Αφιέρωμα ΠΑΣΟΚ – 43 σημεία για τα γενέθλια του “Κινήματος”

Το ΠΑΣΟΚ κλείνει σήμερα 43 χρόνια ζωής και στεκόμαστε σε ισάριθμα σημεία που περιγράφουν την πορεία του και τη σημερινή του στασιμότητα, ένα βήμα πριν το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τι είναι λοιπόν το ΠΑΣΟΚ;

1. Η ατάκα του Γιάννου Παπαντωνίου: “Για το σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι, σύντροφοι”.

2. Τα “αγωνιστικά ζιβάγκο” του Ανδρέα. Που σήμερα έγιναν κοστούμια χωρίς γραβάτες.

3. Η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, κι η επέτειος που τη γιορτάζουν από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ (και η ΔΗΜΑΡ πριν εξαφανιστεί), χωρίς να εφαρμόζουν ποτέ όσα έλεγε, έστω κι εκείνο το -ρεφορμιστικής κοπής- κείμενο.

4. Οι γραφικοί, ψεκασμένοι ψηφοφόροι που γιορτάζουν την εκλογική νίκη και τη σωτηρία της χώρας.

Δε θέλει και ερώτημα τι μπορεί να ψηφίζουν σήμερα.

5. Οι κοψοχέρηδες, αυτή η μάστιγα. Που λένε κάθε φορά “τελευταία φορά” (μέχρι που εμφανίστηκε η “πρώτη φορά Αριστερά” και μηδένισαν το κοντέρ) και πάντα ξαναφυτρώνει το χέρι τους, πριν τις κάλπες, για να ψηφίσουν μία από τα ίδια.

6. Το “Τσοβόλα δώστα όλα” και το περιβόητο “λεφτά υπάρχουν”. Που όντως υπάρχουν, πού πηγαίνουν είναι το θέμα… Κι όχι, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, όπως έλεγε ένα άλλο στέλεχος του κινήματος.

7. Ο ΓΑΠ στο Καστελόριζο και το πρώτο μνημόνιο. Που μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορούσε να το ψηφίσει (χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη, βεβαίως).

8. Ο “αντιεξουσιαστής” Γιώργος στην εξουσία (σαν παράσταση Θεάτρου Σκιών). Και το σύνθημα “Γιώργο γερά, να πέσει η Δεξιά”.

9. Η επιστροφή του Ανδρέα από το Χέρφιλντ. Το περίφημο νεύμα του στη Λιάνη που έγινε μέχρι και αναπαράσταση με play-mobil. Και το πλήθος κατά μήκος της διαδρομής από το Ελληνικό, με τις καμπάνες του Άι-Σώστη να χτυπάνε χαρμόσυνα για την υποδοχή του… σιδερένιου αρχηγού, ενώ το σκάνδαλο Κοσκωτά θέριευε. (Προσοχή: ακολουθούν φαιδρές εικόνες).

10. Η “Αυριανή” των Κουρήδων και το Κανάλι 29 (που σήμερα λέγονται Kontranews, Kontra Channel, κοκ) και ο “Αυριανισμός” ως λογική και καθιερωμένη νοοτροπία. Που μετεξελίχθηκε σε “αυριανοτομπρισμό” (όπως λέμε πχ “μοναρχοφασισμός”), με τις υποκλοπές του Τόμπρα.

11. Το σκάνδαλο Κοσκωτά, το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, το σκάνδαλο Siemens, το σκάνδαλο με τα υποβρύχια. Η ρεμούλα, η “κουτάλα της Αλλαγής” κι η ατάκα που θρυλείται πως είπε ο Ανδρέας για ένα κυβερνητικό στέλεχος: Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια…

12. Τα παραδοσιακά μουστάκια, που ο Πανούτσος τα ονόμαζε “μουστάκι ΠΑΣΟΚ”, αλλά έφυγαν σιγά-σιγά στα χρόνια του εκσυγχρονισμού. Κλασικά “θύματα” της νέας μόδας, ο Ρέππας και ο Φούρας. Κι εσχάτως ο ΓΑΠ, που ήταν αγνώριστος…

13. Ο ανατέλλων ήλιος που έδυσε, έγινε ελιά, κι όπως πάει, μπορεί να συγχωνευτεί με τη “Δεξιά” και να γίνει “ψωμί-ελιά και Κώτσο βασιλιά”.

14. Οι υποσχέσεις για το νέφος που θα φύγουν μαζί με τη Δεξιά, για να μείνουν τελικά και τα δύο.

15. Η πάταξη της οικογενειοκρατίας. Παπανδρέου, Γεννηματά… Ευτυχώς ο Βενιζέλος δεν ήταν απόγονος του Λευτέρη και του Σοφοκλή. Απ’ όσο ξέρουμε τουλάχιστον..

16. Τα συντροφικά μαχαιρώματα, η συμμορία των 4 και ο καφές πάνω στο Βενιζέλο, πριν τις εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ, που τις έχασε κι αυτές ο Μπένι, παρά την απροκάλυπτη στήριξη των ΜΜΕ -ή μάλλον ακριβώς για αυτό.

17. Η Πασοκική αλαζονεία της εξουσίας, που έμεινε κουσούρι και μετά την απώλεια της εξουσίας, όπως στο κλασικό “απολύτως” του Βενιζέλου.

18. Η προσωπολατρία στον Ανδρέα, γιατί “με αυτόν φάγαμε ψωμί”, που έφτανε στα επίπεδα της παράνοιας.

Τι να απέγινε άραγε αυτό το παιδάκι;

19. Το “ραντεβού με την ιστορία” που έγινε “ραντεβού με την εισαγγελία”, μετά το σκάνδαλο Κοσκωτά, όπως είχε πει κι ο Χάρρυ Κλυνν, τον καιρό που είχε ακόμα χιούμορ και τρόλαρε τον Ανδρέα.

-Κοσκωτάς, Κοσκωτάς, κάτι μου λέει αυτό το όνομα..
Μήπως υπηρετήσαμε μαζί στο στρατό;
-Μα απ’ ό,τι ξέρω, εσείς δεν έχετε υπηρετήσει κύριε πρόεδρε.
-Α, ναι. Το ξέχασα.. Ε τότε θα πρέπει να ήμαστε μαζί εξορία στη Μακρόνησο.
-Μα, αν θυμάμαι καλά, δεν έχετε πάει ποτέ εξορία κύριε πρόεδρε.
-Α ναι.. το ξέχασα κι αυτό. Μήπως τότε στην περίοδο της χούντας ήμασταν μαζί στη Γυάρο;
-Μάλλον όχι. Γιατί η μοναδική φορά που επισκεφτήκατε τη Γυάρο ήταν πρόπερσι που πήγατε εκεί για ψάρεμα κύριε πρόεδρε.
-Κοίτα να δεις που το ξέχασα κι αυτό. Δε μου λες;
-Μάλιστα κύριε πρόεδρε.
-Λες να συναντηθήκαμε με αυτόν τον κύριο.. Κο..Κο-Κο…
-Κοσκωτά κύριε πρόεδρε.
-Τέλος πάντων τα ονόματα δεν έχουν σημασία.
Λες λοιπόν να συναντηθήκαμε με αυτόν, πώς τον είπες, στο σπίτι του Μένιου;
-Αυτό που λέτε είναι τελείως απίθανο κύριε πρόεδρε. Εξάλλου ο κύριος Μένιος κατέθεσε ενόρκως ότι ουδέποτε συναντήθηκε με τον Κοσκωτά.
-Α ναι, το ξέχασα. Ε.. λες να το συνάντησα σε καμιά τράπεζα;
-Αποκλείεται κύριε πρόεδρε. Απ’ ό,τι ξέρω εσείς δεν έχετε πάρε-δώσε με ελληνικές τράπεζες. Μόνο με ξένες.
-Α ναι, το ξέχασα.. Ε.. δε συναντηθήκαμε δηλαδή ούτε εκεί.
-Μάλλον όχι.
-Μμ.. Σε κάνα γήπεδο, κάνα θέατρο, στη λαϊκή μήπως λες να συναντηθήκαμε;
–ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ, κύριε πρόεδρε.
Ε τότε, θα συναντήθηκαν δύο άλλοι. Τι να πω;

20.Η ουτοπική αναζήτηση του “καλού ΠΑΣΟΚ”, που μπορεί να κρυβόταν στο ΔΗΚΚΙ, το σοσιαλιστικό κομματίδιο του Αρσένη, τον Πάντζα, το Φίλια, σε προσωπικότητες και διασπάσεις του ΠΑΣΟΚ, κοκ.

21. Η αλλαγή, που έστριψε λάθος, για να ζητήσει ο Κύρκος την αλλαγή της Αλλαγής, και να τον τρολάρει ο Χάρρυ Κλυνν με τον επαναπροσδιορισμό του επαναπροσδιορισμού της Αλλαγής. Κι όπως είχε πει ο Χαρίλαος σε ένα βαλτό Πασόκο δημοσιογράφο: αλλαγές βλέπω, Αλλαγή δε βλέπω.

22. Τα πορτρέτα του Τσε και του Άρη Βελουχιώτη στις κλαδικές του ΠΑΣΟΚ. Η λεηλασία συνθημάτων και ψήφων, παλιών ΕΑΜιτών, ο πολιτικός τους εκβιασμός.

23. Οι σωτηριολογικές προεκτάσεις της θρησκευτικής πίστης στον Ανδρέα.

Κι η προσωπολατρία σε ένα καθαρά αρχηγικό κόμμα, που έκανε το πρώτο συνέδριό του, δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του κι αφού είχε γίνει κυβέρνηση, αλλά έκανε μαθήματα δημοκρατίας στους υπόλοιπους. Εξάλλου, χωρίς τον Ανδρέα, δε θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους…

24. Ο φάκελος του Κυπριακού, που πήγαινε από αναβολή σε αναβολή, για να ανοίξει τυπικά και διεκπεραιωτικά μόλις το 86’ και να κλείσει ξανά άρον-άρον. Ευτυχώς όμως έχει μείνει η μαρτυρία του Κάππου, που εκπροσωπούσε το ΚΚΕ στην αρμόδια επιτροπή για αυτό το θέμα.

25. ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο. Κατά συνέπεια, φεύγουν οι βάσεις, που μένουν, που φεύγουν. Κι ο λαός να κατεβαίνει στους δρόμους να πανηγυρίζει -όπως έκανε τώρα με το δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ.

26. Η περήφανη εξωτερική πολιτική, με τους αστερίσκους στις αποφάσεις, τις επαφές με τον Αραφάτ, με την Πολωνία του Γιαρουζέλσκι, το φιλοσοβιετικό χαρτί, το Κίνημα των Αδεσμεύτων, κοκ, που έγινε “Ευχαριστούμε τους Αμερικάνους”, αμέσως μετά τα Ίμια.

27. Η “κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων”, που κρατικοποιούσε τις προβληματικές, για να τις παραδόσεις καθαρές από χρέη, και ποινικοποιούσε τις απεργίες.

28. Το “γιουγκοσλαβικό μοντέλο” του Τίτο, που θαύμαζε ο Ανδρέας, και το μοντέλο της αυτοδιαχείρισης, που έγινε σύντομο ανέκδοτο.

29. Η “Ελευθεροτυπία”, που έκλεισε μαζί με το ΠΑΣΟΚ τον δικό της κύκλο, τον κύκλο της Μεταπολίτευσης. Αλλά μετακόμισαν από κοινού στο ΣΥΡΙΖΑ και την Εφημερίδα των Συντακτών.

30. Το MEGA. Που ήταν πάντα το “αντίπαλο δέος” του δεξιού ΑΝΤ-1. Κι έκλεισε κι αυτό, στα χρόνια της κρίσης, τον κύκλο του, με ένα βουνό χρέη, αλλά μπορεί να νεκραναστηθεί, όχι από την τέφρα του, αλλά από τους επιχειρηματίες που το αγόρασαν.

31. Το πραξικόπημα στη ΓΣΕΕ’, το 85′, με την δικαστική καθαίρεση της νόμιμης διοίκησης. Και τα πρόστιμα στους εργοδότες που θα έδιναν αύξηση στους μισθωτούς τους, όταν πέρασε το “πρόγραμμα σταθεροποίησης”.

32. Ένα καλτ βιντεάκι της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ κατά των ναρκωτικών, για να δείξει πόσο μοντέρνα και σύγχρονη είναι. Η ζωή είναι ροκ, πάουερ, η ζωή είναι μαγκιά.

33. Η άτακτη υποχώρηση στις απαιτήσεις της Εκκλησίας, τη δεκαετία του 80′, όταν ο Παπανδρέου προτίμησε να “φάει” τον Τρίτση, παρά να έρθει σε σύγκρουση με το ιερατείο -να δεις, τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει…

34. Οι αδιανόητα μεγάλες συγκεντρώσεις της δεκαετίας του 80′, που σταδιακά ξεφούσκωναν και καλούνταν ο Μπιρσίμ να κάνει τα μαγικά του στη σκηνοθεσία, για να καλύπτει τα κενά.

35. Το σύνθημα για “ακόμα καλύτερες μέρες”, που ακόμα τις περιμένουμε, και που διεθνοποιήθηκε με ένα σύνθημα σε τοίχο (όπου δεν πρέπει να το βλέπουν πολλοί τουρίστες, Ευρωπαίοι, αλλά δεν έχει καμία σημασία).

36. Ο εκμαυλισμός κι η εξαγορά συνειδήσεων, οι πελατειακές σχέσεις, η άλωση του συνδικαλιστικού κινήματος, ο μηχανισμός που έμεινε ακέφαλος αλλά αυτονομήθηκε και συνέχισε να ελέγχει την κατάσταση, η χειρότερη ζημιά που έκανε το “Κίνημα” στο κίνημα.

37. ΜΑΤ-Βία-Αυταρχισμός, κόκκινες ζώνες και πολιορκημένες πόλεις στην επίσκεψη Κλίντον και στη Σύνοδο Κορυφής της Θεσσαλονίκης, μαθητοδικεία, αγροτοδικεία, σκασμένα λάστιχα στα τρακτέρ, Μιχάλης Καλτεζάς.

38. Το “μακέτο” του Σημίτη, που τα κυρίαρχα ΜΜΕ τον παρουσίαζαν ως ένα είδος σύγχρονου Τρικούπη.

39. Οι συγκρίσεις των “παλιών, καλών εποχών” με το σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και το κλασικό αστειάκι.

Πχ Τσικνοπέμπτη με ΠΑΣΟΚ, Τσικνοπέμπτη με ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, παλιά όλα ήταν καλύτερα.

40. Τα 40χρονά του, όπου είχε ήδη γκρεμιστεί εκλογικά, σε μονοψήφια ποσοστά (στις Ευρωεκλογές του 14′) κι έμοιαζε να είναι ένα βήμα πριν το χρονοντούλαπο της ιστορίας, για να τιμήσουμε και τα σαράντα του (μνημόσυνο) μαζί με τα σαράντα χρόνια ΠΑΣΟΚ.

41. Η επανασύνδεση του Fight-Club, που δεν μπορούσε παρά να ξεκινήσει με μία και μόνο λέξη: ΠΑΣΟΚ. Κι οι καλτ ομπρέλες παραλίας “Τζουμάκας”, που αναφέρθηκαν στην ίδια εκπομπή.

42. Το “βρώμικο 89′” που ξεβρώμισε η Αριστερά, αλλά το θυμούνται ακόμα οι Πασόκοι, γιατί δε συνεργάζονταν “για λόγους αρχής” με τη Δεξιά, αλλά το έκαναν τελικά τρεις μήνες αργότερα και πολλά χρόνια έκτοτε. Και φωνάζουν ότι οι συνεργαζόμενοι “έφαγαν το Μένιο” και προσπάθησαν να εξοντώσουν πολιτικά τον αρχηγό τους…

43. Το “Παλιό ΠΑΣΟΚ – το Ορθόδοξο”, που μεταξύ σοβαρού κι αστείου, τρολιάς και πραγματικότητας, έχει καταφέρει να γίνει πιο δημοφιλές από το σημερινό ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και τη Φώφης. Κι έφτασε να κάνει μέχρι και διαγωνισμό πολιτικού διηγήματος…