Στην απεργία των χαλυβουργών

Πεζό ποίημα το οποίο είναι βασισμένο στην έκδοση της Νομαρχιακής Οργάνωσης Βιομηχανίας της ΚΟΑ του ΚΚΕ και σε εμπνεύσεις εκείνου του καιρού. Πρόκειται να συμπεριληφθεί στην πρώτη μου ποιητική συλλογή «Εγκλωβισμένος σ’ έναν άδικο κόσμο»

Στην απεργία των χαλυβουργών

Τα πάντα είχαν αλλάξει. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση φανέρωσε το σάπιο πρόσωπο του συστήματος και η ζωή άρχισε να γίνεται εξπρεσιονιστική. Φτώχεια, ανεργία, λουμπενοποίηση με το Κεφάλαιο να ζητά περισσότερες θυσίες για ν’ αυξήσει τα κέρδη του. Οι σχεδιασμοί του περνούσαν εκεί που επικρατούσαν εργοδοτικά σωματεία. Όχι όμως και στον Ασπρόπυργο. Εκεί βρισκόταν το ΠΑΜΕ.

Αυτή η απεργία δεν ήταν σαν τις άλλες. Σ’ αυτήν κοιτάξαμε κατάματα το μέλλον. Με πρωτοπόρο τον ρόλο του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΚΚΕ, ο αγώνας άρχισε να βγαίνει έξω απ τις πύλες του εργοστασίου με τον παφλασμό του κύματος αλληλεγγύης να σκάει καθημερινά στην είσοδο. Το σύνθημα «Να γίνει όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία» ηχούσε στις πορείες και στη σκέψη εκατοντάδων εργαζομένων. Το πρωτόγνωρο αυτό γεγονός μας είχε γεμίσει με αισιοδοξία.

Ήμασταν όμως ακόμα λίγοι και ο κόσμος γεμάτος αυταπάτες. Οι μέρες κύλησαν και το σύστημα έσφιξε θηλιά γύρω από το κατειλημμένο βιομηχανικό τοπίο. Το αφεντικό απέλυε αριθμούς, ο υπουργός έπαιρνε θέση υπέρ του, το δικαστήριο μας χαρακτήρισε παράνομους ενώ τα μέσα προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν και να διχάσουν. Κάποιοι λίγοι έσπασαν ενώ οι εκλογές έδειξαν ότι δε μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο.

Έμεινε όμως η παρακαταθήκη. Ένας αγώνας που έσπασε το φόβο και διαμόρφωσε συνειδήσεις. Έμβρυο του μελλοντικού προλεταριάτου που μας συνέδεσε με την ιστορία του εργατικού κινήματος. Πηγή έμπνευσης και θαυμασμού για όλους εμάς που κρατάμε τη φλόγα ζωντανή. Για όλους εμάς που παλεύουμε για την ανασύνταξη και την οικοδόμηση του κινήματος.

Ζήτω ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών!

Ζήτω η εργατική τάξη!

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη!