενο χρόνο, γράφει άρθρα για περιοδικά.

Το 1922 καλύπτει δημοσιογραφικά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο και τη μικρασιατική καταστροφή ως πολεμικός ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας «Toronto Star». Άρθρα του από εκείνη την περίοδο εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίο με τον τίτλο «Dateline: Toronto». Το 1923 δημοσιεύει στο Παρίσι το πρώτο του βιβλίο: «Τρεις ιστορίες και δέκα ποιήματα».

Ταξιδεύοντας διαρκώς (Γαλλία, Ισπανία όπου κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου ήταν ανταποκριτής, Αφρική) φτάνει στην Κούβα. Στο δωμάτιο 525 του ξενοδοχείου Άμπος Μουντός της Αβάνας, όπου διέμενε, μετέφερε την εμπειρία του από τον πόλεμο, στο πιο διάσημο ίσως από τα μυθιστορήματά του, το «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα». Το μυθιστόρημα αυτό ο Φιντέλ Κάστρο το διάβασε περισσότερες από μια φορές, αξιοποιώντας τις πληροφορίες για την τακτική και τις επιχειρήσεις του δημοκρατικού αντάρτικου στρατού στην Ισπανία εναντίον των δυνάμεων του στρατηγού Φράνκο.

Ο δημοκρατικός Χέμινγουεϊ ήταν μια πολυσήμαντη, πληθωρική και υπερβολική προσωπικότητα. Σε όλους τους τομείς. Στις γυναίκες, στο ποτό, στην αγάπη για τον κίνδυνο, στην προσφορά για τη δημοκρατία, καθιερώνοντας ένα εντελώς προσωπικό του στιλ στην αμερικανική λογοτεχνία.

Αναφερόμενος στα σχεδόν 30 εκατομμύρια νεκρούς και σακατεμένους του δοξασμένου Κόκκινου Στρατού, που θυσιάστηκαν για τη συντριβή του φασισμού για να υπερασπιστούν τη Σοβιετική Ένωση, και στην καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας θα γράψει:

«Ο κάθε άνθρωπος, που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό, που δε θα μπορούσε να τα ξεπληρώσει ποτέ, με ό,τι κι αν έκανε».

Αυτά τα λόγια του Χέμινγουεϊ  θα μπορούσαν να είναι η λεζάντα της φωτογραφίας που απεικονίζει τους μαχητές του Κόκκινου Στρατού να καρφώνουν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στην καρδιά του ναζιστικού κτήνους, στο Ράιχσταγκ στο Βερολίνο. Μια φωτογραφία χαραγμένη στη μνήμη όλων, που μεταφέρει από γενιά σε γενιά την ιστορική αλήθεια: τον φασισμό τον τσάκισε ο Κόκκινος Στρατός.