Χαμηλές πτήσεις για την εξωκοινοβουλευτική αριστερά στις κάλπες

Χτες ο γνωστός αναθεωρητής ιστορικός και ανοιχτά αντιδραστικός Στάθης Καλύβας έκανε μια ανάρτηση όπου ήταν συγκεντρωμένα τα πέντε ψηφοδέλτια με σήμα το σφυροδρέπανο, υπονοώντας την απέχθειά του για ένα τέτοιο “αναχρονιστικό” φαινόμενο στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Δε γνωρίζουμε αν είχε την ίδια ενόχληση με τα άπειρα φασιστικά και ψεκασμένα μορφώματα των πιο “χαλαρών” ευρωεκλογών, όπου κατεβαίνει ο κάθε πικραμένος, πιθανότατα όμως λειτούργησε με εξαρτημένα αντανακλαστικά απέναντι σε ό,τι συμβολίζει ως σύμβολο το σφυροδρέπανο, χάνοντας έτσι από τη θεώρησή του τα δύο μεγαλύτερα μετωπικά σχήματα του εξωκοινοβουλευτικού χώρου -που ωστόσο συρρικνώθηκαν σημαντικά: τη ΛΑΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Lots of hammer and sickle in Greek politics supply pic.twitter.com/vs03XbIbh2

— Stathis Kalyvas (@SKalyvas) July 7, 2019

Ο χώρος κυμάνθηκε σε χαμηλά επίπεδα, και δεν εννοούμε απλώς κάτω του απαγορευτικού ορίου του 3% -ακόμα και με τόσο χαμηλά ποσοστά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα μπορούσε να εκλέξει έναν τουλάχιστον βουλευτή, αν ίσχυε η απλή αναλογική- ούτε κάτω της μονάδας, γενικά και αόριστα, αλλά τις πτωτικές τάσεις ακόμα και για τα δεδομένα του χώρου. Μπορούμε να εξετάσουμε αναλυτικά τις επιδόσεις των επιμέρους συνδυασμών, με συγκεκριμένα δίπολα, που εξυπηρετούν απλώς την παρουσίαση.

Το πρώτο “ζευγάρι” είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΛΑΕ. Η δεύτερη καταποντίστηκε στις 16 χιλιάδες ψήφους (περίπου 150 χιλιάδες λιγότερες από το αποτέλεσμά της στις τελευταίες εθνικές εκλογές) και το ισχνό 0,28%, και φαίνεται να βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, ίσως ακόμα και για τη συνέχεια δράσης και ύπαρξης ενός εγχειρήματος, που είχε ξεκινήσει με πολύ διαφορετικές φιλοδοξίες και ένα ρόλο, που σήμερα φαίνεται να παίζει το κόμμα του Βαρουφάκη ή ακόμα και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής.

Δεν είναι τυχαία η αναφορά σε αυτά τα δύο ονόματα, που έχουν διεισδυτικότητα στο εκλογικό κοινό της ΛαΕ, μολονότι δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με την Αριστερά -το σύνθημα της Ζωή άλλωστε λέει “ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, μόνο μπροστά” και δεν έχει προφανώς σχέση με ένα αντίστοιχο αναρχικό σύνθημα που ξεκινάει με την ίδια φράση. Κάτι που δείχνει εμφατικά την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το επονομαζόμενο “αριστεροχώρι”, όπως το είχε βαφτίσει ο Τσίπρας, μετά τη “στροφή” του 2015.

Η ΛαΕ σημειώνει ένα αποτέλεσμα ακόμα χειρότερο κι από το “σοκ” των πρόσφατων ευρωεκλογών, που είναι πιθανότατα καρπός και της απογοήτευσης που προκάλεσε η εκλογική καθίζηση του Μαΐου. Την ίδια στιγμή, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να κέρδισε την άτυπη μάχη από τη ΛΑΕ για τα “πρωτεία” στο χώρο, αφενός όμως αυτό είναι μάλλον αδιάφορο μπροστά στη γενική σημαντική πτώση -περίπου 40% από την κάλπη του Μάη- και το 0,41%, τη δεύτερη χειρότερη εκλογική επίδοση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετά από τις δεύτερες εκλογές του 2012, που ήταν όμως ιδιαίτερη περίσταση, με το 0,33%. Αφετέρου έχει να αντιμετωπίσει τα δικά της εσωτερικά προβλήματα, που επιβαρύνονται από το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα.

Κατά τραγική ειρωνεία, το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΛΑΕ ήταν αυτό που απασχόλησε έντονα τις γραμμές της, αναδεικνύοντας ανάγλυφα την εσωτερική αντιπαράθεση ενός μετώπου με πολύ χαλαρή ενότητα -παρά τη γενική συμφωνία στο μεταβατικό πρόγραμμα- και μάλλον αποκλίνουσες πορείες των συστατικών του μελών-οργανώσεων, που έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς προς επίλυση στο μετεκλογικό τοπίο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει να υπάρχει, πιθανότατα όμως όχι με την παρούσα μορφή και σύνθεση.

Στη συνέχεια συναντάμε τις δύο οργανώσεις του μ-λ χώρου, που είχαν συνεργαστεί στις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών, αλλά αυτή η συνεργασία ήρθε μάλλον αργά για να ανατρέψει τη φθίνουσα πορεία τους και τερματίστηκε, μάλλον με μονομερή πρωτοβουλία του ΚΚΕ (μ-λ), πριν από λίγους μήνες. Έτσι λοιπόν, μετά την αναμέτρηση για τις ευρωεκλογές, όπου ούτως ή άλλως το ΚΚΕ (μ-λ) απέχει από θέση αρχής, οι δύο οργανώσεις κατέβηκαν ξεχωριστά, με το ΚΚΕ (μ-λ) να συγκεντρώνει 0,14% και σχεδόν τριπλάσιες ψήφους από το ΜΛ-ΚΚΕ (ο,ο5%). Το σημαντικό όμως είναι πως ακόμα και αθροιστικά μόλις που ξεπέρασαν τις 10 χιλιάδες ψήφους, με την εκλογική καταγραφή τους να κυμαίνεται σε χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση και με το πρόσφατο παρελθόν ακόμα.

Στις δύο επόμενες θέσεις, συναντάμε δύο τροτσκιστικές οργανώσεις, το ΕΕΚ και την ΟΚΔΕ (δεν πρέπει να συγχέεται με την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, που συμμετέχει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ), οι οποίες συμμετείχαν την προηγούμενη δεκαετία στο ΜΕΡΑ -όχι του Βαρουφάκη ασφαλώς- μαζί με το ΝΑΡ και το ΕΚΚΕ, αλλά για διάφορους λόγους δε συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ΕΕΚ του Σάββα Μιχαήλ συγκεντρώνει μόλις λίγο παραπάνω από δύο χιλιάδες ψήφους και 0,04%, μπροστά από τις 1.700 ψήφους και το 0,03% της ΟΚΔΕ.

Το εκλογικό αποτέλεσμα δε φέρνει ουσιαστικές ανακατατάξεις, αν και μπορεί να πυροδοτήσει κάποιες εξελίξεις στο χώρο και έντονες διεργασίες στο “μικρόκοσμο” της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Μπορεί όλες οι οργανώσεις να ιεραρχούν ως πιο σημαντικό τον αγώνα στο μαζικό κίνημα, και να μην έχουν ρεαλιστικές ελπίδες να εκλέξουν κάποιο βουλευτή, αυτό δε σημαίνει όμως πως μένουν ανεπηρέαστες από την εκλογική τους καταγραφή, ιδίως όταν αυτή φέρνει στο προσκήνιο τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις κάθε χώρου και όλων μαζί των οργανώσεων συνολικά.