Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα δύο χρόνια πανδημίας

Στις 26 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη διάγνωση του πρώτου κρούσματος κορονοϊού.

1. Το ΚΚΕ με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων πανδημίας απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στους εργαζόμενους όλων των κλάδων που έδωσαν και δίνουν απλόχερα τη γνώση τους και την εργασία τους για την προάσπιση της υγείας και της ζωής του λαού και με τους αγώνες τους «κάτω από τις μάσκες» απέδειξαν έμπρακτα ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό». Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στις οικογένειες των συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους από την πανδημία, σε όσους νόσησαν και βγήκαν νικητές, αλλά αναμετρώνται με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της νόσου.

2. Δύο χρόνια μετά τη διάγνωση του πρώτου κρούσματος κορονοϊού στην Ελλάδα, εξακολουθούμε να μετράμε εκατόμβες νεκρών, τα νοσοκομεία είναι γεμάτα ασθενείς και τα μεγαθήρια της ιδιωτικής υγείας συνεχίζουν να κερδοσκοπούν, ενώ η εργατική – λαϊκή οικογένεια στενάζει από την ακρίβεια που κατατρώει το λαϊκό εισόδημα. Εχει συσσωρευτεί αρκετή πείρα που μπορεί να κλονίσει την κυρίαρχη αντίληψη και να φωτίσει με τραγικό τρόπο το συμπέρασμα ότι η υγεία δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Οι τραγικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, λόγω Covid σε όλο τον κόσμο, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, δεν ήρθαν ξαφνικά. Είχε προηγηθεί η απαξίωση και συρρίκνωση του όποιου δημόσιου συστήματος Υγείας, λόγω δημοσιονομικών επιλογών της ΕΕ και όχι μόνο. Σε αυτό το υπόβαθρο διαχειρίστηκαν και την πανδημία όλες οι αστικές κυβερνήσεις, κεντροδεξιές και κεντροαριστερές, δεξιές και «αριστερές», μονοκομματικές και συνεργασίας. Παρά τις επιμέρους διαφορές στη διαχείριση της πανδημίας, ιδιαίτερα στην πρώτη φάση της εκδήλωσής της, η στρατηγική τους είναι ενιαία και έχει ως κριτήριο τη διασφάλιση της σταθερότητας του καπιταλιστικού συστήματος και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων στην οικονομία από τη σκοπιά της στήριξης του κεφαλαίου.

Το 2020, παράλληλα με την πανδημία, εκδηλώθηκε με σχετικό συγχρονισμό η νέα διεθνής οικονομική κρίση, που παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερο βάθος από την προηγούμενη του 2008-2009, το μεγαλύτερο μεταπολεμικά. Προβλήθηκε ως αποτέλεσμα της αντιμετώπισης της πανδημίας του κορονοϊού (με μέτρα γενικού ή περιορισμένου lockdown). Ασφαλώς η πανδημία, με την απότομη περιστολή παραγωγικών, μεταφορικών και άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων, έπαιξε ρόλο στο χρόνο, στο βάθος εκδήλωσης της κρίσης, δεν ήταν όμως η αιτία της. Η κρίση πολλαπλασίασε τις επιπτώσεις της πανδημίας στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, ενώ με πρόσχημα την πανδημία πάρθηκαν μέτρα διαχείρισης της οικονομικής κρίσης σε βάρος του λαού.

3. Η πανδημία άνοιξε σε όλη την έκταση και φανέρωσε στην Ελλάδα και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, ακόμα και στις μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες – «πρότυπο» για τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, τη βαθιά αντιλαϊκότητα, αλλά και αναποτελεσματικότητα – χρεοκοπία των συστημάτων Υγείας στον καπιταλισμό, τα οποία λιγότερο ή περισσότερο είναι κατ’ όνομα «δημόσια». Στην πραγματικότητα, όμως, είναι όλα τους εμπορευματοποιημένα. Ο λόγος που αυτά έγιναν φύλλο – φτερό και άφησαν απροστάτευτο τον κάθε λαό, είναι ακριβώς ότι οικοδομούνται πάνω στα σαθρά υλικά των νόμων της αγοράς, της θεωρίας κόστους – οφέλους, του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που αντιμετωπίζει κρίσιμες λαϊκές ανάγκες ως εμπόρευμα. Χιλιάδες ασθενείς αποκλείστηκαν, άλλοι από τις αναγκαίες εξετάσεις, άλλοι από θεραπείες και χειρουργεία, για να αντέξει την «πίεση» των ασθενών από Covid-19. Οι αντοχές του δημόσιου συστήματος Υγείας δεν ξεπεράστηκαν επειδή τάχα η πανδημία του κορονοϊού ήταν μια απρόβλεπτη απειλή, αλλά επειδή τα όριά του καθορίζονται με βάση το κέρδος και όχι τις λαϊκές ανάγκες, με βάση κάθε φορά τις αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας. Αυτός είναι ο λόγος που η πανδημία βρήκε το δημόσιο σύστημα Υγείας της χώρας μας με τραγικές ελλείψεις, σοβαρά υποστελεχωμένο, σταδιακά και χρόνια υποχρηματοδοτημένο, με κλειστά νοσοκομεία και δομές Υγείας και κυρίως με παντελή απουσία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, της οποίας ο βασικός πυρήνας είναι η πρόληψη.

4. Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, μπροστά σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση, καμία αστική κυβέρνηση δεν έθιξε το «άγιο δισκοπότηρο», τα κέρδη των καπιταλιστικών επιχειρηματικών ομίλων τόσο στην Υγεία, όσο και στο σύνολό τους. Το λαϊκό αίτημα για «επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας», για να ανακουφιστεί η πίεση στα δημόσια νοσοκομεία, όχι απλά δεν έγινε πράξη, αλλά αντίθετα, στη χώρα μας η κυβέρνηση κράτησε τον ιδιωτικό τομέα covid-free, κατά τουλάχιστον 95% των κλινών του. Αύξησε την αποζημίωση για τις ελάχιστες κλίνες ΜΕΘ, που αυτός παραχώρησε για non Covid περιστατικά και επέτρεψε την κερδοσκοπία με τα τεστ και τη λοιπή νοσηρότητα, αφού εκατοντάδες ασθενείς οδηγούνται χωρίς άλλη διέξοδο στην πανάκριβη κλίνη των ιδιωτικών μεγαθηρίων της Υγείας. Ταυτόχρονα, οι επιχειρηματικοί όμιλοι δέχτηκαν πακτωλό δισεκατομμυρίων κρατικής ενίσχυσης, που προέκυψαν από τη φορολογία μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, στηρίχθηκαν με εκπτώσεις φόρων, δωρεάν εργασία των εργαζομένων, νομιμοποιήθηκαν χιλιάδες απολύσεις, εντατικοποιήθηκε η εργασία αξιοποιώντας και τη χρήση νέων τεχνολογιών. Την ίδια στιγμή, μεγάλοι εργασιακοί χώροι και μέσα μεταφοράς έγιναν εστίες υπερμετάδοσης της πανδημίας, χωρίς να παίρνονται πουθενά μέτρα προστασίας και να μπαίνουν περιορισμοί που θα μπορούσαν να πλήξουν την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.

5. Η πανδημία αποτέλεσε «όχημα» για το πέρασμα σειράς αντεργατικών μέτρων, στο όνομα της αντιμετώπισης των συνεπειών από τους περιορισμούς που τέθηκαν στην οικονομία. Η κυβέρνηση δεν σταμάτησε στιγμή να νομοθετεί και να εφαρμόζει ομοβροντία αντεργατικών νόμων και ρυθμίσεων για τη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ηταν και παραμένει σταθερός ο προσανατολισμός της για φθηνότερη εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και προώθηση νέων πεδίων κερδοφορίας και ιδιωτικοποιήσεων. Αυτήν τη στόχευση έχουν τα μέτρα της λεγόμενης «ψηφιακής» και «πράσινης» οικονομίας, η ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου, η γενίκευση του καθεστώτος της τηλεργασίας, η σχετική μείωση των εργοδοτικών εισφορών, η επιβολή πλήρως ανταποδοτικού κεφαλαιοποιητικού συστήματος στο Ασφαλιστικό, η μείωση των συντάξεων και του πραγματικού μέσου μισθού, η άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας που προώθησε αυτά τα δύο χρόνια. Πρόκειται για μέτρα που ήρθαν για να μείνουν, συμπληρώνοντας τους εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Αποδεικνύεται ότι η υιοθέτηση της θέσης για «εθνική ενότητα» είναι επί της ουσίας το πρόσχημα για τη σκλαβιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μπροστά στο κεφάλαιο.

6. Το ΚΚΕ είχε τη δική του μεγάλη συμβολή για να πιστέψει ο λαός ότι μπορεί να τα καταφέρει μόνο αν παλεύει, αγωνίζεται, οργανώνεται και δεν υποκύπτει στην οργανωμένη τρομοκρατία από το κεφάλαιο, τα αστικά κόμματα και ΜΜΕ περί «ατομικής ευθύνης». Η κυβέρνηση και όλοι οι πυλώνες του συστήματος από την πρώτη στιγμή κρύφτηκαν πίσω από την επίκληση της «ατομικής ευθύνης» για να αποκρύψουν την ευθύνη του αστικού κράτους, την κυβερνητική ευθύνη. Φταίνε τα «μυστικά πάρτι της νεολαίας», «τα οικογενειακά τραπέζια» και άλλα δαιμόνια (όπως ακριβώς για το «φιάσκο» με τις πυρκαγιές «έφταιγαν τα πεύκα» και με τον χιονιά και τα χιλιάδες σπίτια χωρίς ρεύμα «έφταιγαν οι οδηγοί χωρίς αλυσίδες και τα πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα»). Ολες οι κυβερνήσεις κούναγαν το δάχτυλο, ενοχοποιούσαν όσους νόσησαν για να κρύψουν τις δικές τους αντιλαϊκές πολιτικές και παλινωδίες, τα πρωτόκολλα που ήταν κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες του κεφαλαίου.

7. Το εργατικό – λαϊκό κίνημα με τη συμβολή του ΚΚΕ αποδόμησε το επικίνδυνο και παραλυτικό αφήγημα της κυβέρνησης της ΝΔ για «εθνική ενότητα», ότι «είμαστε όλοι μαζί», ότι «είναι κοινός ο εχθρός», προκειμένου να εξασφαλίσει σιγή «νεκροταφείου», ώστε να μη μιλάει κανείς για τον κίνδυνο από την εγκληματική έλλειψη μέτρων ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, μέτρων προστασίας στους τόπους δουλειάς, στα σχολεία και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δεν της πέρασε, παρόλο που πολύτιμο συμπαραστάτη είχε τον ΣΥΡΙΖΑ τού «θα λογαριαστούμε μετά», της «εθνικής συνεννόησης», του «πολιτικού μορατόριουμ», «των υπουργών κοινής αποδοχής». Είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ο λαός μας δεν έχει να περιμένει καλύτερες μέρες από τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει υπηρετήσει την πολιτική της Υγείας – εμπόρευμα ως κυβέρνηση και που είναι δεσμευμένος στην ίδια στρατηγική της ΕΕ. Γι’ αυτό έτρεχε να υποβάλει τα σέβη του στους επιχειρηματικούς ομίλους και την κερδοφορία τους, παρά τις κορόνες για «δημόσιο σύστημα Υγείας». Ετσι ακούσαμε από τα στελέχη του για «επίταξη του ιδιωτικού τομέα αλλά …σε λογικές τιμές», «μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας υγείας, αλλά …πάντα κοστολογημένα». Η ταύτιση ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ, παρά τη σκανδαλολογία και τις κοκορομαχίες στο κοινοβούλιο, δεν κρύβεται ούτε στα άλλα μέτωπα, αφού καθημερινά διαγκωνίζονται για το ποιος έδωσε τα περισσότερα φορολογικά προνόμια και κρατικές εγγυήσεις στο κεφάλαιο, ποιος επιδότησε την τζάμπα εργασία, ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα την ευρωενωσιακή πολιτική.

8. Δύο χρόνια μετά είναι πολύ περισσότερο ορατό πως η πανδημία αξιοποιήθηκε για να ενταθεί η καταστολή απέναντι στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Η νομοθέτηση των αντεργατικών μέτρων και η επιβολή τους από την εργοδοσία στους χώρους δουλειάς πάνε χέρι – χέρι με την ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής εναντίον συνδικάτων και εργαζομένων, που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Για αυτό η κυβέρνηση της ΝΔ συνέχισε το έργο χτυπήματος της λειτουργίας των συνδικάτων από εκεί που το άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Πέρασε νέο νόμο για τον περιορισμό και την απαγόρευση των διαδηλώσεων και προσπάθησε να επιβάλει νέα εμπόδια στην οργάνωση και λειτουργία των συνδικάτων, στην κατεύθυνση μετατροπής τους σε αποστεωμένους γραφειοκρατικούς οργανισμούς στην υπηρεσία της εργοδοσίας και του αστικού κράτους. Η προσπάθειά της να βάλει σε εφαρμογή τον εκτρωματικό νόμο Χατζηδάκη και τα συνδικάτα στο γύψο πρέπει και θα πέσει στο κενό. Αλλωστε, σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας είναι προκλητική και εξόφθαλμη η προσπάθειά της να ταυτίσει όποιον αντιστέκεται με φασιστικές και συνωμοσιολογικές ομάδες, που η ίδια θρέφει και την ίδια βολεύουν.

9. Η διαφαινόμενη υποχώρηση του επιδημικού κύματος δεν σημαίνει το τέλος της πανδημίας. Κανένας εφησυχασμός δεν χωρά, τα δύσκολα για την υγεία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι μπροστά. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, αφού η πολιτική και τα μέτρα που διαμόρφωσαν αυτό το άθλιο και επικίνδυνο σύστημα Υγείας για τον λαό παρουσιάζονται ως λύση. Το «νέο ΕΣΥ», που σχεδιάζει και προωθεί η κυβέρνηση, προβλέπει νέο κύκλο καταργήσεων και συγχωνεύσεων νοσοκομείων και κλινικών, συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) για να κερδοφορεί περισσότερο ο ιδιωτικός τομέας. Προβλέπει, επίσης, τη λειτουργία του ΕΟΠΥΥ ως ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας για ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη των ασφαλισμένων, ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας των νοσοκομείων, με νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των ασθενών, μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ των μονάδων Υγείας. Απατηλή για τον λαό είναι η υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ για ενίσχυση της δημόσιας Υγείας, αφού είναι εκ των πραγμάτων «ναρκοθετημένη» απ’ τη στιγμή που ευθυγραμμίζεται απόλυτα με την αντίστοιχη πολιτική της ΕΕ και τους βασικούς άξονές της για περικοπές δαπανών και κριτήρια αγοράς στον «δημόσιο» τομέα. Αποδεικνύοντας και από αυτή την πλευρά ότι οι υποσχέσεις για μια «προοδευτική» διακυβέρνηση, με δήθεν φιλολαϊκό πρόσημο, είναι παγίδα ενσωμάτωσης του εργατικού – λαϊκού κινήματος στα σχέδια της κυβερνητικής εναλλαγής που θα συνεχίσει το αντιλαϊκό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων.

10. Το ΚΚΕ συνέβαλε στον αγώνα για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται μαζί με τον αγώνα ενάντια στην ακρίβεια, στην καθήλωση των μισθών, στα ωράρια – λάστιχο, στη μερική απασχόληση, στις απολύσεις και το ξεσπίτωμα εργαζομένων, στις αυξήσεις σε ρεύμα, πετρέλαιο, καύσιμα, στο ξεκλήρισμα των βιοπαλαιστών αγροτών, στην υπερχρέωση των αυτοαπασχολούμενων των πόλεων. Αυτός ο αγώνας πρέπει να ενταθεί και να μαζικοποιηθεί το επόμενο διάστημα. Για να μην πληρώσει ο λαός τα σπασμένα του φαύλου κύκλου της εναλλαγής της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ανάκαμψης. Η ίδια η ζωή της εργατικής – λαϊκής οικογένειας αποδεικνύει ότι όλα τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα είναι «παιδιά» αυτού του άγριου εκμεταλλευτικού συστήματος, αφού οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και το πολυάριθμο επιστημονικό προσωπικό αξιοποιούνται σε μια ανάπτυξη που έχει ως κριτήριο το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών.

11. Μέσα στα δύο χρόνια που πέρασαν, πολλαπλασιάστηκαν οι πρόβες πολέμου και οξύνθηκαν περισσότερο οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των ενώσεων των καπιταλιστικών κρατών (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα) που δείχνουν ότι καμία ιμπεριαλιστική συμμαχία δεν αποτελεί εγγύηση ασφάλειας και ειρήνης. Οι λαοί δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις λυκοσυμμαχίες των καπιταλιστικών κρατών και των αστικών τάξεων. Η ενότητα και η αγαστή συνεργασία τους υφίσταται μόνο όταν είναι να χτυπήσουν τις εργατικές κατακτήσεις και τα λαϊκά δικαιώματα. Η πανδημία σκόρπισε στους πέντε ανέμους τους μύθους της «αλληλεγγύης της ΕΕ» και της «προς τα πάνω σύγκλισης», ενώ οι τεράστιοι ανταγωνισμοί που αναπτύχθηκαν και μαίνονται γύρω από το εμπόρευμα «εμβόλιο» έχουν οδηγήσει σε τεράστιες ανισότητες στον μαζικό εμβολιασμό όλων των λαών παγκοσμίως.

12. Η ανθρωπότητα θα μετρούσε λιγότερα θύματα και περισσότερες ανθρώπινες ζωές θα είχαν σωθεί, αν δεν υπήρχαν ο παράγοντας «κέρδος», ο οικονομικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών και των επιχειρηματικών ομίλων. Σε αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, που ακόμα και η υγεία «πουλιέται και αγοράζεται», με κριτήριο πόσο φτηνά θα στοιχίζει στο κεφάλαιο και το κράτος του, γεννιέται και θεριεύει ο επιστημονικός ανορθολογισμός, οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις. Αντί το δημόσιο σύστημα Υγείας να αναπτύσσεται με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, αυτές τελικά περιορίζονται στα όρια της αθλιότητάς του. Αντί το κράτος να εξασφαλίζει σχεδιασμένα και δωρεάν όλα όσα χρειάζονται για την υγεία του λαού, κυριαρχεί παντού η «ατομική ευθύνη» και η «δυνατότητα της τσέπης». Αντί να στηρίζεται η επιστημονική συνεργασία για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των ασθενειών, κυριαρχούν ο ανταγωνισμός, οι «πατέντες» και οι αποκλειστικότητες για την εξασφάλιση του κέρδους. Την ίδια στιγμή που ο λαός ενημερώνεται για τα θαύματα της «ρομποτικής χειρουργικής» και των καινοτόμων «γονιδιακών θεραπειών», ψάχνει με το κιάλι για ένα ραντεβού με γιατρό.

Αποδείχτηκε περίτρανα ότι πουθενά δεν χρησιμεύει στην ανθρωπότητα και καμία λαϊκή ανάγκη δεν εξυπηρετεί η ύπαρξη φαρμακευτικών επιχειρηματικών ομίλων, που καρπώνονται την επιστημονική έρευνα, αναπτύσσουν εμβόλια και φάρμακα μόνο αν έχουν άμεσο κέρδος και με αδρή κρατική χρηματοδότηση, παράγουν ανάλογα με την απόδοση των επενδύσεων και τα παραδίδουν σε όποιον πληρώνει, κατέχουν πατέντες και πνευματικά δικαιώματα.

Υπάρχει δρόμος, υπάρχουν δυνατότητες για μια κοινωνία και ένα σύστημα Υγείας που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αλλιώς την πανδημία.

Οι εξελίξεις στον τομέα της Υγείας επιβεβαιώνουν ότι δύο δρόμους ανάπτυξης έχει μπροστά του ο λαός. Τον δρόμο που θα έχει ως κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών ή τον σημερινό δρόμο που αντιμετωπίζει την Υγεία ως εμπόρευμα. Από την έκβαση αυτής της αντιπαράθεσης θα κριθεί και η κατάκτηση του συστήματος Υγείας που θα υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες.

13. Το ΚΚΕ παλεύει για μια κοινωνία με τέτοια οργάνωση της παραγωγής και των υπηρεσιών, όλης της οικονομίας, που η ανάπτυξή της θα καθορίζεται με αποκλειστικό γνώμονα όχι το επιχειρηματικό κέρδος, αλλά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και στην Υγεία. Με δωρεάν υπηρεσίες καθολικές, κατοχυρωμένες, που θα διασφαλίζει το εργατικό κράτος με πλήρη αξιοποίηση όλων των σύγχρονων δυνατοτήτων, στην επιστήμη και στην τεχνολογία.

Σήμερα, στη χώρα μας, υπάρχει πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων. Υπάρχει δυνατότητα έρευνας και παραγωγής φαρμάκων, εμβολίων, υγειονομικού υλικού, ιατρικής τεχνολογίας, που σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας και κεντρικού σχεδιασμού μπορούν να εξασφαλίσουν ικανοποιητικό επίπεδο αυτάρκειας στη χώρα.

Στο σοσιαλισμό:

— Καθιερώνεται αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν, σύγχρονο και καθολικό σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης σε Υγεία – Πρόνοια.

— Δίνεται ιδιαίτερο βάρος στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, στην πρόληψη.

— Παρέχονται υπηρεσίες για την εξασφάλιση της σωματικής και ψυχικής ευεξίας, της πνευματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης του ανθρώπου, της διασφάλισης συνολικών περιβαλλοντικών και κοινωνικών συνθηκών που επηρεάζουν τη δημόσια Υγεία, την ικανότητα για εργασία και κοινωνική δράση.

Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός και η εργατική εξουσία εξασφαλίζουν:

— Την εκπαίδευση – εξειδίκευση του αναγκαίου τεχνικού και επιστημονικού προσωπικού και την κατανομή τους για τη στελέχωση όλων των μονάδων Υγείας. Τη συστηματική και καθολική περιοδική μετεκπαίδευση στη νέα γνώση και τεχνικές.

— Την επαρκή παραγωγή υγειονομικού υλικού, φαρμάκων, εμβολίων για κάλυψη των εγχώριων αναγκών. Η κοινωνικοποιημένη βιομηχανία έχει τη δυνατότητα άμεσης κάλυψης των σταθερών και έκτακτων αναγκών που τυχόν θα προκύπτουν.

— Την αναλογική συσχέτιση λαϊκής Παιδείας – Ερευνας, Υγείας και βιομηχανικής παραγωγής, υποδομών στέγασης, μεταφορών, πολιτιστικών και αθλητικών υπηρεσιών.

— Το σύνολο του επιστημονικού δυναμικού, ο εξοπλισμός, οι κλίνες, οι υπηρεσίες να είναι με τέτοιο τρόπο ενταγμένα στο κρατικό σύστημα Υγείας, ώστε να εξασφαλίζεται η πρόληψη του γενικού πληθυσμού, αλλά και η σταθερή παρακολούθηση και νοσηλεία όσων νοσούν, παίρνοντας υπόψιν επιδημιολογικά και γεωγραφικά δεδομένα.

— Την έρευνα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των ασθενειών, που θα βασίζεται στη διεπιστημονική συνεργασία Νοσοκομείων – Πανεπιστημίων – Ερευνητικών Κέντρων – Κρατικής Βιομηχανίας Φαρμάκου, με κριτήριο όχι το κέρδος της κάθε καπιταλιστικής επιχείρησης και τη δέσμευση των επιστημονικών δεδομένων μέσω της πατέντας, αλλά την αντιμετώπιση των αναγκών.

— Την ποιότητα και αποδοτικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών μέσω του εργατικού ελέγχου.

Η πάλη για να αξιοποιηθούν οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας της εργασίας προς όφελος του λαού απαιτεί: Ισχυρό ΚΚΕ και δυνατό εργατικό – λαϊκό κίνημα απέναντι στον πιο επικίνδυνο «ιό», τον καπιταλισμό.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

Φλεβάρης 2022