Η Αυγή και η θεωρία των δύο άκρων

Αν δεν το πρόδιδε ο τίτλος μας, θα μπορούσε να γίνει και κουίζ. Μαντέψτε σε ποιο έντυπο μπορείτε να διαβάσετε αυτά τα αποσπάσματα.

Το μίσος που χωρίζει τις ιδεολογίες της Άκρας Δεξιάς και της Άκρας Αριστεράς δεν είναι μίσος πολιτικό, ούτε ταξικό. Είναι μίσος θρησκευτικό. Προκύπτει μάλιστα περισσότερο από τις ομοιότητες και λιγότερο από τις διαφορές τους. Οι παλιές θρησκείες είχαν στο κέντρο τους τον Θεό, οι νέες θρησκείες του φασισμού και του σταλινικού κομμουνισμού είχαν στο κέντρο τους το κράτος.

Η Άκρα Αριστερά υποκαθιστά τον Θεό στην ιδεολογία της με το κράτος που θα εφαρμόσει την κοινωνική (ταξική) δικαιοσύνη. (…) Έτσι οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στη διάλυση, ενώ πρόσθεσαν στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού και τα εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού.

Το μεγάλο και δυνατό κράτος που ονειρεύτηκαν όλοι οι βασιλιάδες και οι αυτοκράτορες του κόσμου, όλοι οι δικτάτορες και οι τύραννοι, έγινε ιδανικό και μοντέλο των ιδεολογιών τόσο της Άκρας Δεξιάς όσο και της Άκρας Αριστεράς. Επειδή λίγο – πολύ είχαν και έχουν τους ίδιους σκοπούς και στόχους.

Η έχθρα για τη δημοκρατία μάλιστα μπολιάστηκε από τις θεωρίες (σχεδόν πανομοιότυπες) για τη νομιμότητα της βίας, όταν αυτή έχει… δίκαιο ή εθνικό σκοπό! Έτσι, οι δεξιοί και αριστεροί απολογητές των μεγάλων κρατών προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν εισβολές και πολέμους από τη Λατινική Αμερική έως το Βιετνάμ και από την Τσεχοσλοβακία έως το Αφγανιστάν.

Η Άκρα Αριστερά στη Ρωσία πίστευε στην εργατική τάξη, στο κομμουνιστικό κόμμα, στον Στάλιν, και στην Ελλάδα στο ΚΚΕ και στον Ζαχαριάδη. Αυτή η τυφλή πίστη είναι κατάλοιπο της θρησκευτικής πίστης.

Μαύρος και κόκκινος φασισμός, φαιοκόκκινοι τύραννοι και δικτάρορες, ναζισμός=σταλινισμός, Άκρα Αριστερά κι Άκρα Δεξιά, Βιετνάμ κι Αφγανιστάν -όλα μαζί στο μπλέντερ.

Θα μπορούσε να είναι ανάλυση της Σώτης, άρθρο στη Lifo, το Πρόταγκον, τα Νέα ή σε κάποιον άλλο δημοσιογραφικό ναό του (πάλαι ποτέ) εκσυγχρονισμού. Αλλά μια μεγάλη μερίδα του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ έχει βρει εδώ και καιρό στέγη στο κυβερνών κόμμα του Σύριζα. Και το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην… αριστερή Αυγ(ιαν)ή. Που κάνει γαργάρα τις δικομματικές ομοιότητες κι ασχολείται με την εξίσωση φασισμού-κομμουνισμού.

Μετά από το άρθρο που έλεγε πως η απεργία πρέπει να είναι έσχατο μέσο και όχι ψωμοτύρι, που στρέφεται ενάντια στους άλλους κλάδους, τώρα έρχεται κι η θεωρία των δύο άκρων σε “αριστερό” περιτύλιγμα. Αν συνεχίσει έτσι, ίσως δούμε στην Αυγή και κάποιο άρθρο που να εξηγεί γιατί είμαστε η τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης, και γιατί πρέπει να ξεπουλήσουμε τη δημόσια περιουσία (σύμφωνα με τον αρθρογράφο εξάλλου δεν πρέπει να θέλουμε μεγάλο αλλά ανεπτυγμένο κράτος…).