«Σεφκιέτ! Δε με γνωρίζεις, τζάνεμ; Χρόνια τρυγήσαμε μαζί γέλιο και δάκρυ…»
20 Ιούνη: Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων
«Σεφκιέτ! Δε με γνωρίζεις, τζάνεμ; Χρόνια τρυγήσαμε μαζί γέλιο και δάκρυ… Νε με απίορ, Σεφκιέτ; Σεφκιέτ!
Θερία γενήκαμε. Μαχαιρώσαμε, κάψαμε τις καρδιές μας, άδικα.
Τόσα φαρμάκια, τόση συμφορά, κι εμάνα ο νους να γυρίσει θέλει πίσω στα παλιά! Να ‘ταν, λέει, ψέματα όλα όσα περάσαμε, και να γυρίζαμε τώρα δα στη γη μας, στους μπαξέδες μας, στα δάση μας με τις καρδερίνες, τις κάργες και τα πετροκοτσύφια, στα περιβολάκια μας με τις μαντζουράνες και τις ανθισμένες κερασιές, στα πανηγύρια με τις όμορφες…
Αντάρτη του Κιορ Μεμέτ, χαιρέτα μου τη γη όπου μας γέννησε, Σελάμ σοϊλέ… έχε γεια Ανατολία! Ας μη μας κρατάει κακία που την ποτίσαμε μ’ αίμα.
Καχρ ολσούν σεμπέτ ολανπάρ! Ανάθεμα στους αίτιους!»
(Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα)
20 Ιούνη: Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων
* Περισσότερα εδώ.
