Δ. Κουτσούμπας: Η αύξηση της καταστολής δείχνει τον πραγματικό φόβο του συστήματος

Αναδημοσιεύουμε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας στο News247, στην οποία μιλάει εφ’ όλης της ύλης. Για την πανδημία, τις ευθύνες της κυβέρνησης, τη μάχη του λαού και των υγειονομικών και τον εργασιακό μεσαίωνα που έρχεται. Αναφέρεται επίσης στον αυταρχισμό της κυβέρνησης και την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα, στις προεκτάσεις της υπόθεσης Λιγνάδη, αλλά και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

-Ζούμε το τρίτο lockdown και η αναχαίτιση της πανδημίας δεν έχει επιτευχθεί. Τι δεν έκανε η κυβέρνηση και τι θα έκανε το ΚΚΕ, αν είχε την ευθύνη διαχείρισης της κατάστασης;

Η πανδημία δεν αναχαιτίζεται μόνο με περιοριστικά -και πολλές φορές- αντιφατικά μέτρα, με sms, με βεβαιώσεις μετακίνησης και ωράρια απαγόρευσης της κυκλοφορίας.

Αντιμετωπίζεται με μέτρα προστασίας εκεί που -όπως έχει αποδειχθεί- γίνεται η μεγάλη διασπορά, δηλαδή στους χώρους δουλειάς, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, σε δομές υγείας – πρόνοιας, στα σχολεία. Αντιμετωπίζεται με ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, με πραγματική επίταξη του ιδιωτικού τομέα, με επιτάχυνση των διαδικασιών εμβολιασμού και πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα εμβόλια. Αυτά προτείνει το ΚΚΕ εδώ και έναν χρόνο.

Παίρνοντας υπόψη την ασφυκτική κατάσταση στα μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής, δώσαμε ολόκληρη λίστα νοσοκομείων μεγάλων ιδιωτικών ομίλων στην Αττική τα οποία θα μπορούσαν να επιταχτούν και έτσι να βρεθούν κλίνες, απλές και ΜΕΘ, υγειονομικό προσωπικό. Ορισμένους βέβαια τους πείραξε ότι είπαμε “χωρίς αποζημίωση”, βλέπετε προτιμούν το “με το αζημίωτο”, που ακόμα και μέσα στην πανδημία μεταφράζεται σε τεράστια κέρδη. Λογικό.

Οι προτάσεις του ΚΚΕ είναι ρεαλιστικές, γιατί απαντούν πρακτικά στο τι τώρα πρέπει να γίνει για να αναχαιτιστεί η πανδημία, αλλά και για να ανακοπεί η εξέλιξη μιας νέας “παράλληλης” πανδημίας που αφορά τους χιλιάδες ασθενείς που παραμένουν αποκλεισμένοι από τις θεραπείες τους.

Αυτές οι προτάσεις όμως έχουν ένα βασικό προαπαιτούμενο. Τη σύγκρουση με την “ιερή αγελάδα” – επιχειρηματική δράση στον χώρο της Υγείας και του φαρμάκου, που ειδικά μέσα στην πανδημία έδειξε όλο τον παρασιτικό και επιζήμιο χαρακτήρα του.

-Η μάχη που έδωσε το ΕΣΥ και οι εργαζόμενοί του, θεωρείτε ότι θα αλλάξει στην πράξη την αντίληψη που παραδοσιακά έχουν οι φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις και μερίδα των πολιτών για το δημόσιο και τον ρόλο του κράτους;

Συνολικά η μάχη που δίνει ο λαός μας να βγει όρθιος απ’ αυτή την περιπέτεια, κλονίζει αντιλήψεις που είχαν εργαζόμενοι, άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων, αφού φανερώθηκαν οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα μιας κοινωνίας που δεν έχει ως προτεραιότητα την ανθρώπινη ζωή. Η υποβάθμιση, η υποστελέχωση των δημόσιων συστημάτων υγείας δεν είναι αποκλειστικό “προνόμιο” της πολιτικής των λεγόμενων φιλελεύθερων δυνάμεων.

Είναι η συνέπεια της δήθεν “αρμονικής συνύπαρξης” του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα την οποία στη χώρα μας υπερασπίζονται και υπηρετούν όλες οι αστικές δυνάμεις, από τη ΝΔ, μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, με βάση και τις αντίστοιχες κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτή η “συνύπαρξη” είναι που απαξίωσε, κι έκλεισε νοσοκομεία, και κέντρα υγείας, τα άφησε χωρίς προσωπικό. Εκτόξευσε τις ιδιωτικές δαπάνες υγείας για τη λαϊκή οικογένεια. Δημιούργησε μεγαθήρια στην ιδιωτική υγεία. Σε χώρες της ΕΕ, όπου αυτή η πολιτική έχει περάσει σε ανώτερο επίπεδο, εθνικά συστήματα υγείας κατέρρευσαν ολοκληρωτικά. Αυτό συνέβη τόσο σε χώρες με φιλελεύθερες κυβερνήσεις, όσο και σε χώρες με δήθεν προοδευτικές κυβερνήσεις, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία. Γιατί τελικά το ζήτημα δεν είναι “περισσότερο” ή “λιγότερο” κράτος, αλλά ποιο κράτος είναι αυτό που μπορεί να υπηρετήσει τις λαϊκές ανάγκες.

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για σύστημα υγείας που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες πρέπει να μιλήσουμε για ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Αυτός ακριβώς είναι ο πυρήνας της πρότασης του ΚΚΕ για την υγεία του λαού και συνολικά της αντίληψής του για την οργάνωση της κοινωνίας.

-Θα γεννήσει το τέλος της πανδημίας το σύγχρονο προλεταριάτο των νέων ανθρώπων, όπως είπε πρόσφατα ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης ή ο εργασιακός μεσαίωνας που έπεται του κορονοϊού όπως υποστηρίζουν πολλοί, είναι συνθήκη απ᾽την οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε; Σε τι μπορεί να ελπίζουν οι εργαζόμενοι;

Ασφαλώς η νέα βάρδια εργαζομένων δουλεύει με πολύ χειρότερους όρους. Στο όνομα του “έκτακτου”, η μεγάλη εργοδοσία εφαρμόζει σε ευρεία κλίμακα εργασιακές σχέσεις που ήρθαν για να μείνουν, όπως η τηλεργασία η οποία αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας, καθιστά δυσδιάκριτα τα όρια επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, αφού ο τηλεργαζόμενος είναι στη διάθεση της εργοδοσίας, καθημερινά και χωρίς ωράριο. Αντίθετα η εργοδοσία βγαίνει κερδισμένη. Απαλλάσσεται από λειτουργικά (ενοικίαση χώρων, εξοπλισμός κ.ά), ασφαλιστικά και μισθολογικά έξοδα, ενώ πλήττεται και η συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων.

Οι ανατροπές που έφεραν τα μνημόνια μονιμοποιήθηκαν και εμπλουτίστηκαν από όλες τις κυβερνήσεις και τώρα αντιμετωπίζουμε το επόμενο βήμα: τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με τη νομιμοποίηση απλήρωτων υπερωριών ακόμα και 10ωρης δουλειάς, το περαιτέρω χτύπημα στην κοινωνική ασφάλιση και τις Συλλογικές Συμβάσεις, με τον κατώτατο μισθό πλέον να καθορίζεται από “εμπειρογνώμονες” χωρίς συμφωνία του συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι αλλαγές στους όρους δουλειάς και ζωής της εργατικής τάξης μας απασχολούν ουσιαστικά. Μάλιστα εν όψει του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, το ένα από τα τρία κείμενα που θέτει η Κεντρική Επιτροπή προς συζήτηση σε όλο το Κόμμα αλλά και σε κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, αφορά ακριβώς την ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας, την κατάσταση της εργατικής τάξης και του κινήματος της και ασφαλώς την παρέμβαση του Κόμματος.

Η ελπίδα για τους εργαζόμενους είναι να δυναμώσουν την οργάνωσή τους στα σωματεία, να ξεδιπλώσουν μία μεγάλη εργατική-λαϊκή αντεπίθεση διεκδικώντας τα σύγχρονα δικαιώματά τους. Το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα και σχέδιο για μία νέα κοινωνική οργάνωση, έτσι ώστε τα μεγάλα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας να υπηρετήσουν τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Σοσιαλισμός με μία λέξη.

-Η υγειονομική κρίση προκαλεί ανεργία, αναστολές και χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας. Πολύς κόσμος θα αντιδράσει και θα ψάξει έναν πολιτικό χώρο να εκφραστεί. Υπάρχουν τρόποι, ώστε να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα για να μη στραφεί ο κόσμος προς την ακροδεξιά ή φασιστικά μορφώματα όπως η Χρυσή Αυγή;

Η στροφή ενός κόσμου προς ακροδεξιά, φασιστικά μορφώματα δεν γίνεται αυθόρμητα μόνο και μόνο επειδή κάποιος ζει στην ανεργία και τη φτώχεια. Υπάρχουν διάφοροι μηχανισμοί του συστήματος που διοχετεύουν μέσα από διάφορα κανάλια τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε αντιδραστική κατεύθυνση, όπως συνέβη και με την άνοδο της ΧΑ.

Άλλωστε πίσω από αυτά τα μορφώματα υπάρχουν ισχυρά κέντρα του κατεστημένου, τμήματα του κεφαλαίου που επιλέγουν να επενδύσουν στον εθνικισμό, το φασισμό γιατί αυτό μπορεί σε μια ορισμένη φάση να εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους. Ακόμα και η απογοήτευση από κυβερνήσεις “δεξιές” αλλά και σοσιαλδημοκρατικές μπορεί να οδηγήσει εργατικές λαϊκές δυνάμεις σε τέτοια αντιδραστική κατεύθυνση. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα κυβερνήσεων δήθεν “προοδευτικών” οι οποίες αντί να ανακουφίσουν το λαό του φόρτωσαν περισσότερα βάρη, τον απογοήτευσαν και τελικά έστρωσαν το χαλί στην ακροδεξιά. Το ίδιο χαλί στην ακροδεξιά, το φασισμό έχει στρώσει και η ίδια η ΕΕ που έχει για επίσημη ιδεολογία την ανιστόρητη θεωρία των “δύο άκρων” την εξίσωση του κομμουνισμού με τον φασισμό.

Ανάχωμα λοιπόν στο φασισμό δεν μπορούν να αποτελούν δυνάμεις που έκαναν ή κάνουν τα στραβά μάτια στην ακροδεξιά, άλλες που συγκυβέρνησαν με τμήματά της, και όλες μαζί άσκησαν αντιλαϊκές πολιτικές. Πραγματικό ανάχωμα μπορεί να αποτελέσουν τα εργατικά σωματεία, οι φορείς του λαϊκού κινήματος και της νεολαίας που απομονώνουν παντού αυτά τα μορφώματα αλλά κυρίως βάζουν στο στόχαστρο το ίδιο το σύστημα του κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις του.

-Το ΚΚΕ, πήρε μία πρωτοβουλία που συζητήθηκε αρκετά: Με αφορμή την απαγόρευση των εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο, ζήτησε την κοινή στάση των κομμάτων που αυτοτοποθετούνται στο χώρο του κέντρου και της αριστεράς. Είναι ένα στοιχείο που θα συνεχίσει να ενσωματώνει στην πολιτική τακτική του;

Το ΚΚΕ επεδίωξε και πέτυχε να εκφραστεί από πλατιά τμήματα του λαού και των εργαζομένων η καταδίκη της απόφασης της κυβέρνησης για την απαγόρευση συναθροίσεων άνω των τριών ατόμων. Ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες που υπέγραψαν το κείμενο καταδίκης ήταν νομικοί, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές από όλα τα κόμματα, αλλά και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του Μέρα 25. Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ αρνήθηκε, κόντρα ακόμα και στην επιθυμία ψηφοφόρων και μελών του ΠΑΣΟΚ που ήθελαν να εκφράσουν – πολλοί από αυτούς βέβαια το έκαναν – την καταδίκη τους.

Αυτές οι πρωτοβουλίες και κυρίως η “οργανωμένη απειθαρχία” που εκφράστηκε όλο αυτό το διάστημα από εργατικά σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους κ.α, γύρω από την πολιτική της κυβέρνησης, ακύρωσε τον σχεδιασμό για πιο γενικευμένη απαγόρευση των διαδηλώσεων, με άλλοθι της πανδημία. Φυσικά δεν εφησυχάζουμε.

Γι’ αυτό το ΚΚΕ, ιεραρχώντας τα ζητήματα των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, δεν θα σταματήσει να παίρνει πρωτοβουλίες, ώστε ο λαός και η νεολαία με μαζικούς όρους να παλεύουν για το δίκιο τους, αψηφώντας άδικες απαγορεύσεις. Οτιδήποτε άλλο, όπως συνεργασία με άλλα κόμματα -που δεν είναι μάλιστα άμοιρα της απαράδεκτης κατάστασης στον τομέα της καταστολής και των λαϊκών ελευθεριών- δεν έχει σχέση με την αντίληψη του ΚΚΕ για τις αναγκαίες συμμαχίες σε κοινωνικό επίπεδο σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

-Νόμος για τις διαδηλώσεις και αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Τι σηματοδοτούν οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Θεωρείτε ότι θα εφαρμοστούν τελικά;

Το πώς ερμηνεύει κάθε πολιτική δύναμη τους συγκεκριμένους νόμους της κυβέρνησης, περιγράφει και την πολιτική απάντηση που δίνει. Η κρατική καταστολή έχει ανέβει επίπεδο, γιατί έχουν ανέβει επίπεδο οι επιδιώξεις της άρχουσας τάξης και η στρατηγική της ΕΕ. Αντίστοιχα μέτρα παίρνονται από τις κυβερνήσεις σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Στην Ισπανία της λεγόμενης “προοδευτικής διακυβέρνησης” απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις για την “ημέρα της γυναίκας” στο όνομα της πανδημίας. Στη Γαλλία είχαμε το νόμο “καθολικής ασφάλειας”. Η ΕΕ, ανάμεσα στους “κινδύνους για την ασφάλεια”, καταγράφει τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας! Άρα οι δύο νόμοι που αναφέρετε δεν συνιστούν απλά και μόνο μία κυβερνητική εμμονή.

Ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη διαμορφώνει ένα Πανεπιστήμιο που, όλο και περισσότερο, λειτουργεί για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό το “προϊόν” θα προστατεύει η πανεπιστημιακή αστυνομία, επιδιώκοντας παράλληλα να παγώσει την δράση των συλλόγων φοιτητών, εργαζομένων, καθηγητών. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να μπαίνουν στα Πανεπιστήμια τα ΜΑΤ, όπως στο ΑΠΘ, και την ίδια ώρα οι φοιτητές να είναι μακρυά από τις σχολές εδώ και έναν χρόνο, αφού η κυβέρνηση αρνείται τα αναγκαία μέτρα για την ασφαλή διά ζώσης εκπαίδευση.

Αυτοί οι νόμοι όμως παράλληλα φανερώνουν και τον πραγματικό φόβο του συστήματος. Η ανασφάλεια και η οργή κάποια στιγμή ξεσπάνε. Το θέμα είναι να μετατρέπονται σε συνειδητή, οργανωμένη δράση, σε μία μεγάλη κοινωνική συμμαχία που θα στοχεύει σωστά: στο σύστημα, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Σε αυτήν την υπόθεση το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις.

-Η απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα έχει διχάσει την κοινή γνώμη και έχει γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης με την κυβέρνηση να κατηγορείται για “εκδικητική στάση”  και την αξιωματική αντιπολίτευση για “χάιδεμα των τρομοκρατών”. Πώς κρίνετε τους χειρισμούς της κυβέρνησης και ποια θέση παίρνει το ΚΚΕ για τη σφοδρή αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει;

Το ΚΚΕ υπερασπίζεται τα δικαιώματα όλων των κρατουμένων για αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης, προστασίας της υγείας, άδειες, δυνατότητα εργασίας, εκπαίδευσης.

Από αυτή τη σκοπιά είναι αντίθετο σε κάθε διακριτική κι αυθαίρετη μεταχείριση σε βάρος οποιουδήποτε κρατουμένου, η οποία παραβιάζει ακόμη και τη σημερινή ψευδεπίγραφη “σωφρονιστική” νομοθεσία. Από αυτήν την αφετηρία το ΚΚΕ έχει αντιταχτεί στην αυθαίρετη μεταχείριση σε βάρος του συγκεκριμένου πολυισοβίτη, του οποίου οι πράξεις έχουν καταδικαστεί, ηθικά και πολιτικά, από τον ελληνικό λαό. Κι αυτό γιατί αυτές οι πράξεις λειτούργησαν σε όλες τις περιπτώσεις και αξιοποιήθηκαν ως προβοκάτσιες, αφενός για να συκοφαντηθεί το λαϊκό κίνημα, η επαναστατική ιδεολογία και δράση και αφετέρου ως “βολικό άλλοθι” για την δημιουργία ενός αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου, όπως οι “τρομονόμοι”, που στρέφεται κατά της δράσης του οργανωμένου εργατικού λαϊκού κινήματος. Μάλιστα αυτοί οι “τρομονόμοι” εμπλουτίζονται διαχρονικά με την συμφωνία της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και είναι βασικά συστατικά του αστικού “κράτους δικαίου”, φανερώνοντας τελικά ότι ένα τέτοιο “κράτος δικαίου” δεν υφίσταται στα πλαίσια της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Θεωρούμε ότι η κυβέρνηση θεωρεί το συγκεκριμένο θέμα “έδαφος” για να νομιμοποιήσει στη συνείδηση του λαού την επίδειξη δύναμης και κρατικού αυταρχισμού.

Μάλιστα ενέργειες ή δηλώσεις, όπως αυτές του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δρίτσα ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβέρνησης και της κρατικής καταστολής, που τελικό αποδέκτη έχει τον λαό.

-Έχετε αναφέρει πως στην υπόθεση Λιγνάδη, εκτός από τις ευθύνες της κ. Μενδώνη, υπάρχουν και ευθύνες Μητσοτάκη. Πιστεύετε ότι γνώριζε η πολιτική ηγεσία πράγματα και καταστάσεις για την περίπτωση του κ. Λιγνάδη; Τι πρέπει να αλλάξει για να μην υπάρχει “ομερτά” σε ανάλογα φαινόμενα στους εργασιακούς χώρους.

Πολιτικές ευθύνες έχει ο κ. Μητσοτάκης, αφού ήταν σε γνώση του οι χειρισμοί της Υπουργού στο συγκεκριμένο θέμα, όταν άρχισε να αποκαλύπτεται το σκάνδαλο και να περνάει βέβαια από τους ψίθυρους στις συγκεκριμένες πλέον καταγγελίες. Είναι στα καθήκοντα του πρωθυπουργού, πιστεύουμε, να παρεμβαίνει όταν βλέπει έναν υπουργό να χειρίζεται λαθεμένα ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, ιδιαίτερα αποκρουστικό. Όμως αυτό δε συνέβη για αυτό και υπάρχουν δικαιολογημένα ερωτήματα.

Ανάλογα περιστατικά σεξουαλικής ή άλλης μορφής εργοδοτικής βίας υπάρχουν γενικευμένα και σε άλλους εργασιακούς χώρους. Όμως, δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, παρά τις δεκάδες καταγγελίες εργαζόμενων, σωματείων. Καταλαβαίνετε τί προσωπικό θάρρος, αντοχή χρειάζεται μια γυναίκα στη λεγόμενη βαριά βιομηχανία του Τουρισμού για να καταγγείλει, να αποκρούσει τέτοιες εγκληματικές πράξεις; Πίσω από τα “πεντάστερα” ξενοδοχεία και τα πολυτελή εστιατόρια, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι είναι εκτεθειμένοι στην εργοδοτική τρομοκρατία, στην απειλή της απόλυσης και της ανεργίας, στους εκβιασμούς των ξενοδοχειακών και επισιτιστικών αλυσίδων, που με κριτήριο τα κέρδη τους παρεμβαίνουν χυδαία ακόμα και στο ντύσιμο των εργαζόμενων γυναικών για την… προσέλκυση πελατείας.

Οι κυβερνητικές προτάσεις για “κώδικες δεοντολογίας” κι άλλα στους χώρους εργασίας, που δήθεν θα ελέγχουν την ατομική αλαζονεία, την “κατάχρηση της ατομικής εξουσίας” και τη βίαιη συμπεριφορά δεν ανατρέπουν την άθλια πραγματικότητα στους χώρους δουλειάς. Αντίθετα, αφήνουν στο απυρόβλητο το “θερμοκήπιο”, δηλαδή τις γενεσιουργούς αιτίες της βίας, την οικονομική εκμετάλλευση και καταπίεση, που έχει συστατικά στοιχεία την καταστολή, τη χειραγώγηση, τον ανορθολογισμό. Αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει χτίζοντας “ασπίδα προστασίας” μέσα στο συλλογικό αγώνα για να απαλλαγεί η εργαζόμενη, κάθε νέα και νέος από τους οικονομικούς και κοινωνικούς καταναγκασμούς που “βιάζουν” τα όνειρά τους.

-Πώς βλέπετε την επόμενη μέρα σε σχέση με τις ΜμΕ, τον τουρισμό και την εστίαση; Ποια είναι τα ενδεδειγμένα μέτρα για να κρατηθεί στη ζωή η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα;

Ένα χρόνο μετά, χιλιάδες επαγγελματίες βρίσκονται σε εξαιρετικά δεινή θέση λόγω των εγκληματικών πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας, αλλά και λόγω της “αποθέωσης” των μέτρων περιορισμού στο λιανικό εμπόριο, την εστίαση κλπ. Τα εκτεταμένα lockdown έφτασαν τον κόμπο στο χτένι. Χιλιάδες πλέον αντιμετωπίζουν το φάσμα της καταστροφής και τα αδιέξοδα της καθημερινής επιβίωσης.

Πιο έντονα είναι τα προβλήματα στον τουρισμό και την εστίαση, λόγω και της εξωστρέφειας του περιβόητου τουριστικού προϊόντος, που τελικά αποδείχθηκε “δούρειος ίππος”, όπως άλλωστε είχαμε προειδοποιήσει επανειλημμένα. Τα μέτρα στήριξης της κυβέρνησης είναι ανεπαρκή. Δεν αντιμετωπίζουν υποχρεώσεις και τρέχουσες ανάγκες. Κυρίως μετατοπίζουν τα αδιέξοδα των επαγγελματιών την επόμενη μέρα. Μια επόμενη μέρα που στις σημερινές συνθήκες αβεβαιότητας και κρίσης της οικονομίας στη χώρα και διεθνώς θα εξελιχθεί κυριολεκτικά σε Γολγοθά. Αυτό το γνωρίζουν οι επαγγελματίες και γι’ αυτό και η ανησυχία είναι μεγάλη. Το ΚΚΕ στηρίζει έμπρακτα τους αυτοαπασχολούμενους καταθέτοντας μια ολοκληρωμένη πρόταση νόμου απαιτώντας τα αυτονόητα: γενναία διαγραφή χρεών των επαγγελματιών, μείωση της φορολογίας τους και επιστροφή σε αφορολόγητο, επιδότηση ατομικών ασφαλιστικών εισφορών, αποζημίωση 1000 ευρώ για κάθε μήνα περιοριστικών μέτρων, αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ εισόδημα κοκ. Πρόκειται για μέτρα που μπορούν να προσφέρουν ουσιαστική ανακούφιση και γι’ αυτό και οι επαγγελματίες πρέπει να πιέσουν για την υλοποίησή τους.

-Πέρα από την υγειονομική και την οικονομική κρίση, βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο  και μια κλιμάκωση στην τουρκική προκλητικότητα. Μια προσφυγή στη Χάγη είναι η λύση που μπορεί να εγγυηθεί θετικές εξελίξεις στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας;

Η όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα στις αστικές τάξεις της Τουρκίας και της Ελλάδας και η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας σε περιβάλλον γενικότερων ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή, έχει δημιουργήσει μια επικίνδυνη κατάσταση. Στην πράξη έχει αποδειχθεί πως η πολιτική της εμπλοκής στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, βάζει σε σοβαρούς κινδύνους το λαό μας.

Το διεθνές δικαστήριο της Χάγης δεν είναι ένας αδέκαστος κριτής, όπως παρουσιάζεται. Επιδρούν στις αποφάσεις του ανταγωνισμοί και πολιτικές παρεμβάσεις και δεν μπορεί να εγγυηθεί δίκαιες λύσεις για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών ούτε με την Αλβανία ούτε με την Τουρκία. Θετικές εξελίξεις για τους λαούς στις δύο χώρες δεν διαφαίνονται όσο οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας περιπλέκονται σε ένα μεγάλο κουβάρι ανταγωνισμών, καθώς στην περιοχή μας διασταυρώνονται συμφέροντα των κορυφών της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, των ΗΠΑ, της Κίνας, κρατών της ΕΕ, της Ρωσίας.

Η οικοδόμηση σχέσεων ειρήνης, φιλίας, αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των δύο γειτονικών λαών – γιατί αυτό θα αποτελούσε θετική εξέλιξη- προϋποθέτει την αποδέσμευση της χώρας από τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά και ότι η συνεργασία των λαών, θα γίνεται με κριτήριο της εργατικές – λαϊκές ανάγκες κι όχι τα συμφέροντα μιας “χούφτας” εκμεταλλευτών.

-Πώς ζήσατε εσείς προσωπικά την πανδημία και ως προς τη λειτουργία του κόμματος, αλλά και στην καθημερινότητά σας. Τι σας έχει λείψει πιο πολύ;

Τις αντικειμενικές δυσκολίες που δημιουργήθηκαν λόγω της πανδημίας, τις ξεπεράσαμε με τη δύναμη της οργάνωσης, της θέλησης, της συνειδητής τήρησης όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας και στα κομματικά γραφεία και στις δραστηριότητες και εκδηλώσεις που αναπτύσσουμε καθημερινά σε όλη την χώρα. Μου έχει λείψει, όπως και σε όλο τον ελληνικό λαό, οι φιλικές και συγγενικές παρέες, ένα γλέντι, ένα ταβερνάκι, αλλά κυρίως, προσωπικά εμένα μου έχει λείψει ένα θέατρο, μια μουσική σκηνή, μια εικαστική έκθεση.