Τσαρλς Μπουκόφσκι: «Δεν γουστάρω να με φερμάρει η κοινωνία στα μέτρα της»

Αιρετικός, δαιμόνιος και ανατρεπτικός. Δεν έμπαινε εύκολα σε καλούπια, ονειρευόταν βαθιά και αισθαντικά έναν κόσμο αλλιώτικο, αντισυμβατικό, με περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερη υποκρισία.

Εκρηκτικός σε όλα του. Από τον τρόπο που ζούσε, μέχρι τις ιστορίες που έπλαθε. Οι χαρακτήρες του είναι καμωμένοι από υλικά της καθημερινότητας, άλλοτε πλαστικοί και ευαίσθητοι και άλλοτε σκληροί και ανυποχώρητοι. 

«Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια. Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τους αγίους. Οι αλήτες με ξεκουράζουν γιατί και εγώ αλήτης είμαι. Δεν γουστάρω τους νόμους, την θρησκεία, την ηθική τους και τους κανόνες. Δεν γουστάρω να με φερμάρει η κοινωνία στα μέτρα της», συνήθιζε να λέει.

Έγραφε και έλεγε πάντα αυτό που ένιωθε και ήθελε. Χωρίς να λειαίνει τις λέξεις, χωρίς φτιασιδώματα, χωρίς φίλτρα, χωρίς να ψάχνει να ακροβατήσει στα όρια του political correct. Τα κείμενά του μύριζαν μια διαολεμένη ειλικρίνεια που τρυπούσε τα μηνίγγια όλων των καθωσπρέπει ανθρώπων. Πολλοί ήταν εκείνοι που τον λάτρεψαν, ακόμα πιο πολλοί εκείνοι που τον μίσησαν…

Ο σπουδαίος Γάλλος φιλόσοφος και λογοτέχνης, Ζαν Πωλ Σαρτρ, τον χαρακτήρισε ως τον μεγαλύτερο ποιητή της Αμερικής, έναν άνθρωπο που απαξίωνε και υποτιμούσε το «αμερικάνικο όνειρο» και προτιμούσε να παραμένει δίπλα σε εκείνους που το «αμερικάνικο όνειρο» είχε απομονώσει και εγκαταλείψει στην τύχη τους. 

«Το πρόβλημα με αυτούς τους ανθρώπους (τους Αμερικανούς) είναι ότι κανείς δεν έχει βομβαρδίσει τις πόλεις τους και κανείς δεν έχει πει στις μανάδες τους να σκάσουν», έλεγε χαρακτηριστικά με τη σαρκαστική ειρωνεία που τον διέκρινε.

Ένας από τους τελευταίους απρόβλεπτους underground τύπους. Ένας ιδιότυπος απροσάρμοστος που μετουσίωσε σε λέξεις τον συντηρητισμό του κόσμου μας και διείσδυσε στα πιο απόκρυφα κομμάτια του ψυχισμού της αρρωστημένης κοινωνίας μας.

Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1920.