2000 άνθρωποι ελέγχουν όσο πλούτο έχουν 4,6 δισεκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού

Είναι “στη φύση του ανθρώπου” προσπαθούν να μας πείσουν από καταβολής του οι θιασώτες του καπιταλισμού, όποτε έρχεται η συζήτηση για τις τεράστιες ανισότητες που αυτός γεννά. Φυσικό φαινόμενο, σαν τη βροχή και την παλίρροια δηλαδή είναι ότι το 2019 2153 άνθρωποι, ο πληθυσμός μιας μικρής κωμόπολης δηλαδή ήλεγχαν περισσότερο πλούτο από εκείνον που αναλογεί στα φτωχότερα 4,6 δις του πληθυσμού στον πλανήτη, παραπάνω από τους μισούς κατοίκους της γης, με απλά λόγια.

Ένα άλλο φυσικό φαινόμενο που παρατηρείται στο υπέροχο αυτό σύστημα, που αρκεί απλά να είσαι άριστος και δουλευταράς για να αναδειχθείς, είναι ότι από τους στυλοβάτες της παγκόσμιας οικονομίας δεν είναι “η καινοτομία” και οι “νέες τεχνολογίες”, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι φιλελέδες, αλλά η απλήρωτη εργασία γυναικών, που συνεισφέρουν 12,5 δισεκατομμύρια εργατοώρες χωρίς καμία ανταμοιβή και αναγνώριση.

Τα στοιχεία έφερε στο φως η οργάνωση Oxfam με έδρα το Ναϊρόμπι, σε έκθεση που δημοσιοποίησε ενόψει του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός στην Ελβετία, όπου πολιτικοί και επιχειρηματικοί παράγοντες, από τη λίστα των 2000 αρίστων μεταξύ άλλων, θα συζητήσουν για το πώς θα καταφέρουν να καρπωθούν ακόμα μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πλούτου.

Σύμφωνα με την έκθεση, η απλήρωτη εργασία γυναικών ισοδυναμεί με τουλάχιστον 10,8 τρισεκατομμύρια συνεισφοράς στην παγκόσμια οικονομία, τρεις φορές παραπάνω από τη βιομηχανία νέων τεχνολογιών.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Oxfam Ινδίας Αμιτάμπ Μπεχάρ, δήλωσε σε συνέντευξη στο Reuters πως: “Είναι σημαντικό για μας να υπογραμμίσουμε ότι η κρυφή μηχανή της οικονομίας που βλέπουμε είναι στην πραγματικότητα η απλήρωτη εργασία των γυναικών. Αυτό πρέπει να αλλάξει”. Ανέφερ το παράδειγμα μιας Ινδής, ονόματι Μπούτσου Ντέβι, που περνά 16 ως 17 ώρες τη μέρα κουβαλώντας νερό σε απόσταση 3 χλμ, μαγειρεύοντας, ετοιμάζοντας τα παιδιά για το σχολείο και δουλεύοντας σε μια εργασία κακά αμειβόμενη”.

“Κι από την άλλη βλέπεις τους δισεκατομμυριούχους που όλοι μαζεύονται στο Νταβός με τα προσωπικά τους αεροπλάνα, τζετ, πολύ πλούσιο τρόπο ζωής”, πρόσθεσε ο Μπεχάρ, λέγοντας πως η ιστορία της Μπούτσου Ντέβι είναι συνηθισμένη στην Ινδία και σε όλο τον κόσμο: “Πρέπει να το αλλάξουμε αυτό και σίγουρα να βάλουμε τέλος σε αυτή την έκρηξη δισεκατομμυριούχων”.

Οι προτάσεις του Μπεχάρ προφανώς δε στρέφονται συνολικά κατά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, του ίδιου του συστήματος που έχει ως πυρήνα του την ανισοκατανομή του πλούτου. Ο ίδιος προτείνει ως λύση την φορολόγηση των πλουσίων, ώστε να χρηματοδοτοθούν δίκτυα καθαρού νερού, νοσοκομεία και καλύτερα σχολεία σε όλο τον κόσμο, μέτρο που στην πράξη έχει δείξει ιστορικά πόσο βραχύβιο και τελικά αναποτελεσματικό είναι, όσο παραμένει ο πυρήνας του προβλήματος, δηλαδή το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής.