Αρ. Αλαβάνου: Το “έρχονται οι Οικοδόμοι” ήταν για εμάς τότε κάτι σαν θρύλος… – Το Podcast της ΚΝΕ για το Πολυτεχνείο

Το 14ο Podcast της ΚΝΕ ήταν θεματικό, αφιερωμένο στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου, με εκλεκτούς καλεσμένους και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Παρόντες από τη γενιά του Πολυτεχνείου ήταν η Αριάδνη Αλαβάνου, στέλεχος της Αντι-ΕΦΕΕ τότε και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου και ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ -που τότε σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη-, ενώ από τη νέα γενιά τη σκυτάλη πήρε η Μυρτώ Καλτικοπούλου, από το ΚΣ της ΚΝΕ.

Η συζήτηση απλώθηκε σε μια σειρά κρίσιμα ζητήματα.

Στη διαφορά εκείνης της εποχής με τη σημερινή, με τον Παφίλη να υπογραμμίζει πως όποιοι λένε πως “η χούντα δεν τελείωσε το ’73”, δεν έχουν ζήσει στο πετσί τους τι σημαίνει χούντα, και χάνουν την ουσία του αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης -εφόσον σήμερα έχουμε χούντα και όχι αστική δημοκρατία.

Στο πάντρεμα του αυθόρμητου και του οργανωμένου στοιχείου στο Πολυτεχνείο, που δεν προέκυψε εν αιθρία. Και στον σημαντικό ρόλο που έπαιξαν οι οργανωμένες δυνάμεις και πιο ειδικά οι δυνάμεις της ΚΝΕ (εμείς είμαστε εδώ για να προβάλουμε τη δική μας συμβολή, όπως είπε η Αλαβάνου) και της Αντι-ΕΦΕΕ. Η δημιουργία της τελευταίας ήταν σταθμός, καθώς είχε σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση μιας σωστής γραμμής (αντι-ιμπεριαλιστική, δημοκρατική, με αντι-μονοπωλιακή προοπτική) ενάντια στον απογειωμένο αριστερισμό και τη συντηρητική τάση που φλέρταρε με τη φιλελευθεροποίηση.

Ο Παφίλης τόνισε: αν δεν είχε σημαντικό ρόλο η Αντι-ΕΦΕΕ σε αυτόν τον αγώνα, τότε γιατί έβγαινε πρώτη δύναμη στα Πανεπιστήμια τα επόμενα χρόνια; Ενώ η Αλαβάνου στάθηκε στην αρχική αμφιταλάντευση που υπήρχε σχετικά με την κατάληξη και τις πληροφορίες για το χτύπημα του Πολυτεχνείου, αλλά και τα σωστά αντανακλαστικά που έδειξαν οι δυνάμεις μας, μπαίνοντας πολύ γρήγορα και επιλέγοντας να μείνουν ως το τέλος. Ενώ άλλο ένα “οργανωμένο στοιχείο” ήταν η μαχητική παρουσία των οικοδόμων, που έκτοτε για τη νεολαία ήταν “κάτι σαν θρύλος”.

Οι καλεσμένοι στάθηκαν επίσης στη διαχρονική προσπάθεια αποστείρωσης του Πολυτεχνείου και του αγωνιστικού του μηνύματος. Στις αυταπάτες και το βόλεμα που επικράτησαν σταδιακά, μετά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Αλλά και στο αισιόδοξο συμπέρασμα πως την κρίσιμη στιγμή ο λαός θα μπει στη μάχη, χωρίς αμφιβολία. Το έκανε τότε, που μιλούσαν για “τη γενιά του Ουέμπλεϊ” και θα το κάνει και τώρα, που κάποιοι μιλάνε για “τη γενιά με το κινητό και το φραπέ”. Αρκεί να υπάρχει η σπίθα, που είναι η επαναστατική θεωρία.

Στη διάρκεια της συζήτησης αναφέρονται και μερικά ζουμερά ανέκδοτα περιστατικά: από την έπαρση της σημαίας στο 8ο Γυμνάσιο Θηλέων που είχε κρυμμένες μέσα προκηρύξεις του ΠΑΜ Νέων και το κράξιμο στον Παπαδόπουλο, στις γιορτές “πολεμικής αρετής” των Ελλήνων. Κι από τον “καμουφλαρισμένο” (με κοστούμι και κούρεμα με την ψιλή) Παφίλη που οι ασφαλίτες πέρασαν για συνάδελφό τους, μέχρι και το σύνθημα “έρχονται οι Οικοδόμοι” που συγκινεί πολλές γενιές έκτοτε.

Όλα αυτά -και ακόμα περισσότερα- στη συζήτηση που ακολουθεί. Μην τη χάσετε…