Δεν έτυχε, πέτυχε

Το χτεσινό πρωτοσέλιδο της Αυγής πανηγύριζε γιατί απέτυχε το ξέπλυμα του ναζισμού, δια της εξίσωσής του με τον κομμουνισμό. Μια αποτυχία που “πιστοποιείται” από τη μικρή συμμετοχή στο συνέδριο του Ταλίν για τα “εγκλήματα του κομμουνισμού”.

Εκεί όπου έδωσαν το “παρών” οκτώ κράτη-μέλη της Ε.Ε. (εντελώς τυχαία τα ίδια ακριβώς που κλείνουν τα σύνορά τους για τους πρόσφυγες) για να ακούσουν μεταξύ άλλων πως το Κεφάλαιο μπαίνει στην ίδια κατηγορία με το βιβλίο του Χίτλερ “ο Αγών μου” και ευνοεί τις δικτατορίες. Και εννοούσαν το “Κεφάλαιο” του Μαρξ, όχι το κεφάλαιο (χωρίς κεφαλαίο) που στάζει αίμα για τα κέρδη του και στο οποίο θα κολλούσε γάντι η περιγραφή.

Υπάρχει μια σοβαρή ανακρίβεια βέβαια στο παραπάνω πρωτοσέλιδο. Στην περίπτωση της Ε.Ε. ο αντικομμουνισμός δεν ηττήθηκε, αλλά αποτελεί επίσημη πολιτική γραμμή της, όπως φάνηκε και προ ετών με το αντικομμουνιστικό μνημόνιο. Με άλλα λόγια ο αντικομμουνισμός της Ε.Ε. δεν απέτυχε, ούτε έτυχε. Πέτυχε! Και είναι συνυφασμενος με τις “δημοκρατικές της αξίες”, τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί και την εξουσία τους.

Δεν υπάρχει συνεπώς μια καλή Ε.Ε. που αντιστέκεται στον αντικομμουνισμό, την αντεργατική λαίλαπα, κοκ, και μια άλλη, συντηρητική που τον προωθεί, και αναπτύσσεται διαπάλη μεταξύ τους.

Αντίστοιχα, δεν υπάρχει καλή και κακή σοσιαλδημοκρατία ή “αριστερό ΠΑΣΟΚ”, σαν αυτό που ψάχνει στα δικά της πρωτοσέλιδα η “Εφημερίδα των Συντακτών”, ψάχνοντας τον επόμενο κυβερνητικό εταίρο-σύμμαχο του ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση που διαλυθεί το προξενιό με τους ΑΝΕΛ.

Και δεν υπάρχουν τέλος ίσες αποστάσεις, στη θεωρία των δύο άκρων. Υπάρχει μόνο καραμπινάτο ξέπλυμα του ναζισμού και πολιτική ανοχή στους φασίστες που είναι το χαϊδεμένο παιδί της Ε.Ε., όπως αποδεικνύει η περίπτωση της Εσθονίας, με την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων και τη βράβευση των βετεράνων συνεργατών των ναζί.