Αυτοί είμαστε…! – Μια σύσκεψη παντός καιρού

Ένα τυπικό κινηματικό ανέκδοτο λέει πως όταν ωριμάσουν οι συνθήκες -η μέρα εκείνη δε θα αργήσει- και δώσουμε το ραντεβού για το μεγάλο άλμα, αν τελικά βρέχει, το επαναστατικό προτσές θα ξεκινήσει σε κάποιον κλειστό χώρο -πχ το κλειστό του Σπόρτινγκ, που έχει κάτι από την αχλή της Μεταπολίτευσης.

Εμείς πάλι είχαμε κάπως διαφορετικό πλαίσιο και μια εκλογική σύσκεψη στο σπίτι του Αντώνη Καββαδία (υποψήφιου του ΚΚΕ στην Ανατολική Αττική), με βασικό εισηγητή τον Θανάση Παφίλη (στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος) και διάφορους εκλεκτούς καλεσμένους⋅ χωρίς την παραμικρή αυταπάτη ότι όλα αυτά συνδέονται με κάποια επαναστατική κατάσταση, αλλά έχοντας το ίδιο ακριβώς πρόβλημα της βροχόπτωσης, που μετατόπισε την εκδήλωση από τον κήπο στο σαλόνι, αποδεικνύοντας στην πράξη πως χίλιοι καλοί χωράνε (πάνω από τρεις είναι ΚΟΒ), ότι μιλάμε για ένα κόμμα παντός καιρού και πως είμαστε και του σαλονιού και του μπαλκονιού, όταν χρειαστεί. Κρίμα πάντως που δε βγήκε λόγος με κοινό από κάτω, γιατί το μπαλκόνι προσφερόταν.

Υπήρχε ωστόσο πυκνός πολιτικός λόγος και νοήματα. Και μπορεί να μην ήμασταν σε επαναστατική περίοδο, όπου κάθε μέρα μετράει για μήνας, αλλά ειπώθηκαν πολλά και ενδιαφέροντα, που χώρεσαν σε μόλις δύο ώρες, αλλά είναι δύσκολο να χωρέσουν όλα σε ένα γραπτό κείμενο. Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να δώσω τουλάχιστον κωδικοποιημένα κάποια βασικά σημεία, με μορφή ερωτο-απαντήσεων (που την χρησιμοποιεί συχνά ως ρητορικό σχήμα και ο δεινός ρήτορας Παφίλης). Εξυπακούεται πως τυχόν αβαρίες κατά τη μεταφορά βαραίνουν αποκλειστικά εμένα και δεν είναι λογικό να χρεωθούν σε κανέναν άλλον.

Ξεκινάμε.

Πού εστιάζει η προεκλογική δικομματική αντιπαράθεση;
Στον Γεωργούλη και το ποιος θα είναι επικεφαλής σε μια πιθανή κυβέρνηση συνεργασίας.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί πρέπει να βρουν κάποια σημεία να διαφωνήσουν, ψιλά και περιφερειακά, αφού στα βασικά συμφωνούν απόλυτα. Και αυτό δεν το λέει -μόνο- το ΚΚΕ. Το έχει παραδεχτεί η Μπακογιάννη σε δηλώσεις της, αλλά και η Πόπη Τσαπανίδου.

Πώς πιστοποιείται αυτό;
Ακόμα και από τις… “διαφωνίες” τους.
Όπως στον νόμο για τους μονοπωλιακούς ομίλους, που έχει την υπογραφή του Σταθάκη, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τον ψήφισε, γιατί… δεν έχει εμπιστοσύνη στη ΝΔ. Ή στις εκάστοτε συμφωνίες για τις Βάσεις, με τον ΣΥΡΙΖΑ να περνάει ως κυβέρνηση, χωρίς ψήφιση από τη βουλή, την πρώτη συμφωνία που παραχωρεί νέες βάσεις στους Νατοϊκούς. Αλλά να μην ψηφίζει πρόσφατα μια συμφωνία στη Βουλή, γιατί… δεν έδινε και άλλες βάσεις στο ΝΑΤΟ! Βγήκε δηλαδή από τα δεξιά στη ΝΔ, δείχνοντας τι είδους αντιπολίτευση μπορεί να κάνει.

Δηλαδή εσείς λέτε ότι είναι ίδιοι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ;
Ποτέ κανείς δεν είναι εντελώς ίδιος με κάποιον άλλον -ακόμα και σε αυτό το δωμάτιο. Πολιτικά όμως, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτουν στα βασικά και οι στρατηγικές τους συγκλίνουν. Ακολουθούν κάποια ενδεικτικά παραδείγματα.

-Ο ένας μιλάει για δίκαιη ανάπτυξη, ο άλλος λέει “ανάπτυξη για όλους”. Αλλά οι επιχειρηματίες που έχουν το 60% του ΑΕΠ φορολογούνται μόλις με 5% για τα κέρδη τους, ενώ ο απλός λαός με 21% για τα βασικά του έξοδα. Έχουν συγκρουστεί ποτέ για αυτό τα δύο κόμματα εξουσίας; Μιλάνε απλά για το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά παραδέχονται μόνοι τους ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να αλλάξει η κατεύθυνσή του.

-Πλειστηριασμοί. Ποιος έφερε με νόμο τα funds, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, το ιδιώνυμο αδίκημα για όσους αντιστέκονται; Κατέληξαν τελικά από κοινού στο συμπέρασμα πως “σε όλες τις ευνομούμενες χώρες, γίνονται πλειστηριασμοί”…

-Μήπως το ΝΑΤΟ είναι προοδευτικό; Μήπως έχει δίκιο ο Κατρούγκαλος όταν λέει πως δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε; Μήπως ο Μπλίνκεν ήρθε στη χώρα μας για να δώσει και όχι για να πάρει; Η Ελλάδα έχει γίνει μια απέραντη επιθετική βάση του ΝΑΤΟ. Οι κυβερνήσεις της αποστρατιωτικοποιούν τα νησιά του Αιγαίου, αλλά στέλνουν οπλισμό ακόμα και στη Σαουδική Αραβία. Τα δυο κόμματα εξουσίας ταυτίζονται πλήρως στον πόλεμο της Ουκρανίας και διαγωνίζονται ποιος θα είναι ο πιο πιστός υπηρέτης του ΝΑΤΟ.

-Για το μισθολογικό, δε διαπραγματεύονται πια οι “κοινωνικοί εταίροι” (εκεί ο τόνος, για να παραπέμπει αλλού…). Το ύψος το αποφασίζει και το νομοθετεί η εκάστοτε κυβέρνηση. Ο Τσακαλώτος αποκαλούσε “τέρας” τον σχετικό νόμο του Βρούτση. Αλλά αυτός στην πορεία έγινε νόμος Βρούτση-Αχτσιόγλου, με την υπογραφή όλων τους…

-Ο Τσίπρας είπε πανηγυρικά πως βγήκαμε από τα μνημόνια. Μπορεί να μας πει όμως έστω έναν από τους 700 μνημονιακούς νόμους που έμειναν πίσω;

-Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στις ιδιωτικοποιήσεις, είναι για να σηκώνεις ψηλά τα χέρια. Ιδιωτικοποίησε 17 αεροδρόμια, πήρε -μαζί με τους άλλους- τις ευχαριστίες του Λάτση για τη βοήθειά του στην “επένδυση” του Ελληνικού. Έβαλε τη σφραγίδα του στο ξεπούλημα των ναυπηγείων της Σύρου, της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης στην Ελευσίνα, στις μπίζνες της Ιντρακάτ στην Πάτρα. Και πάνω από όλα στη διάλυση του ΟΣΕ, που έφερε το έγκλημα στα Τέμπη.

-Στο εργατικό κίνημα συνεργάζονται όλοι μαζί, σε επίπεδο ΓΣΕΕ, Ομοσπονδιών και όχι μόνο: η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ.
-Στην Πάτρα βρέθηκαν όλοι μαζί σε μια ταβέρνα, για να συνασπιστούν εναντίον του Πελετίδη και να… ανασάνει η πόλη!

-Στο εκλογικό παζάρι, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβέρνηση με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, πήρε μεταγραφή το μισό ΠΑΣΟΚ και τώρα τον Αντώναρο, που λέει πως ήρθε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το πρόγραμμα της κυβέρνησης Καραμανλή!

Γιατί ξενίζει κάποιους, λοιπόν, όταν λέμε ότι έχουν κοινές θέσεις; Το πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης, είναι έτοιμο, γραμμένο από τώρα.

Συνεπώς, ποιο είναι το ζητούμενο;
Όχι μια αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αλλά να βγει πιο δυνατός ο λαός. Να μάθει να κρίνει από τη ζωή του, την ίδια του την πείρα. Να σταματήσει η πολιτική σχιζοφρένεια και το σχήμα: “βρίζουμε, τους ψηφίζουμε για μια τετραετία, και συνεχίζουμε να τους βρίζουμε”…
Να εκφραστεί και σε αυτή την κάλπη η άνοδος στο εργατικό κίνημα, στους φοιτητές, στους μαζικούς φορείς. Να εκφραστεί η εκτίμηση που απολαμβάνει το κόμμα στον λαό και το 39% που κρίνει πως είναι το πιο συνεπές κόμμα. Ρίχτε το λοιπόν το ρημάδι…

Ναι αλλά μήπως το ΚΚΕ τα παραπέμπει όλα στον σοσιαλισμό;
Το ΚΚΕ δεν κρύβει ότι ο σοσιαλισμός είναι η στρατηγική λύση. Αλλά έχει καταθέσει εκατοντάδες προτάσεις νόμου και τροπολογίες για μέτρα και άμεσες λύσεις στο σήμερα. Πόσες έχουν ψηφίσει τα υπόλοιπα κόμματα από αυτές; Καμία. Ούτε μία, έστω, για να την έχουν ως παράδειγμα και να την κάνουν σημαία…

Ναι αλλά μήπως το ΚΚΕ δε θέλει να κυβερνήσει;
Μας δουλεύουν; Το ΚΚΕ έχει πίσω του έναν εμφύλιο και χιλιάδες θύματα. Και μας λένε πως δε θέλουμε την εξουσία; Είμαστε έτοιμοι, έχουμε πρόγραμμα διακυβέρνησης. Αλλά με τον λαό στο προσκήνιο και δυνατό οργανωμένο κίνημα.

Και θα πάει καλά το Κόμμα;
Ναι, και να το λέμε. Να κάνουμε μία, δύο, πολλές συσκέψεις. Όχι μόνο με τους δικούς μας, που είναι πεισμένοι, αλλά με τους υπόλοιπους. (Και γι’ αυτό είχε σημασία η παρουσία πχ κάποιων πρώην στελεχών της ΛαΕ ή του επικεφαλής του δημοτικού σχήματος “Φυσάει Κόντρα”, πέρα από τους δικούς μας, φίλους και υποψήφιους, όπως η Έφη Χαλιού και ο Πάνος Ζάχαρης).

Η βασική μάχη είναι εκτός Βουλής, αλλά θα πάρει άλλη ώθηση με ένα ισχυρό ΚΚΕ. Γιατί εμείς δεν εξαργυρώνουμε την ψήφο, αλλά την δίνουμε πίσω στον κόσμο, ως ώθηση για το κίνημα. Αυτοί είμαστε…

Τι έπιασε η συζήτηση που ακολούθησε;
Μια σειρά ζητήματα. Από τη σχέση συνειδητού και αυθόρμητου στις Πλατείες, μέχρι τον αγώνα διαρκείας στη Γαλλία -όπου ο ΓΓ πήγε να μιλήσει στους διαδηλωτές και η Σβίγγου να μοιραστεί την τεχνογνωσία του ΣΥΡΙΖΑ που ανέβασε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67. Τις έμφυλες σχέσεις -και τη συνέντευξη του ΓΓ-, τα Σώματα Ασφαλείας και τη σχέση που μπορούν να έχουν με το ΚΚΕ. Αλλά και το άνοιγμα ή τις επιμέρους συνεργασίες του κόμματος, πχ τον Ρούση (και την ανάρτησή του) και την Ασημίνα Ξηροτύρη.
Αλλά το κόμμα είναι μεγαλόψυχο, χωρίς μίζερη διάθεση. Και όταν ο άλλος λέει πως η δική του πείρα τού απέδειξε πως το ΚΚΕ είχε δίκιο, δε θα βγούμε εμείς να του πούμε ότι δε θέλουμε καμία συνεργασία μαζί του.

Τι τύπος είναι ο Παφίλης;

Κοινωνικός, ιδανικός για παρέα, αυτό που λέμε μεταξύ μας “τσιπουράτος” -με την καλή έννοια. Κάθισε άλλες τόσες ώρες μετά μαζί μας, πήγε σε κάθε πηγαδάκι (ραχούλα και ρεματιά), και έπιανε μόνος του συζητήσεις. Το λέγειν και το μαζικό στοιχείο δεν κρύβονται.
Αλλά δεν είναι αυτός που θα πάει να κάτσει με τη νεολαία. Η νεολαία έρχεται να κάτσει μαζί του και να τον ρωτήσει διάφορα.

Μένει στα Εξάρχεια, που δεν είναι μικρόκοσμος, αλλά περιβόλι όπου ανθούν τα πάντα και ένας αντιπροσωπευτικός καθρέφτης της κοινωνίας. Τον Φλεβάρη έκλεισε 50 χρόνια οργανωμένης ζωής -μισό αιώνα στο ΚΚΕ! Τονίζει σε κάθε ευκαιρία πως οι βουλευτές του αμείβονται με 800 ευρώ -900 αν έχει κάποιος δύο παιδιά- και είναι 15 στο σύνολο αλλά έχουν οργώσει δέκα φορές όλη την Ελλάδα, με τις λιγοστές δυνάμεις τους.

Λάτρευε το ποδόσφαιρο, έπαιζε τερματοφύλακας στο Αιγάλεω -κινώντας και το ενδιαφέρον μιας μεγάλης ομάδας- αλλά συμπαθούσε μια άλλη που το προσωνύμιό της κάνει ρίμα με το επίθετό του.
(Και χιλιάδες φίλοι, μόλις δουν Παφίλη…)
Παρόλα αυτά, τα έκοψε όλα μαχαίρι -σε αντίθεση με το κάπνισμα- το ’79, που οι σύλλογοι έγιναν ανώνυμες εταιρείες (ΠΑΕ). Και τώρα δεν ξέρει ούτε έναν παίκτη της ομάδας του ή άλλων.

–Δηλαδή δε βρήκατε ούτε ένα κακό να πείτε για τη σύσκεψη;
Ότι τελείωσε. Και δεν είχε δεύτερο ημίχρονο. Και ότι δεν υπήρχε κάποιος να απασχολεί τα μικρά παιδιά -όπως κάνουν οι σύντροφοι στην ΚΟΑ, όταν συνεδριάζει η ΚΟΒ τους- που πίστευαν ότι ήταν σε παιδικό πάρτι της μικρής οικοδέσποινας -και καλά έκαναν. Μόλις μεγαλώσουν λίγα χρόνια θα μπουν στους Πρωτοπόρους (Σκίουρους, πώς τα λένε τώρα…) και θα κατεβαίνουν όλα μαζί στον δρόμο με τους συμμαθητές τους.