Κάθε φορά που τα βουνά της ανταρτομάνας Ευρυτανίας, που τόσο αγάπησες, αστραποβολάνε, μέσα από το φέγγος των κεραυνών θα ξεπροβάλλει η αετίσια μορφή σου για να μας θυμίζει και να μας διδάσκει ότι “δεν δουλώνουμε δεν υπογράφουμε”!

Δυστυχώς για όλους αυτούς, και ευτυχώς για το εργατικό κίνημα, υπάρχουν τα εκατοντάδες συνδικάτα σε όλη τη χώρα που παίρνουν στα χέρια τους την οργάνωση του απεργιακού αγώνα, πετώντας στον κουβά την προσπάθεια υπονόμευσης και το ξέπλυμα των εργατοπατέρων.

Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος, για πολλές γυναίκες στον κόσμο, εξακολουθεί να αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο…

Διαμορφώνονται μικρά και μεγάλα νεκροταφεία ονείρων, αφού ούτε η επαρχία ούτε τα μεγάλα αστικά κέντρα είναι πλέον βιώσιμα. Με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αφού και η υγεία χειροτερεύει και η αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν είναι από δύσκολη έως αδύνατη.

«Όλοι στην απεργία στις 28 Φλεβάρη. Όλοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις, στην Αθήνα, στις 11 π.μ., στο Σύνταγμα», τονίζει το ΠΑΜΕ, διαμηνύοντας, «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας. Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα συγκαλυφθεί».

Εκατόν δεκαεφτά τετραγωνικά χιλιόμετρα στον κόλπο Γκουαντάναμο της Κούβας, αμερικανική ιδιοκτησία από το 1903, ετοιμάζονται να γίνουν μια μορφή πολυπληθέστερου σύγχρονου προσφυγικού Αουσβιτς, πιο προωθημένη από κείνη των αρχών αυτού του αιώνα, και από τους χίλιους περίπου τάχα μου τρομοκράτες της Αλ-Κάιντα που φιλοξενούσαν χωρίς δίκη.