Αν οι προεκλογικές συγκεντρώσεις ήταν δημοσκοπήσεις, οι κομμουνιστές θα ήταν κυβέρνηση…

Δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε για “μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις” που θα γέμιζαν ένα θερινό σινεμά;
Δεν έχετε βαρεθεί τις κάμερες που δείχνουν πάντα το ίδιο σημείο από διαφορετικές γωνίες, λες και έχουν πάθει ψύξη και δεν μπορούν να γυρίσουν το λαιμό τους;
Δε βαρεθήκατε τα σκηνοθετικά κόλπα του Μπιρσίμ, που μεγαλουργούσε όμως  κάποτε, γιατί είχε τουλάχιστον ένα σχετικά μεγάλο πλήθος να διαχειριστεί;
Δεν είναι βαρετές οι φωτογραφίες που δείχνουν από χαμηλά τον ουρανό στο βάθος, για να μη φανεί το ανύπαρκτο βάθος του κόσμου πίσω από τις μπροστινές σειρές;

Δεν είναι αστείο να πηγαίνει ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη να δρέψει προεκλογικούς καρπούς σα Μακεδονομάχος και να φεύγει με την απορία ποιος του έκανε εσωκομματικό σαμποτάζ και δε μάζεψε ούτε τους τριακόσιους του Λεωνίδα; Κι αυτός δηλαδή πάει για κυβέρνηση; Πού είναι τα τρένα της ΔΑΠ, το δεξιό ποίμνιο, οι μπράβοι, όλος ο “καλός ο κόσμος” που αποτελεί το παραδοσιακό ακροατήριο της ΝΔ;

Δεν είναι διασκεδαστικό να χτίζει προφίλ λαοπρόβλητου ο Τσίπρας, να κλείνει ανοιχτές πλατείες για να φαίνεται πως τις γέμισε, να παίρνει στην επαρχία περιφερόμενους θιάσους με το αζημίωτο, και να μαζεύεις συγγενείς και φίλους μετακλητών και υποψηφίων στο Σύνταγμα;

Να ανεβαίνει σε ένα βήμα στο ύψος ενός σκαμπό, σα να μιλούσε στην παρέα του, και να μη γεμίζει η κυβέρνηση ούτε την Αμαλίας; Να έχει πιο λίγο κόσμο κι από τους απογοητευμένους Αγανακτισμένους; Να μιλάει συνεχώς για την “Ελλάδα των πολλών” σε άμαζες συγκεντρώσεις με ελάχιστο κόσμο;

Κάποτε έλεγαν πως οι προεκλογικές συγκεντρώσεις είναι οι καλύτερες δημοσκοπήσεις. Κι αυτή είναι η καλύτερη δημοσκόπηση για το κύρος των αστικών κομμάτων σήμερα, την ικανότητά τους να κινητοποιούν κόσμο -άλλο να εγκλωβίζουν την ψήφο του, και άλλο να τον εμπνέουν- την περιορισμένη τους δύναμη και χρησιμότητα για την τάξη που υπηρετούν, τον αναλώσιμο χαρακτήρα τους, μόλις πάψουν να τους είναι χρήσιμα.

Αν οι συγκεντρώσεις ήταν οι καλύτερες δημοσκοπήσεις, οι κομμουνιστές θα ήταν πρώτη δύναμη στις εκλογές, τουλάχιστον στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα. Προφανώς αυτό δε θα γίνει, είναι όμως η καλύτερη δημοσκόπηση για το ποιος είναι πρώτη δύναμη στο δρόμο, στο κίνημα, εκεί που έχει σημασία και θα κριθεί το παν μια μέρα, με διαδικασίες πολύ πιο ενδιαφέρουσες από τις άνοστες αστικές κάλπες.