Άντε κυβερνήσου σύντροφε Κουβέλη…

Είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Αρκεί να είναι ζεστή και υπουργική. Ή μάλλον νέτα-σκέτα υπουργική, για να έρθει αυτός να την ζεστάνει.

Ενός ανθρώπου που μένει σταθερός στις θέσεις του -αρκεί να είναι υπουργικές- και τις αρχές του, χωρίς να πάσχει από αρχομανία. Τόσο σταθερός, που τον λες και βράχο αμετακίνητο.

Συμμαχία της Αριστεράς με στήριξη του Κου Καμμένου δεν την νοούμαι και δεν την συζητάμε

— Φώτης Κουβέλης (@fotiskouvelis) 3 Μαΐου 2012

Και δες πώς τα φέρνει τώρα η Σουζάνα η ζωή, ε; Στο ίδιο υπουργείο με τον Καμμένο. Να βάζουν παρέα τις κόκκινες γραμμές στο Αιγαίο -ου μην και πράσινες σαν της Κύπρου, που διχοτομήθηκε.

Κι αυτός που έλεγε πως δε νοείται αριστερά με συνεργασία Καμμένου; Και οι ατίθασοι νεολαίοι του Σύριζα που του φώναζαν ειρωνικά “άντε και γ… σύντροφε Κουβέλη”;

Του Πάνου Ζάχαρη

Εντάξει, ποιος τα θυμάται όμως αυτά τώρα, μετά από τόσο καιρό και τόσο νερό που κύλησε στο αυλάκι; Τι σημασία έχει ένα τουί κι ένα σύνθημα μπροστά στην αιωνιότητα; Ή μπροστά στην καρέκλα του υπουργού;

Ένας υπουργός με οικουμενική διάθεση, σαν την κυβέρνηση Τζαννετάκη, όπου έκανε το υπουργικό του ντεμπούτο. Την ίδια που έχει και ο Δραγασάκης, ως αναπληρωτής υπουργός οικονομίας, στην κυβέρνηση Ζολώτα.

Το καλύτερο είναι πως εισακούστηκε και η σεξιστική πρόταση του Καμπουράκη -που έλεγε πως δεν αφήνεις ποτέ πολλές γυναίκες μόνες σε έναν εργασιακό χώρο- και μπήκε και ένα… αρσενικό στο υπουργείο Εργασίας, στη θέση της Αντωνοπούλου.

Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό; Αλλαγή πολιτικής; Εντάξει τώρα, ας είμαστε ρεαλιστές. Παραδειγματιστείτε από το “σύντροφο Κουβέλη” και την παραδειγματική ευελιξία του…