Αλέκα Παπαρήγα: “Η ΕΕ είναι ένα γκέτο για τους λαούς, μια αστική δικτατορία με κοινοβουλευτισμό”

Η Αλέκα Παπαρήγα εγκαινίασε τα δεκάλεπτα της Σύγχρονης Εποχής, στο κανάλι του εκδοτικού στο YouTube, μιλώντας για την ιστορική πείρα των κομμουνιστών από την επταετία της χούντας, σε μια συζήτηση με τον Λουκά Αναστασόπουλο, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η Αλέκα είπε πως είναι ανάγκη να μελετήσει κανείς τις σχετικές κομματικές εκδόσεις (από την ειδική έκδοση για τα 50χρονα από την επιβολή της χούντας μέχρι τον σχετικό τόμο του Δοκιμίου), γιατί θα βρει μια τεκμηριωμένη απάντηση στο ερώτημα: γιατί χρειάστηκε να γίνει δικτατορία σε μια χώρα, που ετοιμαζόταν να ενταχθεί στην ΕΟΚ. Και η απάντηση είναι πως η αστική τάξη είχε ανάγκη ένα σύγχρονο πολιτικό σύστημα και αστικό κράτος, που θα έβγαζε από τη μέση τις αντιθέσεις ανάμεσα στο παλάτι, τις κυβερνήσεις και τις ένοπλες δυνάμεις, που κυριάρχησαν στο μετεμφυλιακό πολιτικό καθεστώς. Αυτό το αποδεικνύει η απλόχερη στήριξη που έδωσαν βιομήχανοι και εφοπλιστές στη χούντα, που τους το ανταπέδωσε με το παραπάνω, ανοίγοντάς τους νέους δρόμους για την κερδοφορία τους (μην ξεχνάμε: η χούντα έκανε δρόμους…).

Στο ερώτημα για τη νέα εποχή στην οποία βρισκόμαστε, με την ένταξη της χώρας στην ΕΕ ως δημοκρατική δικλίδα ασφαλείας απέναντι σε τέτοιες εκτροπές, η Αλέκα είπε ότι η ΕΟΚ τότε συνδιαλλασσόταν αρχικά με τη χούντα, γιατί δεν την ενδιέφερε τόσο το εσωτερικό καθεστώς της, όσο ότι ήταν αντίπαλο δέος για τους συσχετισμούς στα Βαλκάνια. Η σημερινή ΕΕ είναι ολοένα πιο αντιδραστική και αυταρχική για τους λαούς. Δεν υπάρχει λαϊκό κίνημα που να μην το τσάκισε, από τον Μάη του ’68, μέχρι και σήμερα. Συμμετείχε σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Αφρική, στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, προωθεί τη θεωρία των δύο άκρων, με την ταύτιση φασισμού-κομμουνισμού, ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα με τους πρόσφυγες, αναζητώντας φτηνή εργατική δύναμη. Είναι μια αστική δικτατορία με κοινοβουλευτισμό, ένα πραγματικό γκέτο για τους λαούς που στρατιωτικοποιείται συνεχώς, σε πλήρη αντίθεση με τις ιδέες της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Σχετικά με την πείρα των κομμουνιστών, είπε ότι ήταν η ψυχή της αντιδικτατορικής αντίστασης, μολονότι το ΚΚΕ βρισκόταν στη χειρότερη φάση της ιστορίας του: βρισκόταν στην παρανομία, με διαλυμένες οργανώσεις και με τη δράση μιας οπορτουνιστικής ομάδας στο εσωτερικό του, που σαμποτάρισε ανοιχτά την απόφαση για την επανασύσταση των κομματικών οργανώσεων. Τα κατάφερε όμως, προβάλλοντας ως στόχο ότι η δικτατορία πρέπει να ανατραπεί από ένα μαζικό λαϊκό κίνημα και μια εξέγερση, σε αντίθεση με τις επιδιώξεις των αστικών κομμάτων, που ήθελαν συμφωνία από τα πάνω, με την παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν, με κορύφωση την εξέγερση του Πολυτεχνείου, δεν έγινε δυνατό να αποκτήσουν βάθος, για να μην επέλθει ο αποπροσανατολισμός από τον “εθνάρχη” Καραμανλή, που εμφανιζόταν ως αυτός που “έφερε τη δημοκρατία στην Ελλάδα”, ενώ η χούντα ήταν ήδη απομονωμένη, με νωπό τον απόηχο της αντιδικτατορικής πάλης.

Το ΚΚΕ ποτέ δεν υποτίμησε την ανάγκη να παλεύει για δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, για να παλεύει το μαζικό κίνημα από καλύτερες θέσεις. Συνδύαζε νόμιμη και παράνομη δουλειά, αξιοποιώντας κάθε χαραμάδα για την ανάπτυξη του κινήματος. Υπάρχει πλούσια πείρα και διδάγματα, από αυτήν την περίοδο, που δε χάνουν ποτέ την επικαιρότητά τους.

Το καλύτερο όμως είναι να τα ακούσετε από την ίδια στο δεκάλεπτο βίντεο που ακολουθεί.