Αλέκα Παπαρήγα: Εμείς παλεύουμε να υπάρχουν τα εργοστάσια για να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία
Εμείς δεν λέμε “εμείς θα σας σώσουμε”. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι εμείς με την πείρα που έχουμε, με την Ιστορία μας και με τη διάθεσή μας να βγούμε μπροστά – όχι από πάνω σας – να βγούμε μπροστά και να συμβάλουμε στο να μπουν μέσα στον αγώνα όσο γίνεται περισσότεροι. Δεν είμαστε εμείς που θα σώσουμε τον λαό: Θέλουμε ο λαός να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και ιδιαίτερα η εργατική τάξη.
Εισαγωγικά, αφού ευχαρίστησε για το καλωσόρισμα και την παρουσία των εργαζομένων, η Αλέκα Παπαρήγα, με αφορμή το γεγονός ότι οι εγκαταστάσεις του εργοστασίου έχουν μεγαλώσει και περισσότεροι εργαζόμενοι απασχολούνται σε σχέση με την προηγούμενη φορά που το επισκέφτηκε, σχολίασε τη «λάσπη» που πετάνε τα αστικά κόμματα στο ΚΚΕ, πως δήθεν επιθυμεί το κλείσιμο των εργοστασίων γιατί έτσι οι εργαζόμενοι θα αποκτήσουν ταξική συνείδηση.
Τόνισε πως «δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα», επισημαίνοντας πως αντίθετα για το ΚΚΕ το ζητούμενο είναι η επιστήμη και η παραγωγή να τεθούν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών: «Εμείς παλεύουμε – όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις να υπάρχει ο σοσιαλισμός – να υπάρχουν τα εργοστάσια για να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία», σημείωσε, προσθέτοντας πως το κλείσιμό τους αποτελεί στην πραγματικότητα «καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, καταστροφή της ανθρώπινης πείρας» που έχει αναπτυχθεί από μια ολόκληρη σειρά εργαζομένων, επιστημόνων.
«Επομένως, εμείς ίσα – ίσα θέλουμε όταν θα γίνει σοσιαλισμός στην Ελλάδα, να κληρονομήσει την πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης, την ανάπτυξη της επιστήμης και να τη θέσει βεβαίως στην υπηρεσία των ανθρώπων και όχι η επιστήμη να γίνεται εμπόρευμα να την αγοράζουμε ή να μην μπορεί να αξιοποιούν την επιστήμη όλοι», τόνισε.
Σχολιάζοντας εξάλλου το πώς λίγο πολύ όλοι αναγνωρίζουν πως το ΚΚΕ διαφέρει από όλα τα άλλα κόμματα – όπως κι αν ο καθένας αξιολογεί τη διαφορετικότητα αυτή – υπογράμμισε πως η βασική διαφορά είναι η αντίληψη του ΚΚΕ για το ποιος παράγει και ποιος καρπώνεται τον πλούτο: «Εμείς έχουμε μία άλλη αντίληψη και άλλη εξήγηση για το τι είναι εργατική τάξη και ποιος είναι ο ρόλος της», σημείωσε, προσθέτοντας πως «ο παραγωγός του πλούτου σε όλο τον κόσμο είναι αποκλειστικά και μόνο η εργατική τάξη». Και σημειώνοντας πως γι’ αυτό «η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας πρέπει να οδηγεί στη μείωση του εργάσιμου χρόνου, στην αύξηση του ελεύθερου χρόνου και σε καμία απόλυση. (…) Τι γίνεται όμως στον καπιταλισμό; Οσο αυξάνεται η αυτοματοποίηση – μειώνεται η ζωντανή ανθρώπινη εργασία – αντί να μειωθεί ο χρόνος εργασίας, γίνονται απολύσεις, ανεβαίνει η ανεργία και μονιμοποιείται και “καταπολεμάται” η ανεργία με τη μερική απασχόληση, με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας σε τρεις – τέσσερις».
Θέλουμε ο λαός να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του
Αναφερόμενη στο Κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Εχουμε βάλει ένα σύνθημα, λέμε “μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό”. (…) Εμείς δεν λέμε “εμείς θα σας σώσουμε”. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι εμείς με την πείρα που έχουμε, με την Ιστορία μας και με τη διάθεσή μας να βγούμε μπροστά – όχι από πάνω σας – να βγούμε μπροστά και να συμβάλουμε στο να μπουν μέσα στον αγώνα όσο γίνεται περισσότεροι. Δεν είμαστε εμείς που θα σώσουμε τον λαό: Θέλουμε ο λαός να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και ιδιαίτερα η εργατική τάξη.
Τα άλλα κόμματα τι λένε; “Στις επόμενες εκλογές μην ψηφίσεις αυτόν, να έρθω εγώ να κάνουμε εναλλαγή στη θέση”. Ολα τα χρόνια αυτό γίνεται (…) Στον λαό λένε “κάτσε στη γωνία” και από την πλευρά τους δεν έχουν και άδικο. Γιατί όταν ο λαός κάθεται στη γωνία, στην πραγματικότητα δεν θα έχουν αντιστάσεις στα μέτρα που παίρνουν, είτε είναι η Νέα Δημοκρατία είτε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα έχουν αντιστάσεις όταν ο λαός είναι στη γωνία, όταν ο λαός όμως παρεμβαίνει – και με την απειρία του και με τις δυσκολίες του και με τις αντιθέσεις μέσα στον λαό – τότε κάτι καλό θα βγει».
Σημείωσε ακόμη πως «δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι πρέπει σε όλα να συμφωνείτε μαζί μας, αν θέλετε να συμπορευτούμε μέσα στις γραμμές του κινήματος, μέσα στην οργάνωση των σωματείων, των συνδικάτων, των επιχειρησιακών σωματείων: Με τις διαφορές μας θα μαζευόμαστε, θα συζητάμε, μπορεί και να τσακωνόμαστε καμιά φορά για κανένα ζήτημα, αλλά τελικά κάπου θα καταλήγει αυτή η συμμετοχή, δηλαδή και η ανάληψη της ευθύνης. Και σιγά – σιγά ο ίδιος ο λαός θα αποκτήσει μία πείρα των συμφερόντων, των αιτιών των προβλημάτων που έχει και του πώς θα δράσει.
Σε συμπόρευση λοιπόν με το ΚΚΕ, και εμείς προσθέτουμε και μία φράση: Στον δρόμο της ανατροπής. Δεν το κρύβουμε ότι αυτή η φράση λέει στον δρόμο για την πάλη για τον σοσιαλισμό. Βεβαίως στην ημερήσια διάταξη σήμερα δεν μπαίνει η σοσιαλιστική επανάσταση – κάποια στιγμή θα μπει, αλλά δεν είναι ας πούμε αυτήν τη στιγμή άμεση επικαιρότητα – αλλά λέμε στον λαό να αρχίσει να σκέφτεται ότι το σημερινό σύστημα σαπίζει, δεν μπορεί να του δώσει τίποτα. Βεβαίως με την πάλη του μπορεί να αποσπά κάποιες κατακτήσεις, δεν βάζουμε όρια, αλλά αυτό το σύστημα (…) τώρα θα γίνεται πιο άγριο και θα γίνεται χειρότερο».
Αναφερόμενη εξάλλου αναλυτικά στην ανάγκη να δυναμώσει η πάλη για ΣΣΕ, μισθούς στο ύψος των αναγκών που αντικειμενικά συνεχώς διευρύνονται, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, για κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων, μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας, προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά και για να μείνει στα χαρτιά ο νόμος Χατζηδάκη, σημείωσε πως ακριβώς μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, με βάση τη δική της πείρα, η εργατική τάξη μπορεί να καταλάβει πραγματικά τη δύναμή της, να σκεφτεί τον δρόμο της ανατροπής, ότι μπορεί να γίνει τάξη εξουσίας. Αλλά και να αποσπάσει τις όποιες παραχωρήσεις, έστω κι αν αυτές είναι προσωρινές, για να καθησυχάσουν τους εργαζόμενους.
«Επομένως εμείς δεν κάνουμε ένα κίνημα μόνο κατά της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς κάνουμε ένα κίνημα, δηλαδή πρωτοστατούμε να αναπτυχθεί, όχι μόνο απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση – χτες το ΠΑΣΟΚ, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, αύριο την ΝΔ, και όποιον άλλο – αλλά που στρέφεται κατά της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα», σημείωσε.
«Ο λαός μόνο θα σώσει τον λαό! (…) Είναι ένας δρόμος, δεν είναι πράξη μιας μέρας ούτε ενός χρόνου. Αλλά αυτός ο δρόμος πρέπει να χαραχθεί πιο πλατιά, πιο βαθιά, πιο διακριτά. Τότε μπορείς να εμποδίσεις κάποια μέτρα και ν’ ανοίξεις δρόμο. Τώρα αν περιμένεις να φύγει η ΝΔ και να ‘ρθει, ξέρω ‘γω, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ ή η ΝΔ με το ΚΙΝΑΛ… όλα αυτά είναι μία απ’ τα ίδια, είναι εναλλαγή, δεν είναι αλλαγή. Είναι η λογική “ποιο είναι το μικρότερο κακό” ή “τι να κάνω”; Να πάρεις την υπόθεση στα χέρια σου! Από κει και πέρα θα προσανατολιστείς, θα αποκτήσεις δύναμη», σημείωσε χαρακτηριστικά η ομιλήτρια, τονίζοντας πως σε αυτή την κατεύθυνση «για μας ο εργάτης που δεν μας ψηφίζει, που ψηφίζει κόμματα αντίπαλά μας δεν είναι εχθρός μας, είναι δυνάμει συνοδοιπόρος, όταν πειστεί κι όταν καταλάβει…».
Αμέσως μετά, ακολούθησε συζήτηση με τους εργαζόμενους, με τα ερωτήματα να περιστρέφονται γύρω από τα ζητήματα της πανδημίας, των εξελίξεων στα Ελληνοτουρκικά, αλλά και σε πλευρές που αφορούν τη στήριξη της οικογένειας στην αντίληψη του ΚΚΕ.
