15 Μάη 2010 – Όταν το κέντρο της Αθήνας βάφτηκε κόκκινο

Μοιάζει σαν χτες. Αλλά και τόσο μακρινό συνάμα. Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα, μαζί τους όμως καταχωνιάστηκε και η ελπίδα. Που τότε ήταν στον δρόμο, μαζική όσο ποτέ τα πολλά τελευταία χρόνια, πριν την καπηλευτούν άλλες δυνάμεις και την κλείσουν σε μια κάλπη -έτσι λέμε τώρα το Κουτί της Πανδώρας.

Η προβοκάτσια της Μαρφίν δεν ήρθε τυχαία. Ήρθε γιατί ο κόσμος αφυπνιζόταν από τη νιρβάνα χρόνων και θυμόταν ποιο είναι η δύναμή του και πού μπορεί να την ξαναβρεί. Γιατί κατέβαινε κάθε φορά και πιο μαζικά στον δρόμο, ζώντας τη δική του άνοιξη. Και στην απεργία της 5ης Μάη, το κέντρο της Αθήνας έγινε αυτό που λέει ο στίχος: Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού. Ξεκίνησε από το Πεδίο του Άρεως, ένωσε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις και έφτασε ως τους στύλους του Ολυμπίου Διός.

Ποιος το σταματάει, ποιος το σταματάει…

Αυτό ακριβώς προσπάθησαν να κάνουν τότε, με την επίθεση στη Μαρφίν και την αξιοποίησή της από τα κανάλια. Την αμέσως επόμενη μέρα όλα τα Δελτία Ειδήσεων συνδέθηκαν με τη μίζερη σύναξη κάποιων που πήγαν με κεράκια στο σημείο που ήταν η τράπεζα, για να κάνουν μια σιωπηλή διαμαρτυρία και περίμεναν βασικά τις κάμερες για να αποκτήσει νόημα η ύπαρξή τους. Τον τόνο έδωσε όμως πάλι το οργανωμένο μαζικό κίνημα, που ήταν ξανά στον δρόμο, σπάζοντας στην πράξη το μούδιασμα.

Λίγες μέρες μετά ακολούθησε το μεγάλο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΚΚΕ και το κέντρο ξεχείλισε ξανά από κόσμο και από ελπίδα, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών. Αυτή ήταν η πιο σημαντική παρακαταθήκη που έκανε τον κόσμο να αναθαρρήσει, να μην κλειστεί στο καβούκι του φοβισμένος και να κρατήσει το μαχητικό του πνεύμα το επόμενο διάστημα.

Κι αν στην αρχή, στην πολιτική ομιλία της Αλέκας, οι περισσότεροι ήταν στατικοί και δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τον όγκο του πλήθους, αυτό που αντίκρισαν, μόλις ξεκίνησε η πορεία από το Πεδίο του Άρεως, δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Η πορεία άρχισε να ξεδιπλώνεται από την Πατησίων, στη Σταδίου, έφτασε στο Σύνταγμα, έπιασε την Πανεπιστημίου και εκεί… βρήκε τείχος και έπρεπε να περιμένει! Γιατί οι τελευταίοι δεν είχαν ξεκινήσει ακόμα από το πεδίο του Άρεως, και η κορυφή είχε συναντήσει στην ουρά -όπως στο φιδάκι που παίζαμε παλιά στο κινητό…

Τα ΜΜΕ, που είχαν σπάσει την απεργία της 5ης Μάη για να μεταδώσουν τι είχε γίνει στη ΜΑΡΦΙΝ (και έκτοτε απεργούν άλλη μέρα από τους υπόλοιπους κλάδους, υποτίθεται για να καλύπτουν τις απεργιακές συγκεντρώσεις…) έκαναν ετεροχρονισμένα τη δικής τους απεργία και τα περισσότερα δε βρήκαν ούτε λέξη για το συλλαλητήριο που δόνησε το κέντρο της πρωτεύουσας. Ενώ η “Ελευθεροτυπία” (από τις μετρημένες στα δάχτυλα του χεριού εξαιρέσεις) το μετέφρασε ως “Επίδειξη δύναμης”…

Τότε δεν υπήρχαν ακόμα drone και δεν ήταν τόσο διαδεδομένα ακόμα τα ΜΚΔ, για να πιάσουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ πχ αυτή την εικόνα και να την παρουσιάσουν ως “Κορέα”, “κομματικό στρατό” κοκ. Ήταν πολύ νωπή και η προβοκάτσια της Μαρφίν για να επιτεθούν ανοιχτά στην έννοια της περιφρούρησης και της οργάνωσης, βλέπετε…

Δεν περίμεναν καν να δουν τον όγκο, άλλωστε. Την απόφαση την είχαν πάρει από πριν. Δεν ήταν καιρός για επικίνδυνα πολιτικά μηνύματα, και για να προβληθεί ένας άλλος δρόμος, τη στιγμή που έπρεπε να πλασάρουν το Μνημόνιο ως μονόδρομο…

Ευτυχώς όμως υπήρχε ο τηλεοπτικός σταθμός του 902.gr, που το μετέδωσε ολόκληρη -δείτε το πρώτο και αφήστε τη λίστα να σας οδηγήσει στις επόμενες συνέχειες.

Μπορείτε επίσης να δείτε το βίντεο με κάποια χαρακτηριστικά στιγμιότυπα που είχε ανεβάσει η ΚΝΕ, δύο μέρες μετά το μεγαλειώδες συλλαλητήριο…

Καθώς και το βίντεο με πλάνα από την πορεία που ακολούθησε, που ανέβασε ο τραγουδιστής Γιώργος Σαρρής.

Μπορεί τότε να μην υπήρχε το portal του 902, ο Ριζοσπάστης της Τρίτης 18 Μάη όμως είχε μια χορταστική ανταπόκριση, με κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα.

Το πανό της Οργάνωσης από την Άρτα, στη δική τους διάλεκτο, που έκλεψε τις εντυπώσεις.

Το σκετσάκι με τα φέρετρα, όπου κείτονται οι εργατικές κατακτήσεις -να δεις τι σου έχω για μετά…

Και τον αγρότη από την Ηλεία, με τις ταμπέλες που κάνουν τη δική τους αγκιτάτσια…

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε σχετικά από εκείνο το φύλλο, τα ρεπορτάζ στη συνέχεια, που δίνουν μια πλήρη εικόνα, σε όσους θέλουν να θυμηθούν εκείνες τις στιγμές, αλλά ακόμα και σε αυτούς που δεν τις έζησαν…

Συγκλονιστικό λαϊκό συλλαλητήριο – ορόσημο νέων αγώνων
Βροντερή εργατική – λαϊκή διαδήλωση