Δέκα σημεία-εικόνες από το φετινό Πολυτεχνείο

Με τυχαία χρονική κι αξιολογική σειρά.

-Οι Πασπίτες πάνοπλοι, για να… προστατέψουν τη ματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου και βασικά τους εαυτούς τους -γι’ αυτό πορεύονται μόνοι τους στις 3 το μεσημέρι- θυμίζοντας εικόνες από το Αστερίξ και τους λεγεωνάριους της Ρώμης, που περπατούν προσεκτικά, μα το Δία, για να αποφύγουν τους Γαλάτες.
Να φωνάζουν προσπαθώντας να διασκεδάσουν το φόβο τους και να λένε μεταξύ άλλων το σύνθημα:

Τέσσερις δεκαετίες αγώνας της νεολαίας,
το δρόμο τον δείχνει ο Νίκος Τεμπονέρας.

Ένα σύνθημα, τρία λάθη, πέντε απορίες.
Καταρχάς που είναι το μέτρο; Και τι σχέση είχε με αυτούς ο Τεμπονέρας -άλλο τι έκαναν μετά οι σύντροφοί του; Τι σχέση έχουν αυτοί με τους αγώνες της νεολαίας; Και τέλος πάντων, γιατί τέσσερις δεκαετίες; Οι αγώνες μετράνε μόνο από τη χρονιά ίδρυσης της ΠΑΣΠ; Πιο πριν δεν υπήρχαν;

-Ο μόνος που πέρασε κάποτε από το ΠαΣοΚ αλλά αξίζει κάποιου σεβασμού είναι ο αειθαλής Γλέζος, που χαρισε στο φωτογραφικό φακό ένα από τα πιο δυνατά στιγμιότυπα της φετινής επετείου, με τη γροθιά του υψωμένη μες στη βροχή.

-Η υποτονική παρουσία των μπλοκ που προπορεύονταν. Η πολύ μαζική παρουσία στα μπλοκ των κομμουνιστών, που κλείνουν κάθε χρόνο την πορεία. Κι ο κλασικός -καθιερωμένος πια- ελιγμός κατά τις πέντε, για να ξεκινήσουν επιτέλους κι οι μπροστινοί από την Κλαυθμώνος, που ακόμα το σκέφτονταν.

Κάπου στα μπλοκ της αναρχίας πήρε το μάτι και μια σημαία της Συριακής αντιπολίτευσης (!) δείχνοντας για άλλη μια φορά το τρομερό πολιτικό κριτήριο κάποιων χώρων…

-Η… διακριτική παρουσία χιλιάδων αστυνομικών, που περικύκλωσαν το κέντρο της Αθήνας και σου δημιουργούσαν ένα αίσθημα ασφάλειας, γεμάτο ασφαλίτες, που ούτε τους παίρνει κανείς χαμπάρι, όπως περπατάνε όλοι μαζί σαν χαφιεδότσουρμο. Ευγενικοί κύριοι που έψαχναν τις τσάντες, ένα διακριτικό ελικόπτερο που πετούσε μέχρι και τα μεσάνυχτα, Ματάδες που περιφρουρούσαν τα μπλοκ των διαδηλωτών (Πρωθυπουργέ μου, ιδού η πολιτοφυλακή σας…). Ο γνωστός κλεφτοπόλεμος στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (ή μάλλον, αναίτια κι απρόκλητη επίθεση σε μπλοκ που επέστρεφαν), στα μεθεόρτια της πορείας, για να μη μείνουν χωρίς υλικό τα κανάλια. Ακόμα και ο Ματάς που πατούσε το φλεγόμενο πόδι της δικηγόρου, τραυματίζοντάς το βαρύτερα…

-Η μανία που έδειξαν τα γνωστά-άγνωστα καμάρια ενάντια στα κλασικά μηνύματα της πύλης του Πολυτεχνείου και τον αντι-ιμπεριαλιστικό τους χαρακτήρα: έξω αι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ.

Πρώτη φορά (αριστερά) τα έσβησαν στην “κατάληψη Πολυτεχνείου” που αν δεν ήταν τόσο χύμα ασφαλίτικη, θα ήταν πιο φαιδρή κι από επεισόδιο των Απαράδεκτων. Κι αφού ξαναγράφτηκαν -μόλις έληξε το στημένο πανηγυράκι- φρόντισαν εκ των υστέρων να το ξανασβήσουν, όπως φαίνεται κι από μια χτεσινή φωτογραφία (18 Νοεμβρίου).

Σάββατο 18 Νοεμβρίου

Λίγο τακτ παιδιά, γιατί καρφώνεστε, κι εσείς, κι αυτοί που σας δίνουν γραμμή.

-Τα καμάρια έβγαλαν κι ανακοίνωση αποτίμησης, όπου αποτιμούσαν ως θετικό γεγονός ότι κράτησαν τους κομμουνιστές μακριά από το χώρο…
Είπαμε, παιδιά, λίγο τακτ.

-Το “αριστερό” παρακράτος έπαιξε φέτος μεγάλη μπάλα. Αμέσως μόλις έληξε η φαιδρή “κατάληψη Πολυτεχνείου” -με τόσο αντιηρωικό τρόπο- η σκυτάλη πέρασε στη θεαματική, με τηλεοπτικούς όρους, έφοδο στο Υπουργείο Άμυνας, για να μην ξεμείνουν τα κανάλια από πλάνα-θέματα και χρειαστεί να δείξουν κάτι από την πορεία.

-Κι όταν έληξε κι αυτό, ήρθε το κερασάκι στην τούρτα και το δολοφονικό χτύπημα με τη φωτοβολίδα στη δικηγόρο των ρεπόρτερ. Κι όχι, όταν μιλάμε για ευθείο χτύπημα, δεν υπάρχει καμία κακιά στιγμή, μόνο δολοφονικό μπορεί να χαρακτηριστεί.

Σμιλεύουν το μέλλον. Πσσσςςς…

-Τα κυβερνητικά μπλοκ με την κρατική περιφρούρηση, που βάδιζαν μαζί στο τέλος (Συριζαίοι και ΜΑΤ) προς το ηλιοβασίλεμα, ενώ χειροκροτούσαν ειρωνικά όσους τους γιούχαραν. Μα πόσο υπεράνω είσαι, όταν έχεις μια θέση μετακλητού πχ και το ηθικό πλεονέκτημα του οσφυοκάμπτη…
Ανοίξαμε την αλυσίδα κι έγινες ένας από εμάς, συναγωνιστή Μπαλούρδε.

-Κι ένα τελευταίο ζήτημα, που μας απασχόλησε από την πρώτη μέρα: η πρώτη φορά (αριστερά και πάλι) που οι γνωστοί μηχανισμοί, επίσημοι κι ανεπίσημοι, κρυφοί και φανεροί, προσπάθησαν τόσο έντονα να ακυρώσουν τις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου. Κι είναι ένα ζήτημα τι γίνεται και τι μέλλει γενέσθαι. Αλλά για αυτό το σημείο θα χρειαστεί ένα ξεχωριστό κείμενο.