Ανασχηματισμός: Ακροδεξιό λίφτινγκ με Θάνο Πλεύρη – Με τη μάνικα στο χέρι έμεινε ο επιτελικός Χρυσοχοΐδης

Ο Βοναπάρτης Χρυσοχοΐδης φεύγει, ο ακροδεξιός Πλεύρης έρχεται. Ο Κικίλιας και ο Χαρδαλιάς αλλάζουν πόστο, αλλά η Κεραμέως μένει αμετακίνητη και το εκσυγχρονιστικό ΠαΣοΚ σχεδόν άστεγο -αλλά υπάρχει και η Μενδώνη. Ο Κεδίκογλου επιστρέφει, ενώ η… κλιματική αλλαγή αποκτά δικό της υπουργείο. Και λοιπόν;

Αν θέλει κανείς να έχει ένα σοβαρό μέτρο για τις αλλαγές και την ουσία του ανασχηματισμού, μπορεί να σκεφτεί τα αποτελέσματα του αμέσως προηγούμενου. Άλλαξε η πολιτική της κυβέρνησης, οι κεντρικοί της άξονες ή έστω κάποιες επιμέρους πτυχές της; Υπήρξαν θετικές συνέπειες από την αποπομπή υπουργών που δεν απολάμβαναν ιδιαίτερης δημοφιλίας; Και ένα πιο συγκεκριμένο παράδειγμα: ωφελήθηκαν σε τίποτα οι εργαζόμενοι από την αλλαγή φρουράς στο Υπουργείο Εργασίας, με την αποπομπή του Βρούτση -που χρεώθηκε το φιάσκο της αρπαχτής του “Σκοιλ Ελικικου”- και την αντικατάστασή του με τον “Σούπερμαν του ΣΕΒ”, Κ. Χατζηδάκη;

Η πολιτική μιας κυβέρνησης δεν καθορίζεται από πρόσωπα. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν θα κατεβάζει τα ΜΑΤ στον δρόμο ο πορωμένος Χρυσοχοΐδης ή ο πιο “μετριοπαθής” Θεοδωρικάκος και θα τρώμε ξύλο και χημικά από έναν… πρώην Κνίτη. Δε θα αλλάξει τίποτα στην πολιτική της κυβέρνησης για την πανδημία, επειδή έφυγε ο δακρύβρεχτος Κικίλιας και μπήκε στο κυβερνητικό σχήμα η Γκάγκα, που είχε τουλάχιστον την τιμιότητα να παραδεχτεί πως η αύξηση των κρουσμάτων δεν οφειλόταν στην αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο, για τη δίκη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Ο Μητσοτάκης επιχειρεί ακροδεξιό “λίφτινγκ” με τον Θάνο Πλεύρη στο υπουργείο Υγείας, ολοκληρώνοντας τον κύκλο της υπουργοποίησης των μπουμπουκιών του Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ (Βορίδης και Άδωνις Γεωργιάδης τα άλλα δυο μέλη της τρόικας). Οι όροι αυτοί, ωστόσο, είναι μάλλον σχηματικοί. Τι διαφορά έχει από αυτούς ο… “κεντροαριστερός” Χρυσοχοΐδης με τη μάνικα και τη ναπολεόντεια έπαρση; Και τι θα αλλάξει στην καθημερινή μας ζωή με την ίδρυση ενός ακόμα υπουργείου, για την… “κλιματική αλλαγή και την προστασία του πολίτη” -τι θα κάνουμε με τόσους προστάτες και ποιος θα μας προστατέψει από αυτούς; Μήπως είναι πιο σημαντικό ότι καθιερώνονται στρατιωτικά στελέχη στα κυβερνητικά σχήματα, όπως τις “παλιές καλές εποχές”;

Ο Μητσοτάκης στηρίζει τους βασικούς άξονες της πολιτικής του και τους υπουργούς που τους υπηρετούν, αλλάζοντας απλώς διακόσμηση, όπως οι νοικοκυρές αλλάζουν θέσεις στο τραπεζάκι του σαλονιού και στο πορτατίφ -όχι σαν αυτά που παίρνουν συνεντεύξεις, τα κανονικά. Κανείς μάγειρας όμως δεν μπορεί να φτιάξει διαφορετικό υλικό, με τα ίδια ανακυκλώσιμα υλικά, πόσο μάλλον που δεν τέθηκε ποτέ από τον ίδιο καν τέτοιο ζήτημα. Το “νέο” κυβερνητικό σχήμα του Μητσοτάκη, είναι τόσο παλιό και σάπιο, όσο και τα δύο προηγούμενα.