10 +1 στιγμές του Αλέξη Τσίπρα που δε συγκλόνισαν τον κόσμο

Ημέρα γιορτής τα σημερινά γενέθλια του τέως πρωθυπουργού, κι η Κατιούσα θυμάται 10+1 highlight από την πορεία του πιο αριστερού ηγέτη που περπάτησε στο βόρειο ημισφαίριο:

1.Πολλοί εστιάζουν στην παιδική του φωτογραφία, όπου στο βάθος φαίνονταν οι Duran-Duran. Αλλά η πρώτη στιγμή που συστήθηκε στο ευρύ κοινό ήταν ως μαθητής των καταλήψεων στη θρυλική πια εκπομπή της Άννας Παναγιωταρέα.

2.Παρά τη δημοφιλία της περίφημης φωτογραφίας με την κοτσίδα ή αυτής από το ναυτικό, η πιο καλτ στιγμή είναι τηλεοπτική του εμφάνιση ως φοιτητής του πολυτεχνείου πλέον, μουσάτος και με γιλέκο, όπου αμπελοφιλοσοφεί προσπαθώντας καταφανώς να εντυπωσιάσει την ξανθιά απέναντι, τη γνωστή σήμερα δημοσιογράφο Μαρία Νικόλτσιου, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

3.Το ’99, όταν η Νεολαία Συνασπισμού διαδήλωναν ενάντια στους σατανικά καλούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και η φωτό που έχει μέινει από την κοινή συνέντευξη τύπου των γραμματέων των πολιτικών νεολαιών με το Νίκο Σοφιανό να έχει λευκά μαλλιά από τότε.

4.Η υποψηφιότητά του ως δήμαρχου Αθηναίων με την Ανοιχτή Πόλη. Τότε που προβλήθηκε για πρώτη φορά το αφήγημα του νέου κι άφθαρτου, με τον ίδιο να προβάλει το κουλ κι εναλλακτικό προφίλ, φωτογραφιζόμενος πχ “δεμένος” για τους “Schooligans”. Τελικά πετυχαίνει ένα καλό ποσοστό για τα δεδομένα του ΣΥΝ, που δε διέφερε και τόσο πολύ από τα σημερινά του ΣΥΡΙΖΑ.

5.Ο Αλαβάνος με το γνωστό πολιτικό τυχοδιωκτισμό του, δίνει το δαχτυλίδι στον Αλέξη, για να εκμεταλλευτεί το ρεύμα της δημοφιλίας του, πιστεύοντας πως θα παραμείνει ο ίδιος σε ρόλο μέντορα – καθοδηγητή. Αλλά σύντομα εκπαραθυρώνεται και παραμένει στο περιθώριο των εξελίξεων, βολοδέρνοντας σε διάφορες θνησιγενείς πολιτικές απόπειρες.

6.Το αδιανόητο σόου αμέσως μετά τις πρώτες εκλογές του ’15 στην Καισαριανή, όταν έτριζαν τα κόκκαλα των νεκρών. Ο νεοεκλεγείς τότε πρωθυπουργός θα εγκαινίαζε ένα αγαπημένο προσωπικό και κομματικό χόμπι, αυτό του μαγαρίσματος ιστορικών μαρτυρικών τόπων για μικροκομματικό όφελος.

7.Δημοψήφισμα. Η καλύτερη στιγμή του και το αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του. Το οποίο ακολούθησαν 17 ώρες σκληρής διαπραγμάτευσης και έρπη, για να αποκοιμηθεί τελικά το ΟΧΙ στην αγκαλιά του ΝΑΙ και να μείνουν ως σουβενίρ τα δάκρυα της Περιστέρας κάθε 5η του Ιούλη.

8.Οι οχτροί της τρόικας γίναν θεσμοί, ο ακροδεξιός Τραμπ σατανικά καλός φίλος μας, ενώ και το Go back μαντάμ Μέρκελ έδωσε τη θέση του σε μορατόριουμ και αμοιβαίο αλληλοσεβασμό. Τίποτε όμως δε συγκρίνεται με το ειδύλλιο που αναπτύχθηκε με τον πρέσβη Πάιατ. Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρέθηκαν σε ιστορικό υψηλό, ενώ ο ευγνώμων πρέσβης δεν ξέχασε τον Αλέξη, αφού συναντήθηκε μαζί του και λίγο αφότου είχε χάσει την πρωθυπουργία, γιατί έτσι είναι οι πραγματικοί φίλοι. Κάπως έτσι σταμάτησαν και τα αμέτρητα αστεία για τ’αγγλικά του Τσίπρα, αφού απέδειξε έμπρακτα πως καθόλου δεν τα χρειάζεται για να γίνει αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ.

9.Η γραβάτα που φορέθηκε και αποκαθηλώθηκε εξίσου τελετουργικά, γιατί έτσι είναι άμα κατέχεις τους συμβολισμούς σε υψηλό επίπεδο.

10.Η προσωπολατρεία σε πρωτόγνωρα επίπεδα γλίτσας και σιχασιάς, ιδίως στα ΜΚΔ. Η Άντζυ Σαμίου να μετατρέπεται σε Πασιονάρια της ΠΦΑ, και οι στρατιές των Συριζοτρόλ, αλλά και άδολων παπανδρεϊκών απολιθωμάτων να παραληρούν είτε σε συνεδριάσεις της βουλής είτε καλή ώρα με τα γενέθλιά του:

Σήμερα κλείνει τα 45 χρόνια, ο μεγαλύτερος Αριστερός ηγέτης τής Ευρώπης, στον 21ο αιώνα.
Χρόνια πολλά σύντροφε!

— Alexis Christofidakis. (@Achristof08) July 27, 2019

αυτό τώρα είναι θρεντ που ξεκινάει πέρσι με φωτό του Παντελίδη και καταλήγει σήμερα να λέει χρόνια πολλά στον Τσίπρα ή εγώ το παράκανα με τα ποτά χθες βράδυ; https://t.co/8CNX0h2SDu

— mixanikos (@michanik0s) July 28, 2019

11.Τα σενάρια της επόμενης μέρας, με τον νικητή της “μάχης του ΣΚΑΪ”, όπως είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος ο Τσίπρας τη συνέντευξή του στο κανάλι, Αλέξη Παπαχέλα, να αναγνωρίζει, όπως κι άλλοι του αντίπαλοι, πως θα συνεχίσει να υπάρχει ως ισχυρός πόλος την επόμενη μέρα κι ότι κατόρθωσε να μετατοπίσει την πολιτική ατζέντα από την αριστερά στο κέντρο. Γι’ αυτό και η παρουσία του κρίνεται χρήσιμη, ανεξάρτητα από την τύχη του απόλυτα προσωποπαγούς κόμματός του, που μπορεί πάντως να συνεχίσει πολιτικά ανερυθρίαστα την πασοκοποίησή του και να γίνει μια Ένωση Κέντρου του 21ου αιώνα.