Αν δεν οργανωθώ ΕΓΩ, αν δεν οργανωθείς ΕΣΥ…

Τι ωραίες εικόνες έχουν γεμίσει σήμερα το φωτογραφικό μου αρχείο. Πόσο φανταστική ατμόσφαιρα, τέρμα κινηματογραφική. Οι φωτιές να γλείφουν την άσφαλτο, μολότοφ να καίνε μπάτσους, τι ωραίο θέαμα, κι αν το πειράξω και λίγο στο φώτοσοπ θα βγει τέρμα καλλιτεχνικό.

Πωωωω να κι ο τύπος με την κουκούλα ντυμένος στα μαύρα, πόσο ωραία γράφει πίσω από τους καπνούς των χημικών. Αχ κι αυτός που κρατάει μια πέτρα κοιτάει στο φακό μου.

Ο κόσμος που τρέχει τον έχω πιάσει πάνω στην κίνηση, μοναδικό πλάνο.

Αχ να και το ζευγάρι με μαντήλια  στα πρόσωπά τους, προχωράνε χεράκι χεράκι.

Τι ωραίοι οι δρόμοι άδειοι, με κάδους στη μέση να φλέγονται, πέτρες σωρός κάτω και στο βάθος σπασμένη τζαμαρία τράπεζας, μου έφτιαξε τη μέρα.

Μέχρι πριν τράβαγα κάτι ξενέρωτες. Με κόσμο πολύ να πορεύεται, πίσω από πανό, κρατώντας σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα, που μετά το τέλος διαλύθηκαν. Αυτούς τους είχα πετύχει τις προάλλες έξω από ένα εργοστάσιο, να καλούν τους εργάτες να απεργήσουν. Δεν είχα μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή.

Βρίσκονταν εκεί που δίνεται η καθημερινή μάχη.

Εκεί που έχεις να αντιμετωπίσεις το αφεντικό και την ατομική σύμβαση.

Εκεί που έχεις να αντιμετωπίσεις τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Εκεί που έχεις να αντιμετωπίσεις το μισό μισθό και τα μισά ένσημα.

Εκεί που έχεις να αντιμετωπίσεις την έλλειψη μέτρων ασφαλείας.

Εκεί που έχεις να αντιμετωπίσεις τον φασίστα συνάδελφό σου.

Εκεί που έχεις να αντιμετωπίσεις το φόβο της απόλυσης.

Εκεί που έχεις να αντιμετωπίσεις την κούραση και τα κουράγια.

Εκεί που έχεις να αντιμετωπίσεις, εκεί που έχεις να αντιμετωπίσεις…

Αυτή η φλόγα που λέγεται ΔΙΚΙΟ, γίνεται ΦΩΤΙΑ διεκδίκησης και τελικά ΠΑΡΑΝΑΛΩΜΑ είναι η ΟΡΓΑΝΩΣΗ στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ σου.

Αυτή τη φωτιά φοβάσαι ακόμα να την ανάψεις, αυτή την πέτρα δε τολμάς ακόμα να την ρίξεις.
*Το φωτογραφικό υλικό που δεν υπάρχει είναι της Filio Magenta. Το ίδιο και η φωτογραφία της ανάρτησης.