Ασύστολη πρόκληση! Το όνομα του δήμιου Βουδικλάρη ανάμεσα στα ονόματα των εκτελεσμένων από τους ναζί πατριωτών στο μνημείο στα Ρηχά Νερά Λήμνου

Οργή και αγανάκτηση προκαλεί το γεγονός ότι το όνομα του διοικητή της Χωροφυλακής του Αη Στράτη, Βουδικλάρη, του μακελάρη, συνεργάτη των καταχτητών, που έστειλε στο θάνατο από πείνα 33 κομμουνιστές εξόριστους τον χειμώνα του 1941-42, βρίσκεται ανάμεσα στα ονόματα πατριωτών πεσόντων αγωνιστών, στο μνημείο που αναγέρθηκε προς τιμή τους στην περιοχή Ρηχά Νερά της Λήμνου.

Ο Βουδικλάρης είχε διοριστεί από τους Γερμανοφασίστες καταχτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, με σκοπό να τσακίσει και να εξοντώσει τους κομμουνιστές εξόριστους που αρνούνταν να υπογράψουν δήλωση μετάνοιας, οι οποίοι είχαν εξοριστεί στον Αη Στράτη από τη δικτατορία του Μεταξά και με την κήρυξη του πολέμου ενώ είχαν απαιτήσει  να απελευθερωθούν και να πολεμήσουν τον καταχτητή, δεν εισακούστηκαν.

Ο έμπιστος όμως δήμιος των καταχτητών και η αιματοβαμμένη κουστωδία του, λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο: οι κομμουνιστές χάρη στην οργανωμένη ζωή και στην απαράμιλλη δύναμη των ιδεών τους άντεξαν και δεν υπόγραψαν δήλωση.

Την προκλητική και απαράδεκτη ενέργεια κατήγγειλε άμεσα η Τομεακή Επιτροπή Λήμνου του ΚΚΕ, που σε ανακοίνωσή της αναφέρει:

Τιμούμε την επέτειο της εθνικής αντίστασης με τους αγώνες του σήμερα, ενάντια στον καπιταλισμό, το σύστημα που γεννά το φασισμό, την προσφυγιά, τις κρίσεις, τους πολέμους

Στις εκδηλώσεις για την εθνική αντίσταση στη Μύρινα, την Κυριακή 28 Νοεμβρίου, το ΚΚΕ τιμά την ηρωική πάλη του ελληνικού λαού ενάντια στην τριπλή φασιστική κατοχή (γερμανική, ιταλική, βουλγαρική), που πραγματοποιήθηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, με το ΚΚΕ βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης.

Οι αγώνες τους εμπνέουν τους αγώνες του σήμερα, ενάντια στον καπιταλισμό, το σύστημα που γεννά το φασισμό, την προσφυγιά, τις κρίσεις, τους πολέμους. Σηματοδοτούν την αναγκαία ενότητα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ψευδεπίγραφη “εθνική ομοψυχία”, πίσω από την οποία κρύβεται η εξαπάτηση του λαού και ο εγκλωβισμός του στους κάθε φορά “εθνικούς στόχους” του κεφαλαίου. 

Θεωρούμε απαράδεκτο να υπάρχει γραμμένο ανάμεσα στα ονόματα των εκτελεσμένων από τους ναζί λημνίων πατριωτών στο μνημείο της περιοχής στα «Ρηχά Νερά» και το όνομα του δήμιου των 41 εξόριστων στον Αη Στράτη κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, Βουδικλάρη, αστυνομικού διευθυντή στο νησί αυτό, τοποθετημένου από τη δικτατορία του Μεταξά, για να παραδώσει τους εξόριστους από τους ντόπιους φασίστες, στους ξένους φασίστες κατακτητές. 

Καλούμε τις περιφερειακές και δημοτικές αρχές να σβήσουν άμεσα από το μνημείο το όνομα αυτό που προσβάλει τη μνήμη των λημνίων πατριωτών.

Το μνημείο των πεσόντων πατριωτών από τους ναζί καταχτητές στα Ρηχά Νερά Λήμνου. Τέταρτο από το τέλος διακρίνεται το όνομα του δήμιου, συνεργάτη των καταχτητών, που έστειλε στο θάνατο από πείνα 33 κομμουνιστές εξόριστους επειδή δεν υπέγραψαν δήλωση μετανοίας, αποκήρυξης της ιδεολογίας τους – Πηγή φωτογραφίας: limnosnea.gr

Για το ποιόν του Βουδικλάρη που κάποιοι βάλθηκαν να ξεπλύνουν τις αμαρτίες του, προσβάλλοντας  βάναυσα τη μνήμη των αγωνιστών που έπεσαν από τα βόλια των ναζί, παραθέτουμε με συντομία μερικά ιστορικά στοιχεία.

Με τη εισβολή, το 1941, των χιτλεροφασιστών στην Ελλάδα, οι πολιτικοί κρατούμενοι  που βρίσκονται εκτοπισμένοι από τη Μεταξική δικτατορία στον Αη Στράτη, κομμουνιστές στην πλειοψηφία τους, απαιτούν ν’ απελευθερωθούν και να πολεμήσουν τον καταχτητή. Οι ελληνικές αρχές όχι μόνο δεν τους απελευθερώνουν, μα χρησιμοποιούν όσα μέσα διαθέτουν για να καταφέρουν να τους αποσπάσουν «δήλωση μετανοίας» και αποκήρυξης της ιδεολογίας τους, μέχρι να τους παραδώσουν και επίσημα στους καταχτητές.

Όταν οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τον Αη Στράτη, ανταμείβουν τις υπηρεσίες των προδοτών, αφήνοντας ως έχει τη φρουρά του νησιού, που αποτελείται από Έλληνες χωροφύλακες με επικεφαλής τον διαβόητο Κουσκούση (που θα δολοφονήσει με σφαίρες τρεις εξόριστους) και αποχωρούν.

Στο μεταξύ αλλάζει πρόσωπα η φρουρά και τη θέση του Κουσκούση παίρνει ο Βουδικλάρης, ο οποίος συλλαμβάνει και βάζει σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο, που θα εξελιχτεί σε ένα από τα φριχτότερα εγκλήματα του φασισμού.

Το Νοέμβρη του 1941 απομονώνει τους εξόριστους στη μοναδική αίθουσα ενός ερειπωμένου σχολείου, που οι εξόριστοι αποκαλούν «κεντρικό θάλαμο», ή «κεντρικό» (εκεί που σήμερα στεγάζεται το Μουσείο Δημοκρατίας). Με τη βοήθεια του καλόγερου Αμφιλόχιου, που εξαπατά τους εξόριστους, ο Βουδικλάρης τούς αρπάζει ό,τι χρήματα είχαν, κάποια λίγα ζώα και τις προμήθειες που είχαν συγκεντρώσει για να βγάλουν το δύσκολο χειμώνα, και τους απαγορεύει με την απειλή των όπλων να κυκλοφορήσουν σε ακτίνα μεγαλύτερη λίγων μέτρων έξω από τον κεντρικό θάλαμο.

Οι εξόριστοι (ανάμεσά τους γυναίκες και δυο μικρά παιδιά) έρχονται αντιμέτωποι με το μαρτύριο της πείνας, την έλλειψη στοιχειωδών συνθηκών υγιεινής και τις αρρώστιες. Ο χειμώνας είναι βαρύς. Το χιόνι σκεπάζει τα πάντα. Τα λιγοστά αγριόχορτα που με κίνδυνο να πυροβοληθούν από τους χωροφύλακες συλλέγουν, δε φτάνουν.  Οι εξόριστοι αναγκάζονται να τρώνε νεκρά ζώα σε προχωρημένη σήψη, με αποτέλεσμα να τους θερίζει η δυσεντερία. Η κατάσταση στο θάλαμο βάφεται με τα χρώματα της φρίκης. Ακόμα και ο Γερμανός διοικητής Λήμνου, Φάσμερ, όταν επισκέφτηκε τον κεντρικό θάλαμο εκδήλωσε τον αποτροπιασμό του για τις εικόνες φρίκης που αντίκρισε… (δείτε εδώ σχετικές αναρτήσεις της Κατιούσα).

«Ξέραμε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Σολωμού. Ξέραμε το «Σπίτι των νεκρών» του Ντοστογιέφσκυ.  Ξέραμε την «Κόλαση» του Ντάντε. Μα η κόλαση της πείνας των πολιτικών εξορίστων του Άη Στράτη, σαν ιστορία ξεπερνάει σε φρίκη και τρόμο την κόλαση των ποιητών και των μυθιστοριογράφων. Η πραγματική Κόλαση, την Κόλαση της Φαντασίας» θα γράψει ο Κώστας Βάρναλης παρουσιάζοντας το βιβλίο του Κώστα Πουρναρά (Μπόση) «ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, η μάχη της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941»  , το πρώτο  που γράφεται για την περίοδο της μάχης της πείνας (τυπώθηκε από την ΚΕ του ΚΚΕ το 1947). Ο κομμουνιστής λογοτέχνης – συγγραφέας Κώστας Πουρναράς (Μπόσης) αφού επέζησε από την μάχη με την πείνα, θα καταγράψει στο βιβλίο του όλη τη φρίκη του μαρτυρίου και τον ηρωισμό των κομμουνιστών ηρώων που πάλευαν για τα ιδανικά τους και δεν λύγισαν, νίκησαν. Την άνοιξη του 1943 καταφέρνουν και δραπετεύουν με τη βοήθεια του ΕΛΑΝ οι εναπομείναντες 60.